Kinderontvoering: Celia’s littekens van een verloren kindertijd

Celia Kalthof (29) werd op haar zevende ontvoerd door haar moeder naar het buitenland waar ze jarenlang van stad naar stad en van land naar land verhuisde. "Mijn moeder zei dat we weggingen vanwege mijn veiligheid." Celia verdween op 27 juli 2002 en was toen zeven jaar.

"Door mijn moeder dacht ik dat mijn vader een monster was." De vechtscheiding van haar ouders heeft "een litteken achtergelaten dat niet meer goed te maken is", vertelt Celia aan L1. Sinds enkele jaren woont Celia weer in Nederland waar ze als arts in opleiding werkt.



"Bij mijn ouders ging het er alleen maar om hoe ze de ander pijn konden doen. Ze waren zo blind dat ze niet meer nadachten over de gevolgen voor mij." Ze vervolgt: "Mijn moeder is verbaal heel sterk.

Ik werd geïnstrueerd wat ik moest zeggen, want anders dreigde ze me naar mijn vader te sturen, waar ik heel bang voor was. Ik kon als kind daar niet doorheen prikken. Psychisch misbruik is niet zo zichtbaar.

Ik heb de verantwoordelijkheid gemist van de politie en van de Raad voor de kinderbescherming." Uit de bubbel Het beeld dat Celia van haar vader had, kantelde in haar late tienerjaren. "Rond mijn 19de werd ik toch nieuwsgierig naar mijn vader.

Ik logeerde vaak bij vriendinnen en zag dat het anders kon. Vriendinnen zeiden tegen mij dat het niet oké was hoe het er aan toe ging thuis. Na de middelbare school ging ik in het buitenland studeren en kwam ik uit de bubbel.

Ik kreeg wel eens berichten via facebook van nichten. Zij gaven aan dat mijn vader mij graag wilde zien. Ondanks dat ik bang was voor mijn vader heb ik hem opgebeld.

" Celia wist niet meer hoe hij eruit zag of hoe zijn stem klonk. "Na het eerste gesprek voelde ik me leeg van binnen. Ik begon vanaf nul.

Het is nog steeds lastig om die connectie te voelen." Ontvoering Vader Cees Kalthof vertelt zijn eigen verhaal. "De 'overdracht' van onze dochter was, zoals gebruikelijk, onder de klok op het Vrijthof in Maastricht.

We hadden een omgangsregeling en Celia zou drie weken op vakantie gaan met haar moeder. Ze is niet meer teruggekomen. Mijn leven stond stil", vertelt de in Maastricht geboren Kalthof aan de keukentafel in zijn huis in België.

Politie deed niets Cees is zelf op zoek gegaan: "De politie deed niets. Ik reisde naar het Spaanse dorp waar de moeder ooit woonde. Vroeg aan vrienden in de omgeving of ze wat gezien of gehoord hadden.

Ik benaderde zelfs vrachtwagenchauffeurs. Ik belde het Spaanse ministerie of zij iets wisten. Het kostte me zo’n 100.

000 euro aan vliegreizen, advocaten en alimentatie. Ik raakte mijn baan kwijt en moest mijn huis in Heerlen verkopen." Celia heeft vijf jaar als vermist kind op de politiewebsite van alle Schengenlanden gestaan.

Zonder dat het een aanwijzing opleverde. Haar foto hing op veel politiebureaus en de ontvoering is ook bij verschillende televisieprogramma’s geweest. Paragnost "In het begin hielpen vrienden en familie, maar dat hield ook op.

Alleen een paar nichten zijn blijven zoeken op de socials . Na jaren zag ik een advertentie van een paragnost die naar Landgraaf kwam. Ik ben daarnaartoe gegaan", vertelt Cees.

De paragnost was Peter van de Hurk. Bekend van het televisieprogramma Vermist. "Van de Hurk zei dat het allemaal goed zou komen.

Ik moest me concentreren op de vriend van mijn ex. Het programma Vermist vond de naam van die vriend in de registers van de Kamer van Koophandel in Lissabon. De Portugese politie heeft toen de vrouw gearresteerd en uitgeleverd aan Spanje.

" Zijn dochter was toen nog spoorloos. Ze bleek onder een andere naam in een privé school te zitten. Een Spaanse rechter dwong de vrouw om bekend te maken waar haar dochter verbleef en er kwam een omgangsregeling.

Ondanks de uitspraak van de rechter was er geen contact omdat de moeder niet meewerkte. Inhalen Celia spreekt Cees regelmatig. "Ik heb iets in te halen.

" Ze heeft geen contact met haar moeder. "Mijn verhaal gaat over in de steek gelaten zijn, daar worstel ik mee. Ik heb een heel vertekend beeld van mijn vader.

Die tijd kun je niet meer goedmaken." Verstoppen Cees wil de vader van de vermiste Tessa (3) een hart onder de riem steken. "Hou vol, het is de moeite waard.

De moeder kan zich niet blijven verstoppen." Alle hoop De vader van Tessa houdt alle hoop op de terugkeer. "Het afwachten is verschrikkelijk.

Ik mis Tessa, maak me zorgen, maar mag ondertussen niets doen en ben ik afhankelijk van de politie. Dat voelt machteloos. Een team van rechercheurs verzet echter enorm veel werk om Tessa te vinden.

Dat zie en hoor ik. En deze politiemensen doen nog meer dan ze mij mogen melden. Natuurlijk is het frustrerend dat ik nooit alle informatie van de politie krijg die ik graag zou willen ontvangen, maar dat is onder meer vanwege privacyregelgeving begrijpelijk.

Net zo goed als ik snap dat verschillen in wetgeving in het buitenland de opsporing en de samenwerking kunnen bemoeilijken." Het aantal internationale kinderontvoering is in 2022 van 292 gedaald naar 260 in 2023. Daarvan waren er 124 jonger dan vijf jaar en 97 kinderen tussen de zes en twaalf jaar.

In ruim driekwart van de gevallen was het de moeder die het kind meenam. Bron: Centrum Internationale Kinderontvoering Deel dit artikel 💬 WhatsApp ons! Heb jij een tip of opmerking voor de redactie? Stuur ons een bericht via WhatsApp of stuur een mail naar [email protected] !.