Henk voert zijn minderjarige zoon dronken en scheldt hem verrot: "Oprapen, je bent mijn loopjongen"

OPMERKELIJKE ZAKEN Henk voert zijn minderjarige zoon dronken en scheldt hem verrot: "Oprapen, je bent mijn loopjongen" Maurice Laparlière Vandaag, 07:56 • 6 minuten leestijd Henk roept ‘kanker-Ajacied’ tegen zijn minderjarige zoon en voert hem dronken in het café © Ideogram / Pixabay - de linker illustratie is vervaardigd op basis van AI. Een 40-jarige man verzoent zich weer met zijn zoon, die hij lang niet heeft gezien. De twee gaan op stap.

Het avondje uit eindigt in tranen en met een bezoek aan de rechter. “Uw zoon zat in elkaar gekrompen bij een gokautomaat. U gaf hem een klap op zijn achterhoofd en u gooide geld op de grond.



U heeft hem ook laten blowen en alcohol laten drinken.” Je hoort de verbazing in de stem van de officier van justitie terwijl ze het zegt. Henk* wil een feestje vieren, omdat hij na tien jaar weer contact heeft met zijn 16-jarige zoon.

De avond verloopt rampzalig. Henk belandt zelfs in de cel. Op zaterdag doet Maurice Laparlière verslag van een opmerkelijke rechtszaak in onze regio.

Vandaag het verhaal van een 40-jarige man die wordt beschuldigd van mishandeling, bedreiging en vernedering van zijn zoon en bedreiging van zijn ex-partner. Dat gebeurde allemaal in december 2022. “Nou, vertelt u eens.

Wat is er nou gebeurd? Het is al weer lang geleden, hè?” De rechter heeft een diepe en kalme stem. Hij klinkt bijna vaderlijk. Henk kijkt naar zijn handen.

Hij plukt aan zijn nagels en tapt met zijn voet. Hij moet praten over het avondje uit met zijn zoon, die hij al zo lang niet had gezien. Je ziet hem worstelen.

“Ik heb mijn zoon een klap gegeven. We hadden gedronken. Toen ging het fout”, zegt Henk met zijn rauwe, schorre stem.

Zijn zinnen zijn kort, zijn woorden zijn schaars. De rechter schakelt direct over naar ‘je’. Dat is opmerkelijk, want verdachten zijn eigenlijk altijd ‘u’.

Hij ziet waarschijnlijk dat Henk geen prater is en propvol spanning zit. De rechter wil het gesprek op gang brengen. Ajacied “Je zou je zoon een klap hebben gegeven en hem meermaals hebben geschopt.

Dat gebeurde ergens onderweg van het ene café naar het andere. Er zouden verschillende cafés zijn aangedaan.” Henk – kort haar, doorleefd hoofd vol groeven – luistert in stilte.

“Twee klanten zitten in het café en zien uw zoon”, gaat de rechter door. “Hij huilt. Ze zeggen: zo gaat dat niet.

Dat ventje moet naar huis.” De klanten nemen de zoon mee in hun auto en brengen hem naar zijn moeder, de ex-partner van Henk. “Gelukkig is dat goed afgelopen”, zegt de rechter.

“Voor hetzelfde geld waren ze iets heel anders van plan.” Onderweg gaat de telefoon van de zoon en krijgt hij zijn vader aan de lijn. Henk is woedend.

“Je komt nu naar papa, nu! Kanker-Ajacied met je kankerkop, ik sla hem eraf!” Er volgt een lelijke woordenstroom met veel ziektes. Oprapen! Jij bent mijn loopjongen! Henk tegen zijn zoon nadat hij geld op de grond heeft gegooid Henk kan zich weinig van de avond herinneren, maar sluit niets uit. “Het kan best gebeurd zijn.

Ik was gewoon heel erg bezopen“, bromt hij. "De emotie zat zo hoog. Dat was al jaren.

Het is geen excuus. Het kwam er allemaal zo uit. Ik was weer bezopen.

Ik had het echt niet mogen zeggen.” De officier doet een duit in het zakje. “U zou ook geld op de grond hebben gegooid.

Dan roept u: oprapen, oprapen! Jij bent mijn loopjongen!” De rechter: “Die mannen zien het gebeuren en zeggen: dit is echt abnormaal. Dit doe je niet met een kind.” “Z’n moeder hoort ervan en wordt vrij pissig.

Als het allemaal klopt, ja dan snap ik dat wel", zegt de rechter. "U heeft die jongen tien jaar niet gezien en dan is er weer contact. Dan denk ik: wees daar nou zuinig op.

” De moeder is boos op Henk en Henk is boos op de moeder. “Jij ligt binnenkort naast je oma”, appt hij haar twee dagen na de mislukte avond uit. Het avondje uit van Henk en zijn zoon liep compleet uit de hand © Illustratie vervaardigd op basis van AI.

Kortsluiting Henk buigt zijn hoofd als zijn furieuze berichten besproken worden. “Ik heb er spijt van. Het had niet moeten gebeuren.

Maar er is weer een beetje contact met mijn zoon. We sturen berichten”, zegt hij. Dan gaat de deur open en komt de begeleider van Henk de zaal binnen.

“Excuus!”, roept ze. Ze heeft elke avond tussen en zeven en half acht een gesprekje met Henk. “Er gebeurt heel veel in Henks leven.

Deze rechtszaak is echt heel spannend voor hem. Dat heeft echt invloed op zijn gesteldheid.” Henk woont in een woonproject en wordt geholpen met zijn drankgebruik.

“Ik drink niet meer”, zegt hij. Hij werkt drie keer per week in een winkel. Hij heeft nog meer kinderen.

“Zijn dochters zijn een grote motivatie voor Henk”, citeert de rechter uit een rapport. Henk is een goede vader voor de dochters, zegt zijn begeleider. “Als ik nou één advies mag geven”, zegt de rechter met medeleven, “wees nou wijs als je contact met ze hebt.

Drink nou niet. Als je teveel op hebt, gebeuren er gekke dingen. Als je in hun herinnering een goede vader wil blijven, doe dat dan niet.

Dan komt er gelijk kortsluiting in je hoofd.” Wat voor kutdag u ook heeft, dat is nóóit een excuus om een kind in deze situatie te brengen. De officier van justitie Dan is het de beurt aan de officier.

Er waait nu een andere wind in de rechtszaal. “Hoe haalt u het in uw hoofd om met een minderjarige aan een kroegentocht te beginnen?”, vraagt ze vinnig. “Hij was niet minderjarig”, zegt Henk.

“Een jaar of zestien. En hij dronk thuis ook.” “Waarom gaat u nou van de ene naar de andere kroeg terwijl u zelf stomdronken bent? Wat bent u dan voor voorbeeld voor uw kind?” Henk perst zijn lippen op elkaar.

“Nee, dat is niet goed”, zegt hij. “Als ik gedronken heb, dan weet ik niet wat ik doe. Dan interesseert het me helemaal niks.

” De officier hamert door. “Zo lang geen contact. Uw kind zegt: ik gaf mijn vader een kans.

Hij was veranderd. En dat gebeurt er dit! Hoe legt u dat uit? Ik begrijp het gewoon niet!” Nu verheft Henk zijn stem. “Omdat ik een kutdag had! Heel veel stress en gezeik! En het was geen kroegentocht.

Het was een kroeg en een shoarmazaak.” “Wat voor kutdag u ook heeft, meneer, dat is nóóit een excuus om een kind in deze situatie te brengen”, zegt de officier fel terug. “Nee, dat klopt”, zegt Henk.

Hij is weer rustig. Gewelddadige jeugd “Dat weet u zelf als geen ander”, zegt de officier. “Uw vader heeft u geslagen.

U zegt dat u zo vaak werd geslagen dat het normaal werd. Dat zegt u tegen de politie. En u brengt uw zoon in dezelfde positie als u zelf heeft ervaren.

” Ze eist de twee dagen cel die Henk al vastzat en 120 uur taakstraf. “Meneer heeft een gewelddadige jeugd gekend. En het is niet uit te sluiten dat kinderen die een gewelddadige jeugd hebben gehad dit doorgeven aan de volgende generatie.

Ik vind dat dit gestopt moet worden.” Er valt een lange, diepe stilte in de rechtszaal. Henk knippert met zijn ogen, balt zijn vuisten en kijkt geslagen omlaag.

“Boodschap een beetje overgekomen?”, vraagt de rechter. Henk knikt. HET VONNIS - "Het is natuurlijk allemaal een beetje mistig.

Het speelde zich af bij een café en er was gedronken. Het staat wel vast dat u hem heeft geslagen en dwong mee te gaan naar een café." De meeste andere dingen vindt de rechter ook bewezen.

Henk krijgt 80 uur onvoorwaardelijke taakstraf opgelegd en eenzelfde deel voorwaardelijk. "Ik hoop dat uw verhouding met uw zoon verbetert", besluit de rechter. *Omwille van zijn privacy is de naam van de verdachte gefingeerd.

De redactie kent zijn ware identiteit..