Hoe praat ik met mijn kinderen over Israël-Palestina?

Elke week legt Annemiek Leclaire een lezersvraag voor aan deskundigen.

featured-image

Moeder: „Ik merk dat ik het heel moeilijk vind om met mijn kinderen (17 en 22) over het conflict in het Midden-Oosten te praten. Zij beschuldigen Israël van kolonialisme en genocide, en alles wat ik daar tegenin breng is ‘fascistisch’. Zoonlief noemt de terroristen ‘vrijheidsstrijders’.

We hebben het er nu maar niet meer over, maar eigenlijk vind ik dat jammer.” Hessel Nieuwelink : „Veel jongeren zijn emotioneel betrokken bij dit conflict, ook omdat ze via social media ‘meekijken’ met de verschrikkingen die in Gaza plaatsvinden. Dan kun je als volwassene wel zeggen: ‘Wat er in Jemen of Syrië gebeurt is nog veel erger,’ of: ‘Maar Hamas.



..’ maar dat neemt het verdriet, de woede en de machteloosheid die ze ervaren niet weg.

„Bied ruimte voor die emoties, geef er woorden aan. ‘Ik zie dat het jullie raakt. Hoe is dit voor jullie om dit allemaal te zien?’ Je wilt als ouder dat je kinderen zich veilig voelen om dergelijke gevoelens te uiten.

„Daardoor ontstaat er voor de kinderen ook meer ruimte om te vertellen wat zij denken. Wees daar oprecht nieuwsgierig naar, vraag: ‘Wat is er volgens jullie aan de hand daar?’ U mag ook zeggen: ‘Ik schrik van dat woord ‘fascistisch’, wat betekent dat voor jou?’ „U kunt uitleggen dat landen die door buurlanden in hun bestaan worden bedreigd, zich mogen beschermen, en ook vragen: ‘Hoe ver vinden jullie dat bescherming mag gaan?’ Laat ook blijken: we hoeven het niet eens te worden, ik ben gewoon benieuwd hoe jullie dit zien. „Vraag uzelf voorafgaand aan het gesprek af wat uw doel is.

Zie het als een pedagogische kans om uw kinderen te leren hoe je een gelijkwaardig gesprek voert, en niet als een manier om uw kinderen over dit heftige onderwerp te overtuigen. „Natuurlijk zijn er nog meer perspectieven op dit conflict. U zou kunnen voorstellen die samen te onderzoeken, bijvoorbeeld door met z’n drieën verschillende documentaires te kijken, waarbij ook zij programma’s aandragen.

” Stijn Sieckelinck : „Het past in de ontwikkeling van adolescenten om zich te keren tegen de gewapende conflicten waarbij hun eigen land betrokken is. Prijs uw kinderen om hun betrokkenheid. Het is mooi dat ze niet onverschillig staan tegenover andermans leed.

„Ga samen op onderzoek waarom het jullie zo raakt. Veel jongeren hebben momenteel weinig vertrouwen in de huidige leiders, en voelen dat hun eigen toekomst en die van hun leeftijdgenoten op het spel staat. Ze zien de keerzijde van het westerse wereldbeeld van hun ouders, en zijn zich bewust van veel vormen van onrecht die lang onbesproken zijn geweest.

U kent op uw beurt de hartverscheurende Joodse geschiedenis. „Is er een mogelijkheid om samen te praten over de bronnen waar jullie je informatie vandaan halen, en die te vergelijken? Doe dat zonder uw eigen bron als ‘de waarheid’ naar voren te schuiven. „Door de polarisatie verliezen we de menselijkheid van alle betrokkenen bij dit conflict uit het oog.

Probeer samen een humaniserende tegenkracht te zijn. Bijvoorbeeld door jullie te verdiepen in bronnen die voor u en uw kinderen onverdacht zijn. Of door aandacht te besteden aan beide culturen, bijvoorbeeld Joodse en Palestijnse muziek, kookboeken, kunst.

„Het conflict valt aan uw keukentafel niet op te lossen. Maar u kunt wel proberen elkaar hierin niet kwijt te raken. Niet de consensus maar het gesprek is de overwinning.

En de uitkomst daarvan moet per definitie ongewis zijn, anders is het geen gelijkwaardige uitwisseling, maar manipulatie.”.