Gezin van 6 verhuist naar hoeve om eigen biologisch voedsel te verbouwen – valkuilen en lessen

Ze veranderden van wonen in een krap kelderappartement naar werken om te leven op 5,6 hectare. Het was niet veel land, maar het echtpaar Codi en Michelle Knox uit Ohio bewees door het kweken van hun eigen gezonde, biologische voedsel voor hun gezin met vier kinderen dat je geen grote stukken land nodig hebt om zelfvoorzienend te zijn. Hij begon met werken in een houtwerkplaats in North Carolina en gaf niet veel om een gezond leven, totdat zijn gezondheid sterk achteruit ging.

Zij groeide op op een kleine boerderij en tuinierde therapeutisch terwijl ze zich door haar tienerjaren “worstelde”. Nadat ze getrouwd waren, leidde die combinatie op de een of andere manier tot hun interesse om actieve boeren te worden. “Hij was constant uitgeput en gaf duizenden dollars uit aan tandartsrekeningen,” vertelde mevrouw Knox (33) aan The Epoch Times, terwijl ze terugdacht aan de dagen dat haar man hout bewerkte.



De heer Knox, 34, las toen het boek “Tandbederf genezen” van Ramiel Nagel en zwoer dat hij zijn leven zou veranderen om beter te worden, zei ze. Ze voegde eraan toe dat ze “halsoverkop in de wereld van rauwe melk, grasgevoerd vlees en biologische producten doken”, hoewel ze nog geen landeigenaar waren geworden. Beiden zagen enorme verbeteringen in hun gezondheid, maar deze manier van eten was duur.

Omdat ze jong en blut waren, wisten ze dat het niet duurzaam was. Ze woonden in hun piepkleine appartement, verwachtten hun eerste kind en wilden wanhopig een beter leven voor hun kind. Tot een privélening van een genereus lid van de gemeenschap hen de kans bood die ze nodig hadden, en toen ze in 2014 een vervallen huis met grond vonden, grepen ze die kans.

De overgang van appartementbewoners naar huiseigenaren bleek een pittige leercurve. Mevrouw Knox geeft haar beste advies aan anderen die hetzelfde willen doen: “Begin klein. Geef jezelf de ruimte en de tijd om een vaardigheid goed te leren voordat je verder gaat met de volgende vaardigheid.

Naar mijn mening vormen overweldiging en burn-out de grootste bedreiging voor beginnende huiseigenaars.” De inwoner van de Amerikaanse staat Ohio kan het weten: hun intrede in het boerenleven was niet gemakkelijk. Door het vervallen landgoed te kopen, bekennen de Knoxen nu, hadden ze veel meer hooi op hun vork genomen dan ze konden dragen.

Ze woonden in een camper met twee baby’s terwijl hij een klein huis voor hen bouwde. Ze begonnen met kippen en een melkkoe en begonnen eieren te verkopen. “Codi had een fulltime baan terwijl hij een boerenbedrijf runde en daarnaast nog een huis bouwde,” zei mevrouw Knox.

“Het is makkelijk om nu terug te kijken en te lachen, maar op dat moment was het echt stresserend.” Al snel, uitgeput door de chronische stress van de boerderij en het verzorgen van de baby’s, ontwikkelde ze bijniervermoeidheid. “Na de geboorte van mijn derde kind,” zei ze, ”zakte mijn gezondheid volledig in en werden we gedwongen om onze doelen opnieuw te evalueren.

” Maar ondanks de ontmoedigende uitdaging van het met de hand melken en omgaan met “een stortvloed” aan melk (hun koe produceerde elke week 35 liter), het verzorgen van 150 kippen en het wassen en verpakken van honderden eieren per week, lieten ze hun droom nooit los: De heer Knox had zijn baan opgezegd om voor zichzelf te gaan zorgen. Ze hadden op de harde manier geleerd om niet meer aan te nemen dan ze aankonden en begonnen dingen te veranderen. Het getrouwde leven kwam in moeilijk vaarwater voor het koppel, dat geen tijd meer had om met elkaar door te brengen.

Ze namen een aantal moeilijke beslissingen: ze verkochten hun eierhandel, stopten met de verkoop van overtollige producten op de lokale boerenmarkt en verbouwden alleen nog voedsel voor hun gezin. De heer Knox concentreerde zich op zijn werk en ze volgden huwelijkstherapie. “Binnen een paar jaar waren we veel gezonder en gelukkiger,” zei mevrouw Knox, die nu bessen en groenten oogst in een bloeiende biologische tuin.

Een veel beter beheersbaar aantal kippen zorgt voor eieren; elk voorjaar worden er een jaar lang vleeskippen gefokt; een grasgevoerde os vult de vriezer met steaks en braadstukken. De melkkoe die ze al bijna tien jaar hebben, graast nog steeds tevreden op groen gras – “Al onze dieren hebben toegang tot groen gras, zonneschijn en niet genetisch gemodificeerd voer,” aldus mevrouw Knox – maar het echtpaar wil in plaats daarvan melkschapen gaan houden voor de melk. Om de stress van het leven op de boerderij het hoofd te bieden – en ondertussen ook nog thuis les te geven – is hun strategie nu om niet harder, maar slimmer te werken.

Door al het tuinieren in de lente en zomer en meer wortels te kweken zoals witte en zoete aardappelen, wortelen, uien en pompoenen die kunnen worden gezouten en opgeslagen, bespaart mevrouw Knox eindeloze uren inmaakwerk. Andere producten zoals sperziebonen, broccoli, suikermaïs, tomaten en courgettes worden geblancheerd en ingevroren. Kruiden worden gedroogd om te gebruiken als smaakmakers en als remedie.

In het begin was de bodemkwaliteit een groot probleem, omdat het land jarenlang conventioneel werd bewerkt. Nu houdt wisselbegrazing de weilanden gezond. Het verzorgen van een goede bodem in de tuin garandeert minder plagen en ziekten, waardoor er minder planten nodig zijn, maar met een hogere opbrengst.

Alles wat geautomatiseerd kan worden, wordt ook geautomatiseerd. De deurtjes en verlichting van het kippenhok functioneren vanzelf, waardoor het werk gestroomlijnd wordt en er minder stress is. Hun vier kinderen, in de leeftijd van 3 tot 11 jaar, werden gevraagd om te helpen met klusjes als eieren rapen, de dieren voeren en water geven, en helpen in de tuin – wat een win-winsituatie bleek te zijn omdat ze waardevolle levensvaardigheden leerden.

Ze produceren nog niet al hun voorraden zelf. Ze kopen nog steeds voorraden zoals granen en fruit, omdat hun appel-, peren- en kersenbomen nog jong zijn. Toch zijn de beloningen enorm.

Mevrouw Knox aarzelt niet als haar wordt gevraagd om haar favoriete aspect van het boerenbedrijf te noemen: “Ik heb de kans om samen met God en de natuur gezond voedsel voor mijn gezin te produceren,” zegt ze. “Het gevoel dat ik krijg van wat ik terugkrijg van mijn grond en planten nadat ik er wekenlang voor heb gezorgd, is verslavend.” Na veel beproevingen en zeven moeilijke jaren nam het stel in 2021 hun eerste YouTube-video op met de bedoeling om anderen te leren hoe ze van het land kunnen leven en hoe valkuilen waar zij in vielen, kunnen worden vermeden.

“We waren – en zijn nog steeds – zo gepassioneerd om te leren hoe je kunt huishouden met zo min mogelijk overweldiging en burn-out,” zei ze. Evenals dat het hun missie is om te laten zien dat leven van het land mogelijk is. “Het hoeft niet elk moment van je tijd in beslag te nemen.

Het hoeft je niet volledig op te slokken.” Het draait allemaal om stroomlijning, efficiëntie en eenvoud. “We zijn op een punt gekomen in onze reis naar het boerenleven waar we tijd hebben om op avontuur te gaan met onze kinderen,” zei ze, “kamperen, kajakken, picknicken en sociale bijeenkomsten.

Je kunt al het juiste voedsel rechtstreeks van je land eten, maar nog steeds een ongelooflijk ongezond persoon zijn omdat je stressvolle levensstijl je van binnenuit doodt.” Een van de grootste fouten, zegt mevrouw Knox, is denken dat je veel land nodig hebt om voedsel te verbouwen. “Sommigen denken misschien dat 5,6 hectare een enorm stuk land is, maar in de zelfvoorzienende gemeenschap wordt het als vrij klein beschouwd,” zegt ze.

“Het maakt niet uit waar je bent, in de stad of op het platteland, er is altijd iets wat je kunt doen om een diepere band met je voedsel te krijgen, of dat nu kruiden in potten op je vensterbank zijn of voedsel kopen van lokale boeren. Gebruik de ruimte die je hebt gekregen om geweldige dingen te doen.” Duik er niet meteen in, zegt ze.

Bouw eerst een paar vaardigheden op. Oefen en beheers ze. Laat het succes van die paar vaardigheden je motiveren om er meer te doen.

Beter een paar dingen goed doen, dan veel dingen slecht. Epoch Times is een onafhankelijke nieuwsorganisatie die niet beïnvloed wordt door een regering, bedrijf of politieke partij. Vanaf de oprichting is Epoch Times geconfronteerd met pogingen om de waarheid te onderdrukken – vooral door de Chinese Communistische Partij.

Maar we zullen niet buigen. De Nederlandstalige editie van Epoch Times biedt op dit moment geen betalende abonnementen aan en aanvaardt op dit moment geen donaties. U kan echter wel bijdragen aan de verdere groei van onze publicatie door onze artikelen te liken en te her-posten op sociale media en door uw familie, vrienden en collega’s over Epoch Times te vertellen.

Deze dingen zijn echt waardevol voor ons. Waarheid & Traditie.