Hoe een schuddende auto in Scheveningen leidt tot een megahit voor De Mosselman

MUZIEK Hoe een schuddende auto in Scheveningen leidt tot een megahit voor De Mosselman Ingrid Smits Vandaag, 09:13 • 4 minuten leestijd Sander Scheurwater als Mosselman. © Still van YouTube Met een rauwe versie van een kleuterdeuntje stond Sander Scheurwater in de jaren 90 plots hoog in de hitlijsten. Hoe is het nu met de schreeuwende Mosselman uit Sliedrecht? En treedt hij eigenlijk nog wel eens op? Of hij graag een mosseltje langs de huig laat glijden? "Oh ja!", zegt Sander Scheurwater.

"Gekookt, gebakken, gegratineerd. Héérlijk! Het zou ook wel wat zijn: een Mosselman die niet van mosselen houdt.” Tegenwoordig verkoopt hij keukens in Sliedrecht.



Heel andere koek dan werken bij een bedrijf dat housemuziek produceert. Dat deed-ie in 1997, toen hij als De Mosselman een megahit scoorde: Mossels , de happy hardcore-versie van het liedje dat doorgaans vooral kleuters zingen. Het begon allemaal met kantoorhumor, vertelt Sander, die in het echt een stuk vriendelijker en zachtaardiger overkomt dan zijn ruige alter ego.

“Ik was begin twintig en voor de lol zong ik op m’n werk weleens over de mosselman. Hoe leuk iederéén dat liedje eigenlijk vond, ontdekte ik op een avond in – ja, echt waar! – Scheveningen. Ik was met een paar vrienden naar het casino geweest en we hadden 720 gulden gewonnen.

In de auto zaten we daarna zo hard De Mosselman te zingen dat de hele wagen heen en weer schudde. Er kwamen steeds meer mensen om ons heen staan en het werd een enorm dolle boel daar in de buurt van het Kurhaus. Toen dachten we: misschien moeten we hier iets meer mee doen.

” Kuip en Gelredome De eerste keer dat hij op het podium stond, was in een kleine discotheek in Friesland, waar het hem "helemaal dun in de broek" liep van de zenuwen. Podiumervaring had hij immers niet. “Ik ga ervandoor, ik peer ‘m”, dacht hij, met bonkend hart in de coulissen.

Ik had gezegd: als we op muziekzender TMF komen, scheer ik m’n kop kaal. ‘Nou Sander’, kreeg ik op een gegeven moment te horen, ‘de tondeuse staat klaar'. Sander Scheurwater De rest is geschiedenis.

Sander Scheurwater werd een fenomeen. Er kwam een videoclip met de zanger, uitgedost als visserman. “Niet opgenomen in Scheveningen, maar in Volendam.

” En uiteindelijk stond hij op radio, tv en zelfs in de Kuip en het Gelredome te zingen (“Nou ja, meer schreeuwen eigenlijk”) over de Scheveninger met de zilte schelpdieren. De hele grap kostte ‘m wel zijn zwarte haardos. “Ik had gezegd: als we op muziekzender TMF komen, scheer ik m’n kop kaal.

‘Nou Sander’, kreeg ik op een gegeven moment te horen, ‘de tondeuse staat klaar’. En hop, daar gingen m’n krullen.” Strak van de pillen Zelfs in het buitenland werd Mossels een begrip.

“In Schotland vroegen ze zich wel af wat het woord betekende”, grinnikt Sander. “Muscles? Spieren?” Hij laat een foto zien, gemaakt na afloop van een optreden in een Schotse bar. “Als je mijn ogen ziet, denk je: zo hee, die staat helemaal strak van de drugs.

Maar da’s dus niet waar. Een enorme gebruiker ben ik nooit geweest.” Failliet Nee, Mossels heeft de zilvervloot niet doen binnenvaren.

“Het succes duurde ongeveer een jaar en daarna ging de platenmaatschappij failliet. Maar wat het me wel heeft opgeleverd is heel veel lol. Jemig, wat hebben we gelachen.

" Wat muziekstroming betreft viel Mossels in de categorie happy hardcore. “De diehard gabbers vonden er niet veel aan”, zegt Sander. “Die voelden zich volgens mij door het nummer zelfs een beetje te kakken gezet.

” Happy hardcore is de vrolijke variant van de muziekstijl hardcore house, ook wel gabberhouse genoemd. De stroming was vooral in Nederland en Groot-Brittannië populair. Kenmerken van hardcore zijn de elektronische klanken en de grote hoeveelheid beats per minute (BPM).

Bij hardcore hoorden verder: een kale kop (jongens), een strakke paardenstaart (meisjes), trainingspakken (Australian), gympen (Nike), ‘hakken’ (met de benen naar voren dansen en sprongetjes maken) en drugs (xtc, speed) om lang door te kunnen feesten. Bekende Rotterdamse ‘hardcore-tempels’ waren Parkzicht en de Energiehal. LEES OOK Hakken en slikken tot het licht aan ging: de Energiehal was het Mekka van gabbers Sander Scheurwater en Pierre Kartner probeerden met De Engel een nieuwe hit te scoren.

© Platenhoes Sha-La-Lie-Sha-La-La Na Mossels deed hij een nieuwe gooi naar succes, onder meer met een happy hardcore-versie van Sienekes Sha-La-Lie-Sha-La-La. Ook probeerde hij met Pierre Kartner, de zanger met de grijze baard en de bolhoed, nog een hit te scoren: De Engel. Maar het publiek bleek van Sander toch liever Mossels opgediend te krijgen.

De verse nummers gingen verre van sky high . Brullen over de Mosselman? De Sliedrechter doet het nog steeds. “Zaterdag heb ik toevallig weer een optreden.

Op een groot nineties-festival in Nijmegen. Het is gewoon nog steeds leuk om te doen. Zo af en toe dan.

” Sander Scheurwater in zijn keukenzaak in Sliedrecht. © Rijnmond Pannetje De Mosselman, nog altijd zo kaal als een biljartbal, is tegenwoordig dus keukenboer. Na wat omzwervingen in de horeca (“Ik kan best aardig koken”) is hij in 2009 zijn eigen bedrijf begonnen.

“Het was in de tijd van de grote bankencrisis, dus een heel onzekere tijd. Maar het liep direct als een trein.” Trots geeft hij een rondleiding langs de kasten, koelkasten en fornuizen.

Op een van de vuurhaarden staat een hoge pan. “Hierin ontbreekt natuurlijk wel iets”, schatert Sander. “Mosselen!” LEES OOK Dit waren legendarische nachtclubs in Rotterdam die de deuren moesten sluiten.