Ik was weer het doelwit van een of andere islamitische kruistocht op sociale media

I k had een emotioneel uitputtende week, maar dat kwam niet door de benauwende temperaturen. Benauwende mensen zijn namelijk veel en veel erger. Ik werd ouderwets bedolven onder akelige haatberichten waar de honden geen brood van lusten, omdat ik weer het doelwit was van een of andere islamitische kruistocht op LinkedIn en Instagram.

Men mailde en dreigde er weer op los met schuim langs de mondhoeken, omdat ik het gore lef had gehad om twee columns geleden te suggereren dat misschien vooral religieuze mensen en moslims moeite hebben met het lichamelijk onderzoek van de studie geneeskunde, omdat dat tegen de regels van het geloof is. Ik zou een ongewassen racist en islamofoob zijn, ik moest mijn gore muil houden, ik moest voortaan maar goed achterom kijken, ze gingen me voor de rechtbank slepen als ik geen excuses aanbood, ze gingen m’n woonadres bestoken als ik m’n woorden niet terugnam, vanwege mijn ‘haatzaaierij’ en ‘discriminatie’. De guillotine werd weer van stal gehaald, omdat ik een mening had.



Je zou maar durven, als columnist. Ik kan het af en toe gewoon niet meer aan, dat zeg ik eerlijk. Ik ben gebroken.

Ik ben het zo, zó zat. Het kost zo veel kracht en mentaal welzijn om in je eentje te vechten tegen de bierkaai, die veel massaler, harder en oneerlijker terugslaat. Tegen kuddedieren die niet het toetsenbord als wapen hebben, zoals ik, maar het spel volgens eigen regels spelen en buiten de lijntjes kleuren.

Ze verscheuren zelfs de hele kleurplaat en steken die in de fik. Het slopende is dat je nooit eerlijk kunt spelen tegen mensen die dat zelf niet doen. Dus je gooit de handdoek in de ring, omdat je het uitleggen opgeeft.

In mijn geval betekent dat blokkeren, blokkeren, blokkeren en leuke dingen gaan doen, opdat ik niet de hele dag bedreigingen moet lezen of alweer aangifte moet doen. Ik mág als columnist constateren dat studenten religieuze redenen kunnen hebben voor de dingen die ze zeggen. Ik hóéf een religieus symbool en een hoofddoek niet neutraal te behandelen , want dat zijn ze per definitie niet.

Eisen dat ik dat niet zie en dat ik je wel neutraal behandel, en anders mij en mijn werkgever dreigen met ‘juridische stappen’, is idioot. En dwaas. Kom maar op met die juridische stappen.

Ik ben benieuwd welke rechter mij op mijn knieën krijgt. Feit is dat moslims al meer dan tien jaar bezig zijn met het bestrijden van dit onderdeel van de studie geneeskunde; het onderdeel waarbij je uit de kleren moet voor lichamelijk onderzoek, waarbij je alleen je ondergoed aan mag houden. In 2015 waren twee islamitische studenten aan het Erasmus MC al naar de rechter gestapt, omdat ze weigerden hieraan mee te werken vanwege hun geloof.

Ze beriepen zich op de grondwettelijk vastgelegde lichamelijke onaantastbaarheid en vrijheid van godsdienst. Dit is een klassiek geval waarbij de vrijheid van godsdienst, die wat mij betreft sowieso afgeschaft of herzien mag worden, in strijd is met de wetenschap; volgens vele docenten is het lichamelijk onderzoek namelijk een belangrijk onderdeel van de studie en essentieel om een goede arts te worden. Lale Gül schrijft elke week een column voor Het Parool.

Reageren? [email protected] Geselecteerd door de redactie.