1 week Ago
In het Zwitserse Luzern is Emilia Pérez uitgeroepen tot beste Europese film. Onze landgenoot Johan Grimonprez was tweemaal genomineerd maar bleef met lege handen achter. Al aan het begin van de avond ging de prijs voor beste regisseur naar Jacques Audiard voor zijn flamboyante kartelmusical Emilia Pérez .
Het was van 2011 geleden dat die bekroning niet meteen verraadde wat de beste Europese film zou blijken. “Ik had een speech voorbereid, misschien twee of zelfs drie”, zei de Franse cineast. Was het een knipoog naar hoe de avond uiteindelijk zou uitdraaien? Naast de regieprijs won Audiard immers ook de scenarioprijs en de prijs voor beste film.
Hij maakte zijn eerste dankwoord politiek door (losjes) Arno te citeren. “Putain, putain, on est tout quand même des Européens.” Emilia Pérez bekroonde eveneens trans actrice Karla Sofia Gascón.
Abou Sangare kreeg de mannelijke acteerprijs voor zijn rol in L’histoire de Souleymane . De film toont twee dagen uit het leven van een Guinese fietskoerier die zich voorbereidt op zijn asielgesprek. Wat zijn overwinning een wrange smaak gaf: Sangere, die in Cannes al bekroond werd voor zijn eerste filmrol, kon niet aanwezig zijn omdat zijn papieren dat niet toelieten.
Souleymanes verhaal is erg gelijkend op dat van Sangare zelf. Taalbarrières bleken dit jaar relatief onder de kanshebbers. Pedro Almodóvar had met The room next door zijn eerste Engelstalige film in de running, net als Française Coralie Fargeat met The substance .
Voor haar landgenoot Audiard was zijn viervoudige prijswinnaar Emilia Pérez zijn Spaanstalige debuut. Het leek stilaan een gewoonte dat de European Film Academy met haar inmiddels 5000 leden de Gouden Palmwinnaar tot slokop van de ceremonie bombardeerde. Dat was vorig jaar ook al zo toen Anatomie d’une chute al zijn nominaties verzilverde, net zoals Triangle of sadness dat in 2022 deed.
Maar dit jaar was de hoofdprijs in Cannes met Anora naar een Amerikaanse film gegaan, wat dat scenario uitsloot. Emilia Pérez was daar in mei in de aanloop naar het palmares wel een topfavoriet. De enige Belgische film die dit jaar kans maakte was Soundtrack to a coup d’état , de grootse documentaire van videokunstenaar Johan Grimonprez over de moord op de Congolese onafhankelijkheidspremier Patrice Lumumbadie.
Hij was niet enkel genomineerd voor de documentaireprijs, maar ook voor de award voor beste film. Maar Grimonprez bleef met lege handen achter. De prijs voor beste documentaire ging naar No other land , over de Palestijnse activist Basel Adra, wiens dorp op de Westelijke Jordaanoever al jaren wordt geterroriseerd door Israël.
Israëlisch journalist Yuval Abraham kwam de vernielzucht met eigen ogen vaststellen. De twee werden vrienden. Beiden accepteerden de prijs via Zoom.
Adra gaf aan dat het moeilijk was om blij te zijn “terwijl een genocide op zijn volk” aan de gang is. Abraham riep de Europese overheden op om druk te zetten op de Israël. “Geef ons wat we nodig hebben: een staakt-het-vuren”, besloten ze hun videoboodschap.
Herhaaldelijk spraken makers en acteurs zich tijdens de ceremonie zaterdagavond in het Zwitserse Luzern uit over de toestand van de wereld. Zo ook Juliette Binoche, president van de academie: “Niemand verontschuldigt zich nog voor de moorden die hij pleegt. Iedere moordenaar is zeker van zijn gelijk”, klonk het aan het begin van de avond.
Namen noemde ze niet. De drie uur durende ceremonie vierde niet alleen nieuwe films. Ze zette ook Europese coryfeeën in de kijker.
Carrièreprijzen gingen naar Wim Wenders en Isabella Rossellini. “Europa heeft jou nodig”, zei Wenders in een geëngageerde speech. “Stel jezelf de vraag wat jij kan doen om het kracht te geven.
” De European Film Awards, die voor de 37ste keer werden uitgereikt, zijn de Europese tegenhanger van de Oscars. Al blijven ze qua internationale allure nog altijd enkele klassen lager boksen..
