‘Go in the hole’ smeken de Britten de golfbal van Tommy Fleetwood. Het mag niet baten: hij wordt tweede

In het glooiende landschap tussen de bossen van Versailles huppelen twee mannen in een rood shirt, een rode maillot en met een geel rokje om hun middel tussen de golftoeschouwers door. Op hun wang hebben ze Spaanse vlaggetjes geschilderd. Ze zijn een merkwaardig verschijnsel tussen de mensen die tijdens deze Spelen zijn afgekomen op de slotdag van het golf, de sport die pas sinds 2016 weer olympisch is.

Door de mensenmassa heen zoeken de twee maillot-mannen een plekje om hun golfheld en landgenoot Jon Rahm te kunnen zien. Op het stukje tussen hole vijf en zes lijken ze de ideale plek te hebben gevonden: hier is het dermate smal dat je de golfers wanneer ze van de ene hole naar de andere lopen even kan aanraken. En zo geschiedt: de twee staan klaar om Rahm een high five te geven om te vieren dat hij op dat moment aan de leiding gaat.



De 29-jarige Spaanse golfer – goed voor alleen al tientallen miljoenen dollars aan prijzengeld – negeert ze. Als ze hem vluchtig toch aanraken bij de arm, kijkt hij nurks op en wenst ze iets toe dat weinig vriendelijk klinkt. Teleurgesteld lopen de mannen weg en zijn de rest van de dag nergens meer te bekennen.

Dat het golfen tijdens de Olympische Spelen geen miljoenen aan prijzengeld oplevert, betekent nog niet dat het niet serieus genomen moet worden, zoveel is duidelijk. Alle professionals, van wie Rahm niet de enige multimiljonair is die er rondloopt, willen dolgraag goud op de Spelen, zoals tennisser Novak Djokovic dat deze Spelen ook wilde – en kreeg. De finaledag van het golf is op grote schermen te zien op nog geen negen kilometer van het paleis van Versailles.

Honderden mensen zien op de tribune hoe op de vierde dag zestig mannen nog de strijd aangaan, en ook hoe Rahm de eerste tien holes van die dag bovenaan prijkt en favoriet is. Voor enkele genodigden staan er grote tenten om verkoeling te zoeken tijdens de wedstrijd, terwijl er champagne gekoeld staat en er hapjes op tafel staan. Het gros van de toeschouwers hobbelt op deze warme dag met weinig wind echter mee van hole naar hole om hun favoriet van dichtbij te zien spelen en mee te leven: achttien holes lopen ze mee, goed voor meer dan tienduizend stappen.

Aan toeschouwers voor Rahm geen gebrek, ook niet nadat hij de twee mannen in maillot heeft weggestuurd. Af en toe klinkt het even ‘ Viva Espaná !’, maar meestal gaat het om een beschaafd applaus of waarderend gemompel. Bij golf moet je de meeste tijd stil zijn, zolang de speler nog nadenkt of met zijn club wat heen en weer zwiept om de juiste zwaai te vinden, gaan de bordjes met ‘ Silence ’ omhoog.

Wie in die tijd niet doodstil is, krijgt woedend ‘ s’il vous plaît ’ toegeroepen. Zelfs wie even z’n voeten verzet waardoor de steentjes kraken, krijgt geïrriteerd ‘ madame ’ te horen. Golf is een tamelijk zwijgzame sport waarbij de spelers een broek met riem dragen, een opschrijfboekje in hun kontzak hebben en een caddie met ze meeloopt om de tas hun vele clubs te dragen.

Alleen na elke geslaagde poging klinkt er even blij gejoel, of een beschaafd ‘ahhh’ als de bal net te ver doorrolt. Aandoenlijk bijna zijn de momenten wanneer de toeschouwers zich niet kunnen inhouden. ‘Go in the hole’, roepen de Britten als hun favoriet Tommy Fleetwood zacht een tikje geeft tegen de bal.

Alsof ze met hun stem de bal kunnen sturen. Hun gebed tot de bal mag echter niet helpen, de bal stopt te vroeg. Toch wint de 33-jarige Fleetwood terrein op Rahm en de Amerikaan Xander Schauffele – met beiden zit hij in de groep deze zondag.

Rahm verliest steeds meer de greep op zijn spel en gooit in wanhoop twee keer zijn club op de grond. Schauffele, de dertigjarige olympisch kampioen van Tokio, schudt wanhopig het hoofd wanneer zijn bal in het water belandt terwijl hij de hole daarvoor al de bal vanuit hoog gras had moeten zien te weg te slaan. Fleetwood krijgt vertrouwen in een overwinning door zijn zwakker wordende twee uitdagers en hij glimlacht naar het publiek dat steeds vaker de bal in de hole probeert te roepen met een kreet die inmiddels is verworden tot een ‘Do it for Tommy, go in the hole’.

Maar twee holes verder is de Amerikaan Scottie Scheffler bezig met een opmars om er uiteindelijk met de winst vandoor te gaan. Emotioneel staat hij met zijn hand op het hart als het volkslied klinkt terwijl Fleetwood er wat beteuterd bij staat. Bij de persconferentie stelt een journalist de vraag aan de 28-jarige Scheffler die meer mensen bezighoudt: hoezo is hij zo blij met en emotioneel over deze medaille terwijl hij eerder dit jaar nog de Masters won, een toernooi met twintig miljoen aan prijzengeld.

„Dat is omdat ik er trots op ben Amerikaan te zijn”, antwoordt hij. En vervolgt: „Mijn opa heeft nog in de Vietnamoorlog gevochten. Ik was al emotioneel toen ik de vrouwen bij turnen goud zag winnen en nu datzelfde volkslied en vlag voor mij .

.. dat maakt me emotioneel.

”.