Het Dilemma: ‘Ik wil niet dat mijn collega naar mijn verjaardag komt’

Zit jij met een prangende kwestie en wil je graag de mening van een ander horen? deelt iedere week het dilemma van een lezer. Deze week: Dunya (32), die tijdens een werkborrel in een dronken bui een nieuwe collega heeft uitgenodigd voor haar verjaardag, maar daar nu spijt van heeft. „Met collega’s ga ik vaak op vrijdagavond op stap.

Eerst pakken we de vrijmibo mee op de werkvloer, daarna nog een afzakkertje (of twee) in de kroeg. We hebben een nieuwe collega in het team en om haar eerste week te vieren, nodigden we haar ook uit voor een drankje. Ze is op zich aardig, maar na één week kan ik niet zeggen dat ik al een echte klik met haar heb.



Toch, ergens tussen mijn derde en vierde wijntje in, vond ik het blijkbaar in mijn vrolijke dronk een goed idee om haar uit te nodigen voor mijn verjaardag. Nu ben ik weer nuchter en slaat de paniek toe. Voor mijn verjaardag heb ik verder alleen wat goede vrienden, een paar collega’s en familie uitgenodigd.

Het is best intiem. Doordat deze nieuwe collega nog vrijwel niemand uit onze groep kent, ben ik bang dat me de hele avond zorgen maak of ze het wel naar haar zin heeft. Ik wil op mijn verjaardag gewoon lol maken en negens aan hoeven denken.

Dronken en loslippig Wat moet ik doen? Aan de ene kant voel ik me schuldig. Het zou best kunnen dat ze zich gevleid voelt dat ik haar heb uitgenodigd. Ze is nieuw, en zo’n uitnodiging kan overkomen als een vriendelijk gebaar om haar meer bij de groep te betrekken.

Dat wil ik ook wel, maar alles op zijn tijd. Dit gaat gewoon nog te snel. Ik was dronken en voelde ik me op dat moment te loslippig.

Maar wat als ze daadwerkelijk komt? Ik zie het al voor me: zij daar ongemakkelijk tussen mijn beste vrienden, en ik die constant op eieren loop om haar niet buitengesloten te laten voelen. Aan de andere kant denk ik eraan om het gewoon te negeren en te hopen dat ze het vergeet. Misschien heeft ze de uitnodiging ook niet zo serieus genomen, of misschien komt het gewoon niet ter sprake.

Maar ja, wat als ze het zich wel herinnert en toch langs wil komen? Het zou nog gênanter zijn om haar dan te moeten afwijzen. Dilemma: moet ik eerlijk zijn en zeggen dat ze niet welkom is, of hopen dat ze het vergeet? Wat zouden anderen doen in mijn situatie? Kies ik voor de ongemakkelijke confrontatie en zeg ik eerlijk dat ik haar in een dronken bui heb uitgenodigd, maar eigenlijk liever een intieme verjaardag wil? Of hoop ik gewoon dat ze niet komt en het probleem vanzelf verdwijnt? Wat ik ook doe, ik voel me nu al ontzettend schuldig. Ik had haar natuurlijk nooit moeten uitnodigen, maar die woorden kan ik niet meer terugnemen.

” Reageer op onze of De reacties worden dan volgende week gepubliceerd. Vorige week Vorige week gaven lezers advies over het dilemma van , vanwege het verleden met zijn vader. Rita vindt dat Stan’s vader een probleem heeft met zijn ouders en dat het niet Stans probleem is.

„Om te beginnen heeft je vader een probleem met zijn ouders. Het zijn je oma en opa en daar mag niemand tussen komen. Dat staat los van de ruzie van je vader en zijn ouders.

Als je grootouders geld voor je hebben gespaard en je dat nu willen geven, moet je het aannemen. Dat is een lief en groot gebaar van je oma en opa.” Tim heeft met een zelfde situatie te maken gehad.

„Het antwoord van mijn vader was dat zijn probleem met zijn ouders ook echt zijn probleem was. Het moet niet in de weg staan van mijn relatie met zijn ouders.” „Ik zou zeggen: leg het dilemma voor aan de grootouders zelf.

Wees er open in naar hen toe. 21 jaar: dan ben je ‘groot genoeg’ om zelf met grootouders in contact te komen om te kijken of je een relatie met hen wil, los van je vader”, meent Margot. Het beste van Metro in je inbox 🌐 Meld je aan voor onze nieuwsbrief en ontvang tot drie keer per week een selectie van onze mooiste verhalen.

Reacties.