Hans Eijkenbroek wilde altijd aan het veld staan: van harde verdediger bij Sparta tot bescheiden vrijwilliger bij FC Dordrecht

SPARTA Hans Eijkenbroek wilde altijd aan het veld staan: van harde verdediger bij Sparta tot bescheiden vrijwilliger bij FC Dordrecht Tenny Tenzer Vandaag, 19:32 • 5 minuten leestijd Hans Eijkenbroek op de schouders na de overwinning van Sparta op Ajax (1967) © Nationaal Archief Voormalig verdediger, assistent-trainer en tijdelijk hoofdtrainer van Sparta Hans Eijkenbroek is overleden. Hij speelde in het Nederlands Elftal en was in de nadagen van zijn carrière assistent- en hersteltrainer bij FC Dordrecht. Spartaan en journalist Hugo Borst, voorzitter van de supportersvereniging Peter van den Zwan en Algemeen manager bij FC Dordrecht Olav Ouwerkerk blikken terug op de carrière van Hans.

In de werkkamer van Peter van der Zwan, voorzitter van de supportersvereniging van Sparta, prijkt een mooi relikwie: een voetbal met handtekening van oud-spelers. Een krabbel valt op: een onleesbare tekst van Hans met daarnaast wel de woorden 'EYK', zijn bijnaam. “Hij was een rots in de branding.



Net als een eik, een onverwoestbare boom. Het is een mooie herinnering.” Hans is geliefd bij het Sparta-publiek, vertelt Peter verder.

In een lijst gemaakt door de supporters stond Hans in de top vijf van beste spelers. “Hans had niets met bekendheid, status of beroemdheid. De waardering van supporters vond hij het mooiste.

” Peter heeft hem nooit zien voetballen, maar wel geïnterviewd voor een verhaal van de supportersvereniging. Hij noemt Hans een van de Sparta iconen uit de geschiedenis van de club. "Hans was in het veld onverwoestbaar en wilde de tegenstander nietsontziend uitschakelen.

Hij heeft op drie na de meeste wedstrijden voor Sparta gespeeld in de Eredivisie. Hij was niet zo beroemd als Ronald Lengkeek of Rinus Terlouw, maar toch minstens zo belangrijk. Het verhaal over de meeuw die uit de lucht is geschoten tijdens een wedstrijd tegen Feyenoord door Feyenoordkeeper Eddy Treijtel heeft ook een link met Hans.

“Die dode meeuw staat in het museum bij Sparta. Tijdens de wedstrijd was Hans de speler die de meeuw oppakte, naar de zijlijn bracht en weer door voetbalde alsof er niets gebeurd was.” Hans kreeg na de wedstrijd nog een opmerking van de dierenbescherming.

Dat hij zich ook over de meeuw had kunnen bekommeren, omdat de vogel misschien nog leefde. Zijn antwoord: “Dat is aan anderen. Ik ben aan het voetballen.

” Dat typeert Hans, zegt Peter. Hans Eijkenbroek raakt geblesseerd tijdens de wedstrijd Sparta-XerxesDHC (1967) © Nationaal Archief Bescheiden mens In de herfst van zijn carrière heeft Hans van 1995 tot 2013 bij FC Dordrecht gewerkt. Eerst als assistent en later als hersteltrainer.

Algemeen manager Olav Ouwerkerk werkte in die tijd met Hans samen. “Door zijn ervaring bij Sparta en AZ was hij in zijn tijd bij onze technische staf de verbindende factor. Hij bracht iedereen bij elkaar en gaf daardoor de club een stukje continuïteit.

" Olav zegt dat het een eer is dat iemand met de staat van Hans onderdeel van de club FC Dordrecht is geweest. "Een levende legende. Hij was een man met een uitstraling, maar ook bescheiden.

Als jij als voormalig aanvoerder van het Nederlands Elftal in de laatste jaren bij je club bereid bent om de materiaalman te helpen met de was of reparatieklussen te doen als vrijwilliger, dan ben je een zeer bescheiden mens.” De humor van Hans zal Olav ook nooit vergeten. Hij vertelt een verhaal over een bezoek van de voorzitter aan de kleedkamer waar ook een nieuwe jongen bij zat.

"Hans zei toen tegen die nieuwe jongen: 'Vertel eens tegen de voorzitter wat je net tegen mij vertelde over hem. En dan had zo'n jongen natuurlijk gewoon een rode kop en die wist echt niet wat hij moest doen. Dat soort grappen had hij altijd.

'” Naast dit soort kleedkamergrappen was Hans ook iemand die met passie en energie spelers tijdens hun revalidatie begeleidde. Olav herinnert zich een winterdag. “Het had gesneeuwd en het veld was wit.

Op de achtergrond werd een nummer van Marco Borsato gedraaid. Een speler had zijn been gebroken en ging toen met Hans voor het eerst weer het veld op. Dat was een moment van solidariteit en vriendschap.

Dat was voor mij een kippenvelmoment en zal het nooit meer vergeten." Harde verdediger met een slijterij Spartaan Hugo Borst heeft als 6-jarige jongen Hans zien spelen. "Hij stond achterin met Gerrie Ter Horst.

Een man met een toupet. Een uitstekend duo, ze zouden nu top 4 zijn.” Hugo herinnert zich dat deze twee ook een slijterij hadden op de Karel Doormanstraat.

Hier kon je ook Spartavlaggen kopen. “Ik was acht of negen toen ik binnenkwam en het was een onvergetelijke gebeurtenis. Ze stonden achter de toonbank en ik had nog nooit een profvoetballer van dichtbij gezien.

Ik vond het doodeng. Ik had 10 gulden bij me. De vlag was 20.

Ze zeiden dat ik nog even door moest sparen en ik verliet de winkel. Ik heb daarna nooit meer een vlag meer gekocht." In die slijterij maakte Hans indruk bij Hugo omdat hij een blauw oog had.

“Waarschijnlijk opgelopen bij een kopduel waar hij niet uitkeek. Dat was behoorlijk intimiderend toen ik hem zag. Er bestond voor mij geen betere speler dan hij.

Keihard was hij in het veld, sterk in de lucht. Mede door hem was Sparta in die tijd een onneembare veste.” Tegenwoordig zijn de centrale verdedigers braaf, merkt Hugo op als hij Hans wil vergelijken met huidige spelers van de club.

"Hij was echt de leider van Sparta, daarom was hij ook aanvoerder. Hans was een soort Bart Vriends, maar beter en stoerder.".