Feynman en/of Feiten – Fabers Fuik

Willen jullie. Meer of minder..

. vleermuizen Sinds eind november zijn niet meer welkom in de Belgische asielopvang. De bedden waren op, slaap maar buiten.



België stopte met de opvang van alleenstaande mannen. Allemaal zonder ( ) wetswijzigingen. Belgische rechters inclusief hun Raad van State veroordelen deze illegale acties aan de lopende band, maar er verandert niets.

Minister Faber is gevraagd een te zoeken in diverse internationale verdragen voor een veel kleinere versobering, terwijl België zulke internationale regelgeving en hun eigen rechtsstaat compleet verlaten heeft. Wij smeken in Europees Brussel om een , Belgisch Brussel neemt een veel grotere in dan wij ooit over durven te dromen. Onze coalitie hangt aan een zijden draadje om een wens iets netjes diplomatiek te regelen, wat vele andere landen al jarenlang praktisch doen.

De VVD was , PVV eiste actie, NSC wil onze rechtsstaat behouden. Binnen de ontwerpeis dat elke Nederlandse versobering rechtsstatelijk moet zijn, zit al een besluit verborgen om de rest van Europa niet te volgen. Wie buiten moet slapen in België of elders in Europa wordt geconfronteerd met sober beleid, komt vanzelf naar landen met en .

Europese tegen landen die asielwetgeving niet nakomen, hebben nog niet tot forse verbeteringen geleid. Het is nogal koud buiten, ik geef die asielzoekers geen ongelijk. De EU kent open grenzen met een paar populistische wegblokkades die vooral handel en toerisme hinderen.

Smokkelaars en migranten hebben de tijd, die steken een paar dagen later of elders alsnog de grens over. Zulke sporadische grenscontroles veroorzaken ongebruikelijke files, die files eindigen in . Het is pure symboolpolitiek.

De mate waarin wij internationale verdragen willen naleven is even barmhartig als onhoudbaar. Asielbeleid met open grenzen geeft fundamenteel een race naar de bodem. Asielzoekers kunnen informatie opzoeken, vergelijken, keuzes maken en doorreizen.

raakt op die manier langzaam maar zeker overbelast, totdat het bezwijkt. Duitsland begon ooit met “Wir schaffen das” en versoberde recent nogmaals de opvang. De angst voor de kiezer en de groei van AfD maakt veel mogelijk: Criminele migranten worden eerder uitgezet, hun telefoon en verblijfplaats mogen worden doorzocht, voor naturalisatie, uitkeringen worden voor uitgeprocedeerde asielzoekers verlaagd terwijl ze wachten op vertrek.

Terugreizen naar het land van herkomst mag alleen in uitzonderingsgevallen zoals de begrafenis van ouders, uitkeringen verlaagd tot . Uitkeringen worden verstrekt op betaalkaarten die alleen werken in winkels, geen cash geld meer dat gemakkelijk naar het land van herkomst kan worden overgemaakt en zo verder. Het VK zag migratie naar een per jaar en loopt vast in opvang, zorg en onderwijs.

Ze weigeren om asielbeslissingen te nemen. Alleen al het plan om afgewezen asielzoekers naar Rwanda te brengen, gaf asielzoekers die door vluchten naar . België, Duitsland, het VK en anderen nemen gemakkelijk steeds meer afstand van internationale verdragen.

Onze ambitie om netter te zorgen voor asielzoekers dan in driekwart van de EU, wordt niet bijgehouden door onze bouw, gezondheidszorg, onderwijs of sociale integratie. Steeds meer kiezers accepteren niet meer dat politici wel hemel en aarde bewegen voor nieuwkomers, maar in andere gevallen woningbouw frustreren met details zoals , stikstofdoelen en andere . Je kan de rest van de EU nalopen, maar het beeld is hetzelfde.

Asiel is een populair item en uit angst voor de kiezer zijn vele EU-landen in staat stevige beleidswijzigingen in enkele maanden door te voeren. Het internationale vluchtelingenverdrag is daarin net zo'n dode letter als het Dublin Criterium. Er zitten asielzoekers in onze opvang die via een ander EU-land zijn binnengekomen.

Onze keuze internationale verdragen te verheffen tot een heilig geschrift, staat in schril contrast met EU-landen die asielzoekers aan hun lot overlaten, hun eigen rechters negeren en diplomatieke reacties vanuit de EU of kalm afwachten. Los van de papieren werkelijkheid in verouderde verdragen staat een harde realiteit van landen en migranten die elkaar voor voldongen feiten stellen. De meest brutalen doen wat ze willen en blijven bijzonder slecht vatbaar voor consequenties.

.