1 month Ago
Ronald Meeus zet de blik op oneindig. Vandaag: seizoen 3 van Industry, een reeks die volgens sommigen de nieuwe Succession zou moeten worden. Ondergetekende gaat niet akkoord.
Je kajuit binnenlopen op een plezierboot, en daar per ongeluk je vader zijn gezicht zien worden afgereden door iemand van het bootpersoneel: de daddy issues van Yasmin Hanani (Marisa Abela), een van de traders bij de Britse investeringsbank Pierpoint, hebben in één klap een nieuwe dimensie bereikt. Een deel van de verwikkelingen waarop de derde jaargang van Industry drijft zit in de maatschappelijke tuimeling die vader Charles (Adam Levy) heeft gemaakt, en de invloed die dat heeft op het leven van diens dochter. Voor een andere nieuwe verhaallijn maakt Kit Harington (Jon Snow uit Game of Thrones) zijn entree als een laaielichter wiens start-up een beursgang maakt onder begeleiding van Pierpoint, en die menselijke brandjes stookt om te voorkomen dat zijn ietwat voorgegaarde zakencijfers worden ontdekt.
Industry , die in 2020 nog relatief bescheiden geïntroduceerde reeks over een stel gen Z-doorzetters in het Londense financiële hart, is een big deal geworden voor het Amerikaanse kwaliteitshuis HBO. In de Verenigde Staten, waar het merk ook nog altijd de betaaltelevisiezender runt waarmee het allemaal is begonnen, start dit derde seizoen nu op zondagavond, een slot dat traditioneel voorbehouden blijft voor de absolute toppers van de zender: denk Game of Thrones , Boardwalk Empire en Succession . Met die laatste maak ik even een bruggetje, want niet weinig publicaties – waaronder gezaghebbende tenten als Vulture en The Atlantic – durven te suggereren dat Industry weleens de opvolger van Succession zou kunnen worden nu die legendarische zakenreeks vorig jaar ten einde is gelopen.
En jazeker, er zijn gelijkenissen. De vorstelijke setting van de haute finance, de restaurants waar tijdens verhitte conversaties gerechten van tachtig Britse ponden koud worden achtergelaten, de gesprekken die verheven zijn boven beleefdheid en andere conventies des klootjesvolks: het zit er allemaal in. Maar een échte opvolger? I don’t think so.
Daarvoor mist Industry die verfijnde gelaagdheid van Succession , die diepere lagen waarin de kijker kan wroeten en morzels van de menselijke conditie opwoelt. Hier blijft het allemaal wat beperkt tot de zakelijke en menselijke intriges. Maar die zijn wel met een vaardige hand uitgetekend.
Ook zit er een manifeste onweerstaanbaarheid in Industry , waarop het moeilijk een vinger te leggen is. Kan het de seks zijn, al dat gevogel op avondlijke bureaus en op de pompbak van restauranttoiletten? Is het de meedogenloosheid in de dialogen? De coke die met enige regelmaat door neusgaatjes scheurt? In dat levensstijltje van de London City-types is Industry een brok fictie die wel misschien nog altijd onderdoet voor de realiteit, zo merkte ondergetekende een jaar of wat geleden. Vroeg op de avond was hij toen met een gezelschap in een gelagtent in de Londense plezierwijk Shoreditch beland, niet heel ver van de bekende Square Mile waar al die zakenbanken zitten, en werd hij in de gang naar de toiletten opgehouden voor naar de onsamenhangende monoloog van zo’n jonge doorduwer in pak en das, met zijn neus vol.
De klok stond op 20 uur, en geen twee woorden die de man uitsprak hadden nog een logische band met elkaar. Geloof me dus vrij: er is plenty ruimte voor nog meer ranzigheid in Industry . Te zien op HBO Max.
Geselecteerd door de redactie.
