3 days Ago By Aaron Deckers
Vanuit de simracewereld doorgroeien naar de Formule 1. Het is iets dat veel jonge racetalenten voor ogen hebben. Of het ooit zover zal komen is nog maar de vraag, want de weg richting de Formule 1 is er eentje vol obstakels.
Niet alleen voor coureurs, maar ook voor andere werknemers bij teams in de koningsklasse van de autosport. Atze Kerhof is een voorbeeld van hoe een weg richting de F1 eruit kan zien. De Nederlander liet zien dat je vanuit de simracewereld het kunt maken als Driver Performance Consultant in de Formule 1.
Een prachtige rol die in de huidige F1-wereld van zeer groot belang is. In een exclusief interview vroeg RacingNews365 aan Kerkhof hoe zijn rol er precies uitziet bij Stake F1: "De setup en het rijden bepalen de vehicle dynamics. Dat gaat om hoe een auto beweegt, hoe je de optimale grip met je gas- en rempedaal creëert, het stuur en je versnellingen.
Om dat allemaal samen te brengen is net als koorddansen, waarbij de balans helemaal perfect moet zijn om zo goed mogelijk door de bocht te komen. Alles wat ik heb geleerd gedurende mijn carrière in de topsport, het simracen en het engineersgedeelte zorgt ervoor dat ik de auto begrijp, maar nog meer hoe een coureur telkens kan beschikken over de optimale grip. Je moet namelijk met een vloeiende beweging de grip hebben in de auto, in plaats van dat je als een gek aan het bewegen bent met de auto waardoor deze alleen maar langzamer wordt.
" Juist die vloeiende verandering is iets dat vaak benoemd wordt door coureurs na afloop van de verschillende sessies. Vooral voormalige coureurs spreken hun bewondering uit over hoe de hedendaagse Formule 1-coureurs in een vloeiende flow sturen. "Deze vloeiende stijl is eigenlijk heel onnatuurlijk voor heel veel coureurs.
Wanneer je coureurs zegt dat ze moeten pushen, gaan ze juist harder aan het werk in de auto. Op die manier ga je uiteindelijk alleen maar langzamer rijden. Dat is het stuk vehicle dynamics waarin alles samenkomt en waarin je dus goed moet begrijpen en moet kunnen indenken hoe je het maximale uit de auto weet te halen.
Je moet dus alle data erbij pakken, veel daarvan zie je terug in de telemetrie en van daaruit kun je een beeld schetsen over hoe je de coureur kunt aangeven hoe hij moet rijden. Zo ben je telkens op zoek naar welke rijstijl voor de meeste grip zorgt. Misschien lijkt die stijl voor een coureur soms minder snel te zijn, maar de geadviseerde manier is uiteindelijk toch de snelste manier om het rondje af te maken, ook omdat je de banden optimaal benut.
Om dat voor elkaar te krijgen moet je echter veel mensen in dezelfde richting zien te krijgen." Het overtuigen van een coureur is dus nog niet eenvoudig, al zijn er ook coureurs die vooral juist zelf de feedback geven aan de engineers in plaats van andersom. "In elke sport en bij iedere sporter is het natuurlijk lastig om feedback te geven.
Het moet ervoor zorgen dat een atleet iets anders gaat doen, omdat het beter zou zijn. Dat gaat echter in tegen het ego van de coureur. Dat is dus al lastig, want je moet iets zeer goed kunnen uitleggen.
Je moet dat echt duidelijk aan kunnen geven, met verschillende tools als feitelijke data. Anders pakt de coureur het niet op." “De volgende stap is of de coureur zijn rijstijl ook kan veranderen.
Je moet daar telkens weer aan blijven werken en dat is een lang proces. Iedereen weet echter dat je altijd twee of drie tienden kunt vinden en kijk maar eens wat voor een verschil dat levert in de kwalificatie anno 2024. Alle coureurs staan op dit moment onder druk door de huidige rijdersmarkt en dus weten ze hoe belangrijk het is om juist die halve tiende te vinden in de kwalificatie.
Vanaf de eerste vrije training moeten we dus ook al aan de slag om zo efficiënt mogelijk te werk te gaan. Je moet zo snel mogelijk de goede richting uitgaan, om het gehele plaatje van de afstelling goed te krijgen.” "In de fabriek van het team wordt er tijdens zo'n raceweekend veel verzameld qua data en de conclusie daarvan wordt gebruikt om de volgende dag weer een betere afstelling te vinden.
Je hebt drie aspecten, de set up van de engineers, driving tools van de performance engineer (zij geven per bocht input wat je op je stuur moet veranderen, waardoor je stabieler en harder door de bocht komt red) en het rijdersgedeelte. Die drie aspecten moet je zien samen te brengen. Mijn rol is om met alle drie de partijen samen een richting uit te gaan, en dus synergie te brengen in het gehele plaatje.
" "Dat proces verloopt in drie stappen. Wat moet de rijder doen? Hoe gaat de auto daarop reageren of wat hebben we nodig van de auto? En hoe kunnen we dit uiteindelijk samen brengen? Dat zijn de drie stappen in het proces." Een proces dat eenvoudig te omschrijven is, maar logischerwijs niet zo eenvoudig is om perfect uit te voeren.
"Het is een proces dat niet zo makkelijk verloopt doordat je hebt te maken met meerdere inzichten en ook iedere coureur weer anders is. Dus moet je het proces ook bij iedere coureur aanpassen. Iedere coureur heeft zijn eigen aanpak en daarom verschilt het per coureur enorm van hoe een proces eruit ziet.
Wanneer ik op de huidige grid bijvoorbeeld kijk naar Max Verstappen, voelt hij zelf voor 99% aan wat hij nodig heeft en weet hij dus zelf aan te geven wat er moet gebeuren." "Hij is daar heel makkelijk in en daarom is hij ook zelf een heel makkelijk persoon om mee samen te werken voor een team. Ze hoeven namelijk alleen maar te doen wat hij wil en dan komt het goed.
Dat geldt niet voor iedere coureur en dan ontstaat er soms wat frictie tussen de coureur en het team. Tijdens raceweekenden waar men een slechte vrije training meemaakt bij een team, zie je dat terug aan het feit dat iemand als Verstappen het team uiteindelijk toch de goede kant weet op te sturen. Dat is dus waarin sommige coureurs ook van elkaar verschillen, omdat het voor veel coureurs juist andersom ligt.
Zij hebben meer de input van de engineers nodig in plaats van dat ze de engineers de juiste input kunnen geven.".
