Honderden zangstemmen zitten verstopt in de borst van Heijmans

Een beetje verliefd op Ramses Shaffy (1933-2009), op zijn energie, zijn laissez-faire, zijn liedjes - dat is iets van alle tijden. Het gebeurde acteur Maarten Heijmans – een halve eeuw jonger – toen hij ‘Ramses’ tien jaar geleden gestalte gaf in de gelijknamige, vierdelige dramaserie. Er volgden een Gouden Kalf, een internationale Emmy Award én een liedjesalbum met band en een theatertour.

Shaffy bleef dood, maar in Maarten Heijmans was diens over de plinten klotsende levensgevoel weer even springlevend. Dit najaar onderneemt Heijmans opnieuw een liedjestournee, die hem langs 19 Nederlandse theaters voert. Zijn blik reikt ditmaal voorbij Shaffy.



Het Nederlandse kleinkunst-repertoire biedt nog zo veel dat meer aandacht verdient, van de gruizige grootheid-in-het-kleine van Maarten van Roozendaal (1962-2013) tot de lichtvoetige tragiek van Peter van Rooijen en de virtuoze taalinventies van Theo Nijland. Heijmans verruilde zijn begeleidingsbandje voor Kamerata Zuid, een 15-koppig strijkorkest dat de avond opwarmt met Holsts Jupiter (uit de orkestsuite The Planets ) en alle liedjes liet bewerken door de jonge en eveneens in Tilburg gevestigde componist Enrico Ferri. Verrassend, vond het publiek in Gouda, maar dat de combinatie van lichte liedjes met een strijkersensemble uitstekend werkt, blijkt ook al jaren uit bij voorbeeld de cross-over uitstapjes van Amsterdam Sinfonietta.

Gouda maakte het Heijmans niet makkelijk, vrijdagavond. Een halflege zaal, een vrij bedeesd en wat ouder publiek – ga als artiest dan maar eens extatisch de zaal in rennen, of likkebaardend geil over het podium tijgeren. Maar Heijmans en zijn van het podium spattende charisma zetten het lot (en de zaal) met wat soepele danspasjes moeiteloos schaakmat.

„Halfleeg? Ik noem dit intiem!” En intiem wérd het – geholpen door de liefde als verbindend thema van de gekozen liedjes. Daaronder was de grote trekker een herontdekking van een Shaffy-nummer, dat in dit programma voor het eerst sinds 1971 weer klinkt: ‘Je mag me niet ontkennen’. Parlando, lyrisch, bespiegelend; ja, zo kennen we Shaffy ook uit ‘Ik drink’, of ‘Als je me verleidt’.

Onmisbaar? Daarover kun je twisten. De mythische evergreenfactor van meezingklassieker ‘Zing-Vecht-Huil-Bid-Lach-Werk En Bewonder’ – hier gebracht als verstilde toegift, zonder meezingen – heeft het in elk geval niet. Het is verbijsterend hoeveel praat-, rap-, scat- en zangstemmetjes er wonen in het lijf van Maarten Heijmans.

Nederlands met een Frans accent? Hij zet zijn strot zo in het juiste standje, bleek in ‘Flikker op met je Panache’ . Dat klinkt bij Heijmans rauwer dan het origineel, net als het geestige ‘Goon’ van Maarten van Roozendaal . En Michael Jackson, of het lief-aardappelige stemmetje van Kermit de Kikker ? Heijmans heeft ze allemaal in huis.

Niet alle covers werken even goed, maar de anderhalf uur durende, in één ruk gezongen line-up sleept je wel mee in een hele lekkere mix van weemoed en levenslust. Een hoogtepunt is het humoristisch-wellustige ‘Business Time’ van Flight of the Chonchords. Dáár is Heijmans maximaal in zijn element als entertainer, verleider en podiumdier.

.