Hoe Sander de Kramer ondanks corruptie vijftig scholen opende in een van de armste landen ter wereld

Sander de Kramer (51) haalde jaren geleden voor het eerst honderden kinderen uit de diamantmijnen in Sierra Leone. Hij verloor zijn hart aan het land en reisde negentig keer naar een van de armste plekken van de wereld om daar de meest kansarme mensen te helpen met een eigen foundation. Deze week opende hij de vijftigste school in Afrika.

featured-image

SANDER DE KRAMER Hoe Sander de Kramer ondanks corruptie vijftig scholen opende in een van de armste landen ter wereld Derk Radstake Vandaag, 10:15 • 6 minuten leestijd Sander de Kramer bij de feestelijke opening van de vijftigste school in Sierra Leone © Sunday Foundation Sander de Kramer (51) haalde jaren geleden voor het eerst honderden kinderen uit de diamantmijnen in Sierra Leone. Hij verloor zijn hart aan het land en reisde negentig keer naar een van de armste plekken van de wereld om daar de meest kansarme mensen te helpen met een eigen foundation. Deze week opende hij de vijftigste school in Afrika.

Wanneer Sander de bus uitstapt bij de opening van de vijftigste school wordt hij ontvangen met een oorverdovend gejuich en kinderen die hem om de nek vliegen. Eén kind komt uitzinnig op hem af met een papiertje waarop ze Mr Sanders bedankt voor deze nieuwe school. De school is bedoeld voor 1.



500 meisjes. Velen van hen werkten op straat en verkochten groente en fruit om te overleven. Helaas zijn dit soort projecten nog altijd nodig in het arme Sierra Leone.

Van 1991 tot 2002 was er in het West-Afrikaanse land een conflict waarbij naar schatting tweehonderdduizend mensen omkwamen en miljoenen ontheemd raakten. LEES OOK Sander de Kramer overleefde de dodelijkste vorm van malaria: 'Ik dacht: dit kan weleens het einde zijn' Het is al ruim zeventien jaar geleden dat Sander de Kramer voor het eerst naar Sierra Leone ging. Wat hij daar aantrof, was één grote chaos: van weeskinderen die in de diamantmijnen werken tot meisjes van dertien die noodgedwongen in de prostitutie waren beland.

In 2008 richtte Sander de ' Sunday Foundation ' op die zich inzet voor de levensomstandigheden van de inwoners van dit arme land. En Sander is nog niet klaar: na de feestelijke opening van de vijftigste school volgden deze week ook school 51 en 52. Sander de Kramer (Rotterdam, 1973) groeide op in Krimpen aan den IJssel.

Na het Libanon Lyceum studeerde hij Nederlands in Leiden. Hij was onder meer hoofdredacteur van de Straatkrant en presentator voor de KRO. In 2010 richtte hij de Sunday Foundation op.

De Kramer werd onderscheiden met de Laurenspenning, Majoor Bosshardt Prijs en de Four Freedoms Award. Ook werd De Kramer onlangs uitgeroepen tot echt Rotterdams erfgoed. Vijftig scholen! Wanneer besloot je om met dit ‘levenswerk’ te beginnen? “Het begon in 2007 toen Sierra Leone door de Verenigde Naties als ‘slechtste plek op aarde’ werd benoemd.

Ik voelde als journalist een enorme behoefte om daar naartoe te gaan en wat ik daar toen zag was krankzinnig.” “Ik zag daar diamantmijnen vol met weeskinderen die daar van 's ochtends tot 's avonds aan het werk waren voor een habbekrats. Er waren tijdens de oorlog vijf jaar ervoor rebellen die van huis tot huis gingen om ouders te vermoorden en de kinderen vervolgens te rekruteren als kindsoldaat.

Uitgerekend het duurste steentje van de wereld werd in dit land door de enorm ongelukkige kinderen die de oorlog hadden overleefd en wees waren geworden. Het waren gewoon kindslaven. Toen heb ik gezegd: ‘Al wordt het mijn dood, ik ga proberen die kinderen hieruit te halen'.

” Hoe begin je dan aan zo’n missie? “Dat was niet makkelijk. Ik werd veel tegengewerkt door de grote diamantmaffia. Zo ben ik een keer gearresteerd door een corrupte agent en heb ik een keer echt moeten vluchten voor criminelen met machetes.

Tot uiteindelijk iemand mij de tip gaf om met de chiefs te praten. Dat zijn de traditionele leiders van het land.” “Van de hoogste chief van de provincie kreeg ik geweldige hulp met beveiligers en zelfs soldaten om zo de kinderen uit de mijnen te redden.

Hij heeft toen echt voor mij gekozen. Dat was heel bijzonder. Ondertussen zijn we bijna achttien jaar verder en hebben we vijftig scholen kunnen bouwen voor kansarme kinderen.

” "Er waren wel echt heftige gevallen. Eén van de kinderen die ik bijvoorbeeld op afstand heb geadopteerd is Alymamy. Hij was als baby door zijn moeder bij een boom achtergelaten om te sterven omdat hij een verlamming heeft aan één kant.

Nu zit hij op de universiteit en wil hij leraar worden. Daar ben ik zo ontzettend trots op." De feestelijke opening van de vijftigste school in Sierra Leone © Sunday Foundation Zijn er projecten waar je extra trots op bent? “Elke school is bijzonder, maar waar ik wel echt heel trots op ben is een ambachtsschool voor gehandicapte kinderen.

Vroeger liepen mensen met een boog om die kinderen heen, want veel mensen zijn bijgelovig en denken dat een handicap betekent dat mensen door de duivel zijn bezeten. Wij hebben dat vooroordeel voor het grootste gedeelte echt weten af te breken.” LEES OOK Sander de Kramer uitgeroepen tot Meest Positieve Nederlander, dit waren vijf sleutelmomenten in zijn leven “In die school hebben we de beste leraren die de gehandicapten echt een vak kunnen leren.

Daardoor wisten mensen die hun brommer wilden laten repareren dat ze het beste bij ons terechtkonden.” "Daarnaast is er ook een groot sportcafé. Dat wil zeggen dat er enorme schermen staan waar iedereen voetbal kan komen kijken.

Waar vroeger niemand dus wat te maken wilden hebben met de gehandicapten, komen nu mensen speciaal naar ons toe voor de reparaties of voor voetbal.” Je bent ook zelf chief in verschillende gebieden van Sierra Leone. Helpt dat met het realiseren van de projecten? “Het helpt enorm.

Ik heb in het diamantgebied, waar de diamantmijnen liggen, nog altijd ook veel tegenstanders in het land die mij liever zien gaan dan komen. Sinds ik chief ben, heb ik beveiliging van soldaten. Zo ook vijf maanden geleden toen ik weer kinderen uit een mijn heb gehaald.

Het blijft toch een gevaarlijke taak.” “Daarnaast is de verbinding ook supermooi. Verschillende gebieden die vroeger met elkaar in oorlog waren, hebben nu dezelfde chief.

Onderling worden er dan ook uitwisselingsprogramma's georganiseerd en vriendschappelijke voetbalwedstrijdjes. Dat is supertof.” “De eerste ceremonie om chief te worden was hilarisch.

Toen werden de 'spelregels' uitgelegd en vertelden ze mij dat ik er drie vrouwen bij zou krijgen. Dat was natuurlijk niet de bedoeling en ik zei gelijk dat het echt niet kon. Ik vertelde ze dat burgemeesters in Nederland in principe maar één partner hebben.

Toen is er vervolgens vijftig minuten vergaderd over hoe het nou verder moest met die traditie. Uiteindelijk kon ik het afkopen met een zak rijst, een geit en een fles brandy en is de ceremonie toch doorgegaan.” Sander de Kramer bij de feestelijke opening van de vijftigste school in Sierra Leone © Sunday Foundation De allereerste diamantmijn is alweer 17 jaar geleden.

Hoe gaat het nu met die kinderen? “Geweldig. Eentje is bezig met een studie als dokter. Een behoorlijk aantal zit op de universiteit.

Anderen hebben een eigen lasbedrijf en weer anderen een taxibedrijf. We hebben ze de start gegeven waarmee ze op een eerlijke manier geld kunnen gaan verdienen met iets wat ze zelf leuk vinden.” “Ik word enorm vrolijk van al die successen.

Sowieso zijn die blije koppies van kinderen, zoals die bij de feestelijke opening van de vijftigste school, echt waarvoor je het doet. Ik heb mijn huis vol hangen met foto’s ervan en als ik een keer chagrijnig ben, kijk ik naar de foto’s en denk ik gelijk: ‘Waar maak ik me druk om?’.” Je bent al talloze keren naar Sierra Leone geweest en je hebt ook een huisje daar.

Verhuis je ooit definitief naar Afrika? “Dat is altijd een optie. Ik heb ook nog veel projecten hier in Nederland en mijn vrouw wil er niet permanent wonen, maar voor een deel daar wonen zou best kunnen.” Sander de Kramer bij de feestelijke opening van de vijftigste school in Sierra Leone © Sunday Foundation Al die reizen en projecten zijn wel intensief.

Hoe lang ga je er nog mee door? “We zijn wel nog bezig met nieuwe scholen en ook zelfs een medische universiteit. Maar ik ben van plan om na een school of zestig misschien geen nieuwe te bouwen. Iedereen in Nederland doet het nog altijd vrijwillig en dat kan natuurlijk niet eeuwig blijven groeien.

We lopen op een gegeven moment tegen een grens aan.” “Het verstevigen van de projecten die we hebben is ook belangrijk. Soms gaan scholen weer kapot door natuurrampen, dus er zijn ook reparatiekosten.

Daarnaast bieden wij volledig gratis onderwijs aan. Dat het gratis is, is natuurlijk het succes van het project. Ons motto is dat ieder kind recht heeft op onderwijs.

” Bekijk hieronder het feestelijke onthaal van Sander de Kramer, speciaal voor de opening van de vijftigste school van de Sunday Foundation voor ruim 1.500 meisjes:.