Israëlische ministers en kolonisten willen nederzettingen in Gaza: 'Na 7 oktober zullen er geen Arabieren meer in Gaza zijn. Niemand zal overblijven'

Op een vlakte in het zuiden van Israël, vlakbij kibboets Be’eri en de grens met Gaza, kampeerden afgelopen zondag op maandag aanhangers van de kolonistenbeweging Nahala tijdens het joodse Loofhuttenfeest. De bijeenkomst heette ‘voorbereiding voor nederzettingen in Gaza’. Op maandagmiddag wordt in een grote witte tent een panel voorgezeten door de prominente kolonistenleidster Daniella Weiss, die het publiek in het Hebreeuws en het Engels toespreekt.

„We zullen nederzettingen bouwen in de hele Gazastrook, van noord tot zuid, niet slechts in een deel daarvan. Na 7 oktober zullen er geen Arabieren meer in Gaza zijn. Niemand zal overblijven.



” De bijeenkomst is mede georganiseerd door de partij Likud van de Israëlische premier Netanyahu, en er waren verschillende politieke partijen aanwezig en leden van de Knesset, het Israëlische parlement. „We hebben politieke steun nodig, en vandaag heb ik gezien dat die politieke steun er is”, zegt Weiss. Op een groot spandoek staat de tekst „Gaza is voor altijd van ons”.

Tussen de tenten wandelen tientallen gezinnen. Bij de ingang van het terrein staan politie, soldaten en ambulances. Voor de tent van Likud staat Knesset-lid voor die partij Avichai Boaron.

Als groot voorstander van nederzettingen, was hij onder meer een fel verdediger van de illegale buitenpost Amona op de bezette Westelijke Jordaanoever. Net als de politieke mainstream in Israël, duidt hij dat deel van Palestina steevast aan met de Bijbelse namen Judea en Samaria. „De mensen in Gaza kunnen overal heen waar ze willen.

Ze mogen ook blijven, net als in Judea en Samaria, maar niet als een staat, met militaire macht.” Boaron pleit niet zo openlijk voor verdrijving als Weiss, maar wel voor een hernieuwde militaire bezetting van Gaza, met nederzettingen, net als op de Westelijke Jordaanoever: „Op iedere plek waar een nederzetting is, volgt het leger om die zone te controleren en terreur tegen te houden. We hebben het middel van de nederzettingen nodig, om te zorgen dat het leger permanent aanwezig is.

” Dat de roep om nieuwe nederzettingen in Gaza niet voorbehouden is aan radicale kolonisten in Israël, werd afgelopen januari opnieuw duidelijk. Toen vond er in Jeruzalem een conferentie plaats waarin plannen daarvoor werden gepresenteerd, bijgewoond door diverse ministers en leden van de Knesset, het Israëlische parlement. Op de bijeenkomst maandag vlakbij Gaza is naast de Likud ook de partij Joodse Kracht aanwezig en zijn leider, de extreemrechtse minister van Nationale Veiligheid Itamar Ben-Gvir, die zelf in een illegale nederzetting op de bezette Westelijke Jordaanoever woont.

Tijdens een toespraak zegt hij dat “migratie” van Palestijnen in Gaza moet worden aangemoedigd. En er was een tent van het Religieus Zionisme van Bezalel Smotrich, ook een extreemrechtse kolonist en minister van Financiën die via een positie bij Defensie ook vergaande controle heeft over de Westelijke Jordaanoever en het nederzettingenbeleid. De nederzettingenpolitiek is niet voorbehouden aan deze extreemrechtse coalitiegenoten van Netanyahu, maar al decennia staatsbeleid.

Boaron zegt dat het idee van nederzettingen in Gaza brede steun heeft in Likud. „Het is een populair idee. Maar de vraag is hoe we het kunnen doen.

Het vraagt om veel uitleg, hasbara [Israëlische buitenlandse PR]. Je moet het slim doen.” Enkele kilometers van de bijeenkomst vandaan is de verwoesting van Gaza duidelijk te zien.

Boven het noorden van Gaza stijgen her en der grijze rookwolken op. Daar is het Israëlische leger nu al ruim twee weken bezig met een hernieuwde grondoperatie en een campagne die internationale zorgen wekt over verdrijving en etnische zuivering. Het Israëlische leger is mogelijk bezig met de uitvoering van een plan van oud-generaal Giora Eiland, gericht op het verdrijven van de bewoners van Noord-Gaza naar het zuiden.

Wie niet vertrekt, moet verhongeren of geeft zich over. Wie overblijft, wordt bovendien als Hamasstrijder gezien, en door het Israëlische leger als doelwit beschouwd. Verschillende Israelische NGOs hebben hun zorgen geuit over een stille uitvoering van dit plan door het leger, wat neer zou komen op de gedwongen verplaatsing van alle burgers uit het noorden.

Of dit plan nu wel of niet officieel is overgenomen – iets waarover nu discussie is – de situatie op de grond in Gaza lijkt op hetzelfde neer te komen. Het noorden was de afgelopen weken volledig afgesloten van humanitaire hulp, en er worden op grote schaal burgers gedood in Jabalia, Beit Lahia en Beit Hanoun door luchtaanvallen en beschietingen. Zo werden zaterdagnacht 87 mensen gedood in Beit Lahia, waaronder diverse kinderen, door een Israëlische luchtaanval op een wooncomplex.

Gaza is sinds november vorig jaar in tweeën gedeeld door wat het Israëlische leger de ‘Netzarim-corridor’ noemt. Deze zwaar beveiligde weg is vernoemd naar de plek waar tot 2005 de Israëlische nederzetting Netzarim lag. Aan de weg die vanuit het zuiden van Israël richting Netzarim leidde, was op zondagavond het tentenkamp van de kolonisten opgezet.

De ontmanteling van de nederzettingen in Gaza en de terugtrekking van militairen op de grond in 2005, stuitte toentertijd op verzet in Israël. Ondanks deze terugtrekking geldt Gaza nog steeds als bezet gebied, omdat Israël de grenzen, zee en lucht rond Gaza controleert. Als bezettingsmacht draagt het bovendien een verantwoordelijkheid voor de burgerbevolking in het gebied.

De kolonisten en politici die samenkwamen bij grens met Gaza zien de terugtrekking in 2005 als een fout, die volgens hen heeft bijgedragen aan de opkomst van Hamas en hun aanval in het zuiden van Israël op 7 oktober. Op een stoeltje in de Likud-tent zit Knesset-lid Ariel Kallner. In 2005 was hij de leider van een beweging die zich tegen de ontmanteling van nederzettingen in Gaza keerde.

„De catastrofe van vorig jaar bewees dat de bevolking in Gaza radicaal islamistisch is. Ze moeten een prijs betalen voor wat ze gedaan hebben.” Over nieuwe nederzettingen zegt hij: „We hebben het recht om het te doen.

En het is nodig voor de veiligheid van Israël.” Nederzettingen in Gaza zijn, net als op de Westelijke Jordaanoever – beiden door Israël bezet Palestijns gebied – volgens het internationaal recht illegaal. Het Internationaal Gerechtshof concludeerde afgelopen juli nog dat de Israëlische bezetting van Palestijns gebied illegaal is, en dat er sprake is van annexatie.

Ook bepaalde het dat de almaar uitbreidende nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever in strijd zijn met het Palestijnse recht op zelfbeschikking, en ontmanteld moeten worden. Premier Netanyahu heeft herhaaldelijk gezegd dat hij nieuwe nederzettingen in Gaza niet “realistisch” acht. Maar volgens Kallner is er brede steun voor nederzettingen in Gaza binnen Likud.

„Het is vandaag niet realistisch, maar ik zeg dat het dat morgen wel is.” Volgens Kallner moeten de nederzettingen op strategische plaatsen komen in Gaza, zoals in het zuiden tegen de grens met Egypte, en rond de Netzarim-corridor. Bezoeker Michael (53) uit Tel Aviv, die in de techsector werkt en over het terrein wandelt, meent dat er te weinig wordt nagedacht over hoe de nederzettingen in Gaza kunnen worden gerealiseerd.

„Als je hier nu naar grens gaat, wordt je tegengehouden. Het is niet zoals Judea en Samaria, waar een groep families of jongeren naar een heuveltop gaat en een nederzetting vestigt.” Hij was in januari bij de kolonistenconferentie in Jeruzalem, en komt vaker naar dit soort bijeenkomsten.

„Gaza is onderdeel van het land van Israël. Het werd veroverd door koning David, iedereen kent het verhaal”, motiveert hij zijn steun voor de nederzettingen. „Daarnaast is het land afnemen een overwinning op de Palestijnen.

” Hij wil niet met zijn achternaam in de krant. Twintig jaar geleden emigreerde hij van Parijs naar Israël, en in 2005 demonstreerde ook hij tegen de ontmanteling van de nederzettingen in Gaza. Net als veel andere aanwezigen ziet hij de situatie op de Westelijke Jordaanoever als blauwdruk voor Gaza.

„Twintig jaar geleden waren er 250.000 kolonisten in Judea en Samaria, en toen werd er nog gepraat over ontmanteling”, meent Michael. „Nu zijn er meer dan 600.

000, en praat niemand er nog over: het is een fait accompli . Je hebt feiten op de grond nodig, en een grote groep mensen.”.