Kafka aan de Waal

Dat bootje dat vergaan is voor de kust van Sicilië had interessant volk aan boord. Financieel omstreden types die een of andere wereldwijde computerboer voor een paar miljard zouden hebben genaaid, maar daar uiteindelijk van werden vrijgesproken. Dat gingen ze vieren op dit ordinaire zeilschip dat in een soort windhoos verging.

Straf van God? Of heeft de boze computerboer een Oekraïense parelduiker met een kurkentrekker op het bootje afgestuurd? Waarom ik aan een aanslag denk? Omdat medeverdachte en kompaan Stephen Chamberlain afgelopen weekend in Engeland omkwam bij een auto-ongeluk. Ik ruik een toneelstuk en nu Ivo van Hove alle tijd heeft lijkt het mij leuk als hij daar een gezellig stukje theater van maakt. Ik zal hem eens bellen, maar wil wel weten wanneer deze Vlaamse Repelsteeltje raar gaat doen.



Hoe wordt hij grensoverschrijdend? Gaat hij schreeuwen? Stampvoeten? Huilen? Grappig dat de onderzoekster van deze zaak bij Nieuwsuur uitleg kwam geven en ondertussen niks mocht zeggen. Alles was namelijk ‘privacygevoelig’. Nee, helaas.

De rommel blijft binnen de benauwd meurende achterkamertjes van de transparante Amsterdamse Stadsschouwburg, waar deze Ivo anderhalve ton per jaar ving voor wat adviesjes. Is ex-Ajax-directeur Sven Mislintat daar soms zakelijk leider? Komen we ooit te weten wat daar nou precies gebeurd is? Ik denk het wel. Naast de schouwburg zit namelijk een aantal kroegen en na twee witte wijn lopen al die acteurs en actreutels daar juichend leeg.

Dan hoor je alles onder het motto: je hebt het niet van mij. Ik weet inmiddels al het een en ander en ik kan u verzekeren: ook daar is een vrolijk toneelstukje van te maken. Een larmoyante musical zelfs.

Met veel hielenlikkende vazallen en gefrustreerde klokkenluiders. Waar trouwens ook wel een kort stukje theater in zit is de burgemeester van het Zeeuwse Veere, die aan de boeren rond Serooskerke had gevraagd of ze dinsdag aanstaande geen mest wilden uitrijden omdat Willy en Max dan op bezoek komen. En u weet: die twee houden niet van kaklucht.

De koning en zijn vrouw schijten zelf al jaren geurneutraal. Inmiddels is de burgermoeder van de middeleeuwse vraag teruggekomen en mogen de boeren zoveel stront spuien als ze maar willen. Een paar republikeinse agrariërs in die buurt gaan dinsdag hun gehele gierput legen.

Je verzint toch niet dat we in een land leven waar in 2024 dit soort brieven nog rondgaan. Maar het schokkendste is toch wel ‘Kafka aan de Waal’. Oftewel de zaak van de ontslagen rector magnificus Han van Krieken van de Nijmeegse Radboud Universiteit die in 2017 een dom grapje maakte tegen een sadistische muts op een fröbelmarkt.

Waarom ze sadistisch is? Deze engnek maakte tasjes van koeien- en konijnenhuid. Han keek naar het prutswerkje, dacht aan de rare kunstenares Tinkebell, die ooit van haar depressieve kat een tas had gemaakt, en vroeg aan deze zielige dame of dit tasje van haar poesje was. Slechte tekst waarvoor hij later keurig zijn excuses aanbood.

De dame was echter totaal van de leg, kreeg een ruime schadevergoeding, een andere functie plus dat ze de verontschuldigingen van de rector aanvaardde. Maar daar kwam deze patiënt later op terug. Na veel mistig geharrewar kon de rector zijn koffers pakken.

Dat kwam ook omdat de universiteit honderd jaar bestond en de koning langs zou komen. En die zou deze brute Han niet mogen treffen. De koning is die man die niet tegen Zeeuwse koeienstront kan.

De affaire-Van Krieken is een van de treurigste zaken in een aan alle kanten doorgeslagen land waar bijna overal een benauwde putlucht hangt. Daarover gesproken: grappig dat Amalia ondertussen lid is geworden van het meest bekakte studentenclubje van Nederland. Gister zag ik hoe ze bij mij voor de deur ontgroend werd.

Twee minuten later lag ik onder schot en werd ik een uur of drie verhoord. Maar nu ga ik eerst een condoleance achterlaten voor de deze week overleden homoseksuele pinguïn Sphen. En ik bel die Nijmeegse met de vraag of ze er een genderfluïde tasje van wil maken.

.