4 days Ago
Kerst vieren met de familie: het kan een mijnenveld zijn. Ook in de familie van Wouter Deprez is het elk jaar afwachten of er een bijdrage kan worden geleverd aan de vrede op aarde. Het kerstfeest is in onze familie altijd een spannend moment.
Zouden we dit jaar eindelijk kunnen bijdragen tot vrede op aarde? De beginsituatie was namelijk drastisch veranderd. Sinds zijn attackske in februari is nonkel Willy een rabiaat geheelonthouder geworden, en niet alleen op het gebied van drank. Ook aan kerstboom of kerstversiering doet hij niet meer mee, tot wanhoop van tante Josiane die ons met een verontschuldigende blik in de ongezellige, lege living verwelkomde.
Zelfs de kersttrui van mijn neefje Mathijs vond nonkel Willy te frivool, hij eiste dat Mathijs hem stante pede uit zou doen. Vijf minuten ver waren we in het kerstfeest, en we misten allemaal al de vertrouwde, losgeslagen, zatte versie van nonkel Willy. Onuitstaanbaar was die, maar hij bezat tenminste warmte, en hij kon zich laten gaan.
Mijn esoterische nichtje Marloes probeerde de rillende Mathijs op te warmen met een verhaal over haar ervaringen bij de kerst-ayahuascaceremonie die ze de dag ervoor had meegedaan. Marloes zei dat ze door het kauwen op die hallucinogene liaan uit haar eigen persoonlijkheid was weggezweefd. Heerlijk was het om die totale vrijheid te ervaren.
Wat heeft heel dat circus nog met kerst te maken, smaalde nonkel Willy. Zoals er een wereld voor en na de geboorte van Jezus was, zo was er ook een wereld voor en na haar ayahuasca, zuchtte Marloes verzaligd. Nonkel Willy zei zuur dat Marloes moest stoppen met het kerstfeest te onteren met haar hippiezever.
Alsof het überhaupt mogelijk was om ‘uit je eigen persoonlijkheid te treden’! Mathijs, die wraak wilde voor de kou die hij de hele avond zou moeten verduren zonder kersttrui, vroeg of nonkel Willy dan nog in zijn eigen persoonlijkheid zat toen hij verleden jaar voor het zingen van ‘Susa Nina’ flink beschonken was beginnen roepen dat die Susa gerust eens op zijn flieter mocht komen zitten? En dat hij daarna haar tweelingzus Nina gerust ook nog eens een beurt wou geven! Om het escalerende conflict te overstemmen vertelde Marloes onverstoorbaar verder dat ze drie keer had moeten overgeven van de ayahuasca, maar wel telkens in een andere kleur. En dat ze die evolutie in de kleuren zag als de evolutie van haar zienswijze op haar persoonlijkheid. Nonkel Willy schudde verontwaardigd het hoofd, overgeven door een genotsmiddel, de morele decadentie! Dat Poetin soms toch wel een punt had als hij het over de neergang van het Westen had, prikte hij zijn fel vermagerde wijsvinger onheilspellend in de lucht.
Zijn trouwring hoelahoepte daarbij rond zijn ringvinger. Of nonkel Willy dan vergeten was dat hij verleden jaar tijdens het zingen zijn drie limoncello’s in de permanent van tante Josiane had gekotst, vroeg Mathijs klappertandend. Dat is juist, zei tante Josiane, kapper Gino had twee weken later nog opgemerkt dat haar haar zo naar citroen rook.
Nonkel Willy zei dat het niet door de drank kwam, maar door voedselvergiftiging. Hij was de gourmet vergeten in de frigo te zetten, dat was de enige misstap die hij wilde toegeven. Typisch voor alcoholici, zei mijn nichtje Eleonore, die gediplomeerd huisarts is.
Zelfs als ze niet meer drinken, vinden ze het toch moeilijk om hun fouten onder ogen te zien. Marloes merkte op dat een ayahuascaceremonie daarbij enorm kon helpen. Doordat je los bent van je persoonlijkheid, kun je volstrekt liefdevol naar je fouten kijken, alsof je naar de pasgeboren Jezus kijkt.
Jaja, Marloes, zei Eleonore, maar weet je dat 5 procent van de ayahuasca-gebruikers nog moeilijk terug in hun persoonlijkheid geraken? Ze worden psychotisch, of in zeldzame gevallen zelfs schizofreen! Nonkel Willy zei triomfantelijk dat zijn dokter hem had gezegd dat hij als ex-drinker maar 1 procent kans had op het syndroom van Kasparov, oftewel groot geheugenverlies. Korsakov, bedoel je, stuurde Eliane bij. Tante Josiane zei dat het bij nonkel Willy wel degelijk Kasparov was, want als hij vroeger teveel tripels had gedronken, wilde hij altijd schaken.
Ondertussen vroeg Marloes ongerust aan ons of we haar persoonlijkheid nog herkenden van voordien? Toen verdween nonkel Willy voor een uur of twee, waardoor de onderkoelde Mathijs gelukkig zijn kersttrui weer aan kon trekken. Het was maar toen we glühwein dronken rond de tuinkachel dat nonkel Willy zwalpend tot bij ons stapte. Hij rook als een citroenboomgaard.
Het laatste uurtje van het kerstfeest was hij weer onuitstaanbaar op de manier die we van hem gewend waren, en ook beter konden verdragen. Toen we licht beschonken vertrokken, hopend onderweg geen botsabsorbeerders te ontmoeten, zette tante Josiane in de living het schaakbord klaar..
