1 month Ago
Dat blijkt uit een vrijdag openbaar geworden uitspraak van de rechtbank Amsterdam. De man werkte sinds 2012 bij het Nederlandse automatiseringsbedrijf Nmbrs, dat is gespecialiseerd in software voor personeelszaken. In 2014 werd hij er financieel directeur.
Bij die promotie zou hem zijn beloofd dat hij, via een participatieregeling, aandelen in het bedrijf zou kunnen krijgen. Maar die belofte werd nooit ingelost. In 2019 viel de financieel directeur uit met burn-outklachten.
Een jaar later, in het voorjaar van 2020, werd het bedrijf voor 73 miljoen euro verkocht aan het Noorse automatiseringsconcern Visma, in Nederland vooral bekend als sponsor van een wielerploeg. De man maakte vervolgens aanspraak op een schadevergoeding van 22 miljoen euro, wegens de misgelopen winst op zijn nooit verkregen aandelen. In plaats van hem de miljoenen te geven, stapte Nmbrs naar de rechter om de financieel directeur te kunnen ontslaan.
Daarvoor kreeg het bedrijf toestemming, maar het gerechtshof Amsterdam oordeelde begin 2023 uiteindelijk dat de man wel recht had op ontslagvergoedingen van in totaal 150.000 euro. Het hof achtte het ontslag onvermijdbaar, omdat de arbeidsrelatie onherstelbaar was beschadigd, maar vond wel dat het bedrijf daar schuldig aan was.
De werkgever had de man te snel aan de kant geschoven, en daardoor 'ernstig verwijtbaar' gehandeld. Destijds zei het hof over de aandelenkwestie niet te kunnen oordelen. Uit de vrijdag openbaar geworden uitspraak van de rechtbank Amsterdam blijkt nu dat de financieel directeur daarna een nieuwe rechtszaak aanspande.
Daarin eiste hij een nettobedrag van ruim 14,3 miljoen euro als schadevergoeding voor de misgelopen aandelen. De man benadrukte dat de participatiemogelijkheid was vastgelegd in zijn arbeidsovereenkomst en dat ook andere hoge managers daadwerkelijk aandelen hadden kunnen kopen. Uit de uitspraak blijkt dat de Amsterdamse rechtbank een deel van het verweer van het automatiseringsbedrijf verwerpt.
Volgens de werkgever zou bijvoorbeeld de toegezegde participatieregeling zijn vervangen door een pensioenregeling, waardoor het recht op aandelen zou zijn vervallen. De rechtbank vindt echter dat nergens uit blijkt dat de financieel directeur daarmee akkoord zou zijn gegaan. In principe zou de man volgens de rechters wel degelijk recht hebben op aandelen, omdat de toezegging van een participatieregeling was opgenomen in zijn arbeidsovereenkomst.
Maar volgens de rechtbank verspeelde de man zijn recht op de aandelen uiteindelijk door er jarenlang geen aanspraak op te maken. Na vijf jaar was de aanspraak verjaard. De stelling van de man dat hij in de loop der jaren wel degelijk had aangedrongen op participatie, achten de rechters onjuist.
En zelfs als de aanspraken niet zouden zijn verjaard, zou de rechtbank de claim alsnog van tafel hebben geveegd. Omdat er uiteindelijk nooit een algemene participatieregeling tot stand kwam, kan achteraf niet bepaald kan worden hoeveel schade de financieel directeur zou hebben geleden. De vergelijking met een andere hoge manager die wel aandelen ontving, vinden de rechters onterecht.
De desbetreffende manager was namelijk een van de mede-oprichters van het bedrijf en had een heel ander takenpakket. Dat betekent dat de ex-directeur kan fluiten naar de door hem geëiste 14,3 miljoen euro. In plaats daarvan moet hij opdraaien voor de proceskosten van zijn oud-werkgever, van in totaal ruim 33.
000 euro..
