4 weeks Ago
Stavros Kelepouris is journalist. Arizona is de enige coalitie die geloofwaardig de moeilijke keuzes kan maken die in het verschiet liggen, meent hij. Het is altijd riskant om je als journalist uit te spreken voor een bepaalde regeringsformule.
En toch: in de gegeven omstandigheden is Arizona veruit te verkiezen voor de volgende federale coalitie. Dit heeft niks te maken met partijdigheid of de voorkeur voor een partijprogramma, maar alles met de democratische draagkracht die nodig is om de uitdagingen van de komende jaren tot een goed einde te brengen. België moet dringend de tering naar de nering zetten.
Dat moet van Europa – ons land kreeg een saneringstraject van 28 miljard euro opgediend – maar iedereen die kan tellen weet dat het de logica zelve is. Neem het geld dat de staat jaarlijks ontvangt, trek daar af wat naar de sociale zekerheid, deelstaten, schulden en Europa vloeit. Blijft over: zo’n 20 miljard euro om bijna 40 miljard te betalen.
Dat blijft niet duren. Er is een heldere reden waarom ook het paleis kort na de verkiezingen al Arizona (N-VA, Vooruit, cd&v, MR en Les Engagés) mee als de juiste richting aanwees. Het is de enige coalitie die geloofwaardig de moeilijke keuzes kan maken die in het verschiet liggen.
Ze weerspiegelt in beide landsdelen de uitslag van de verkiezingen, met overwegend partijen die zich tot de winnaars van 9 juni mogen rekenen. Kortom, deze formule is zowel in het noorden als in het zuiden van het land electoraal gedragen. Mathematisch gezien zijn er alternatieven.
Ook een centrumrechtse regering met Open Vld in plaats van Vooruit heeft een meerderheid in het parlement. Met één schamele stem op overschot. In de woorden van een onderhandelaar: “Sciencefiction.
Dat is Jean-Marie Dedecker iedere week vetorecht geven.” Zelfs veel N-VA’ers willen dat niet. Ook de klassieke tripartite (socialisten, liberalen, christendemocraten) kan theoretisch.
Maar deze formule heeft amper zetels langs Vlaamse kant, onder meer omdat de twee grootste Vlaamse partijen nog eens vijf jaar langs de kant blijven. Dit is een heel slecht idee op het moment dat het land voor de zwaarste sanering in decennia staat. Ook een optie: een coalitie van N-VA, PS, Vooruit, cd&v en Les Engagés.
Maar wat moeten zulke regeringen doen? Na Vivaldi weer vijf jaar de gewapende vrede organiseren tussen links en rechts, met hervormingen waarvan enkel een afgewaterd compromis overblijft? Enkel Arizona heeft de democratische geloofwaardigheid die de komende jaren nodig is. Dat beseffen ook de partijvoorzitters. Niemand stuurt openlijk aan op een andere formule.
Ook Bouchez niet – die overigens niet de kwade genius is die de socialisten ervan maken. Ja, hij heeft zijn driftbuien en kan onwerkbaar koppig zijn. Maar misschien hielp het ook niet dat de socialisten Bouchez na de verkiezingen voortdurend publiek belachelijk maakten in de pers.
De mislukking van Arizona, met nog steeds milde publieke verklaringen, toont aan dat een akkoord eigenlijk niet zo veraf is. De gesprekken zijn vastgelopen op de concrete uitwerking van een principe, niet op het principe zelf: het belasten van meerwaarden die grote vermogens boeken door hun kapitaal te laten renderen. De knoop is niet onontwarbaar.
Geselecteerd door de redactie.
