Hoe het eerste seizoen van Ide Schelling bij Astana uitdraaide op een ‘rotjaar’

Interview Als Ide Schelling zijn eerste seizoen bij Astana Qazaqstan een cijfer moet geven, dan is het ‘dik onder de vijf, een dikke onvoldoende’. In de Tour de Langkawi spreken we met de Nederlander over een jaar waarin het maar niet wilde lukken voor hem. Een virus heeft een groot deel van zijn seizoen in het water gegooid, maar met 2025 op komst ziet hij licht aan het eind van de tunnel.

Na vier jaar bij BORA-hansgrohe gooide Schelling het over een andere boeg. Bij Astana Qazaqstan wilde hij meer voor eigen kansen rijden op het hoogste niveau. In februari in Oman resulteerde dat in een tweede plek in een heuvelrit, maar daarna was het aanmodderen voor hem.



“Ik kreeg iets onder de leden en dat begon al in Catalonië”, vertelt hij aan WielerFlits . “Ik herstelde daar voor geen meter. Het is niet officieel de ziekte van Pfeiffer geweest, maar iets vergelijkbaars.

” “Ik heb daar twee maanden lang heel veel last van gehad, dat helpt voor geen meter in een seizoen. Daarna heb ik wel opgebouwd, maar ik was zoveel basis verloren dat er echt een langere opbouwperiode nodig was. Pas aan het einde van de zomer was ik weer het mannetje.

In China heb ik voor het eerst op hoge hoogte gekoerst, dus is het eigenlijk nooit er echt uitgekomen dit jaar”, aldus Schelling, die ook nog een huidaandoening had in het voorjaar . “Een beetje rot”, beschrijft hij zijn gevoel als hij terugdenkt aan 2024. “Maar aan de andere kant heb ik alles juist gedaan.

Ik heb geen spijt ergens van of dat ik iets anders had moeten doen. Het is nu eenmaal zo en daar doe je verder niet veel aan.” Van zijn transfer naar Astana Qazaqstan heeft Schelling dan ook geen spijt.

“Ik heb het hier naar mijn zin, het is een vrije ploeg en ik mag mijn eigen programma invullen. Het is er niet uitgekomen, maar ik ben tevreden hier.” ‘In de Vuelta werd ik met mijn beste wattages heel vroeg gelost’ Met (rit)zeges in de GP Kanton Aargau, de Ronde van het Baskenland en de Ronde van Slovenië en ereplaatsen in onder meer de Brabantse Pijl liet Schelling zien dat hij een toekomst heeft in heuvelkoersen.

“Het knaagt wel en niet. Ik heb laten zien dat ik kan winnen, maar dat was ook niet op wattagespelletjes. Maar omdat ik weet hoe ik moet koersen, inzicht en geluk.

Maar ook als ik goed ben, merk ik dat als het erop aankomt ik niet met de besten mee ga.” “Dat merkte ik ook in de Vuelta, dan word ik met mijn beste wattages bij de eerste tien gelost. Daar doe je niet zoveel aan.

Ik hoop dat we volgend jaar het effect terug gaan zien van die Vuelta. Ik moest er wel een tijdje van bijkomen”, geeft hij aan. “Maar ik begin volgend jaar in Australië, dus ik start vroeg met intensiteit om daar mijn mannetje te staan.

Samen met mijn trainer kwam ik met dat idee. Als je dat in december hoort, is dat altijd even een switch. Nu ik dat weet, is het heel fijn.

” In de Tour Down Under kan Schelling zichzelf dus al tonen, maar 2025 moet voor hem wel het jaar worden dat hij mee gaat doen om overwinningen, vertelt de Hagenees. “Ik weet van mezelf dat ik ertoe in staat moet zijn om te kunnen winnen, misschien niet in de grootste wedstrijden. Volgend jaar gaan we een hoop wedstrijden rijden waar die kans wel aanwezig is.

Ik hoop een keer op het hoogste treetje te staan. Dan kan ik tevreden zijn.” 14 feb Lees ook Ide Schelling positief verrast over Astana Qazaqstan: "Heb nu meer mijn eigen zeg" 14 feb 2.