3 days Ago
DEN HAAG - Het was 'het beloofde land'. Een wijk met veel groen en luxe wonen. Sinds het ontstaan in de jaren 60 is de Haagse wijk Mariahoeve flink veranderd.
Toch is er een duidelijke rode draad: 'De saamhorigheid is er nog steeds.' Een beeld van de wijk door de jaren heen. De dodelijke explosie van afgelopen zaterdag laat diepe wonden achter bij inwoners en oud-inwoners van Mariahoeve.
Het is een wijk die hen aan het hart gaat. Zo ook bij oud-inwoner Frans Dehue. 'Ik ben 71, ik geloof niet dat ik ooit zo ben geschrokken.
Het is afschuwelijk.' Frans kwam in 1960 als 7-jarig jongetje met zijn ouders en zusje in de toen nog nieuwe woningen aan de Tarwekamp wonen. Zijn vader had een maisonnette gekocht voor zo'n 20.
000 gulden. 'Voor het eerst hadden we echt een douche, een badkamer en grote balkons op het zuiden.' Mariahoeve werd eind jaren 50, begin jaren 60 uit de grond gestampt op een stuk weiland.
'Het was één van de eerste buurten die klaar was na de oorlog', zegt Dehue. 'Er was een babyboomgeneratie, veel jonge gezinnen trokken vanuit de binnenstad naar de buitenranden van Den Haag.' Het is een typisch voorbeeld van een zogenoemde uitbreidingswijk.
'De architectuur ging uit van licht, lucht en ruimte. Het zijn luchtige woningen met veel glas', legt Laura Plezier van Geschiedkundige Vereniging Die Haghe uit. De wijk is volgens haar bijzonder, omdat er een stedenbouwkundig plan is gebruikt dat anders is dan andere uitbreidingswijken in Den Haag.
Mariahoeve is namelijk gebaseerd op een Scandinavisch voorbeeld. 'Hierbij is de wijkgedachte belangrijk: verschillende kleine buurtjes vormen een grote wijk. De gedachte is dat mensen in hun eigen buurt naar school, winkels, de kerk en sport kunnen.
' Dit zou goed zijn voor het welzijn van mensen en ervoor zorgen dat mensen elkaar ontmoeten. 'In Den Haag is zo'n wijk uniek.' Het was inderdaad een ideale plek om op te groeien, vindt Frans Dehue.
'Het was een heel gezellige, jeugdige buurt met veel contacten en buiten spelen. Ik heb een wereldjeugd gehad.' Toch is het niet alleen maar koek en ei in het buurtje.
In 1966 steekt een meubelmaker zijn vrouw dood in een flatwoning. In 1988 slaat een dief toe en steelt vijf schilderijen in een woning aan de Tarwekamp. Eind jaren 60 wordt een kapper bestolen; de dief gaat er met een pruik van bijna 300 gulden vandoor.
De wijk Mariahoeve en Marlot heeft ruim 15.000 inwoners en bestaat uit vier buurten. De Tarwekamp ligt in de buurt Kampen waar zo'n 2800 mensen wonen.
Een paar huizen bij Frans vandaan kwam in 1960 ook Anneloes Groot als eerste bewoner in de galerijflat wonen. In 2008 schreef ze een boek over vijftig jaar Mariahoeve. De kunstenares woont nog altijd aan de Tarwekamp.
Haar woning staat nog overeind, maar ligt bezaaid met glas. 'De meeste ramen zijn kapot en mijn auto is total loss , maar ik ben bevoorrecht. Ik ben een van de gelukkigen die nog een huis heeft.
' Terug naar toen. Mariahoeve was volgens haar een echte middenstandswijk. 'Je moest een baan hebben.
Er woonden artsen, ambtenaren en dat soort mensen.' Groot kan zich de winkeltjes onder de maisonnettes nog goed herinneren. Een groenteboer, een apotheek, een slager, een bakker en een bank.
'Je had alles dichtbij huis', zegt Groot. 'Het was een klein dorp', beaamt Dehue. In de jaren 70 veranderde dat beeld met de komst van een groot winkelcentrum aan Het Kleine Loo.
'Winkeliers verkochten hun winkeltje en het werd rustiger in de straat', zegt Dehue. Groot: 'Daardoor ging de leefbaarheid in de kleine buurtjes achteruit.' In Mariahoeve staan veel verschillende soorten woningen: van laag- tot hoogbouw.
Dat is heel bewust gedaan, zegt Laura Plezier van Die Haghe. 'Je ziet enorme variatie in huizen en dat maakt het levendig. Het trekt een palet aan mensen en maakt het een gevarieerde wijk.
' Waar de bevolking in de beginperiode vooral de Nederlandse nationaliteit had, veranderde de samenstelling van de inwoners rond de jaren 80 en 90. Mensen uit onder andere de Schilderswijk kwamen in Mariahoeve wonen. Een deel van de oorspronkelijke bevolking verhuisde voor een groter huis naar andere plekken, zoals Zoetermeer.
Ook Dehue vertrok in 1988 uit Mariahoeve. Zijn ouders bleven er wel wonen. Hun kleinzoon Patrick van Aller ging in die periode vaak bij hen langs.
Hij kent het buurtje vooral uit de jaren 80 en 90 en heeft er warme herinneringen aan. Elk weekend was hij in de flat van zijn opa en oma te vinden. 'Ik woonde zelf in een huis zonder tuin, bij mijn opa en oma was een groot balkon en waren we altijd veel buiten.
We reden veel met stepjes over de galerij.' Er woonden volgens hem 'lekker directe Haagse mensen' en er was veel onderling contact. De grote aorta van de wijk was voetbalclub VUC.
Patricks oma woonde uiteindelijk zo'n 35 jaar aan de Tarwekamp. 'Die wijk was het beloofde land, met veel groen, luxe wonen en een openluchtzwembad in de buurt. Het was een goede wijk met naoorlogse welvaart.
Heel sociaal.' Dat beeld deelt Hagenaar Alexander Roep. Zijn moeder had een kapperszaak: 't Haasje.
Van 1980 tot 1998 zat ze aan de Tarwekamp. 'Ik heb er mijn hele basisschooltijd doorgebracht.' Er was een goede markt voor een kapperszaak op die plek, vertelt Roep.
'Er woonden toen veel ouderen in de wijk. Dus ze deed veel blauwe spoelinkjes en permanentjes.' Tijdens zijn middelbare schooltijd werd Mariahoeve dan ook Grannyville genoemd, vertelt Roep.
Hubertine Langemeijer lacht als ze die bijnaam hoort. In 1994 kwam ze in de wijk wonen en dertien jaar later richtte ze KunstPost op, een stichting voor kunstenaars en kunstliefhebbers uit Mariahoeve. Ze herkent dat tijdsbeeld wel.
'Er was in de jaren 90 niks te doen. Je kon hier wonen, werken en doodvallen. Het was vergrijsd, de eerste bewoners waren ouder geworden.
' Toch was het ook toen fijn wonen, zegt ze. 'Het was een mooie groene woonwijk.' Nog steeds, benadrukt ze.
Al hebben veel rollators inmiddels plaatsgemaakt voor kinderwagens. 'Er wonen veel verschillende culturen naast elkaar. De saamhorigheid die er in de beginperiode was, is er nog steeds', zegt Langemeijer.
Dat ziet ook Patricia Dinkela van Lichtpuntjes van Mariahoeve. Via de stichting is inmiddels ruim zes ton opgehaald voor de slachtoffers van de explosie. Ze is trots op haar wijk.
'Je merkt dat er sociale samenhang is. Het is een dorp waar mensen zich niet met elkaar bemoeien, maar wel voor elkaar klaarstaan en op elkaars kinderen letten. Er is best veel armoede en het is een gemengde wijk.
Maar op deze momenten weet iedereen elkaar te vinden.' Kunstenares Anneloes Groot ondervond dat afgelopen zaterdag ook. 'Ik werd om 6.
30 uur opgevangen door een buurvrouw en kreeg koffie en ontbijt. Mensen staan nog steeds voor je klaar.' Mariahoeve is een wijk met relatief veel ouderen.
De gemiddelde leeftijd is er 42,7 jaar, terwijl dat in de rest van de stad 39,1 jaar is. Mensen uit de wijk voelen zich over het algemeen veilig. Bewoners geven het rapportcijfer 7,3 voor veiligheid, terwijl dit cijfer in Den Haag gemiddeld op een 6,9 ligt.
Bron: Gemeente Den Haag / Wijkprofiel Mariahoeve en Marlot Alle verhalen en liveblogs over de explosie vind je in ons dossier . Klik hieronder om ons liveblog van zondag te lezen. [lees ook:].
