EK 2024: Tim Merlier verovert Europese titel na chaotische sprint, Olav Kooij pakt zilver

Tim Merlier is de nieuwe Europees kampioen wielrennen. De wegwedstrijd van bijna 223 kilometer tussen Heusden-Zolder en Hasselt werd in de heuvelzone gekleurd door Mathieu van der Poel en Mads Pedersen , maar draaide uiteindelijk toch uit op een massasprint. Merlier ging in de sprint buitenom en was de snelste.

Het zilver was kort daarachter voor Olav Kooij . De Est Madis Mihkels hield Jasper Philipsen verrassend van het brons. Na de start in Heusden-Zolder en enkele rondjes in Hasselt ging het via de kasseienstroken rond kasteel Prinshagen richting het zuiden voor de Limburg-rondjes: drie rondjes met onder meer de Kolmontberg (800 meter aan 4,5%), de Zammelenberg (800 meter aan 4,3%) en twee kasseienstroken.



Na die Limburg-rondjes ging het nogmaals langs het kasteel van Prinshagen richting Hasselt om daar de laatste 22,7 vlakke kilometers af te leggen. De laatste bocht op het circuit lag ongeveer drie kilometer voor de streep, waarna de finale gemaakt leek voor de sprinters. Dat Nederland en Italië de topfavorieten in handen hadden, werd al snel duidelijk.

Kort na de start reden Mathis Le Berre (Frankrijk), Nils Brun (Zwitserland), Jonas Rutsch (Duitsland), Ivo Oliveira (Portugal) en Felix Ritzinger (Oostenrijk) weg. Direct zetten Nederland en Italië zich op kop om de voorsprong niet groter te laten worden dan twee minuten. Ook Frankrijk stak een handje bij in de achtervolging, nadat vluchter Le Berre te horen had gekregen dat hij niet meer mee mocht draaien.

Al vroeg opent Van der Poel de finale Op het Limburg-rondje lieten de grote blokken zich voor het eerst zien van voren. Naast Nederland en Italië waren ook Denemarken, België en Duitsland present op de voorposten. Het leidde tot enkele speldenprikken, maar de eerste echte aanval kwam op 113 kilometer van de meet: wereldkampioen Mathieu van der Poel begon er al heel vroeg aan met onder meer Mads Pedersen , Søren Kragh Andersen , Matteo Trentin , Jordi Meeus en Mike Teunissen .

Die poging werd echter in de kiem gesmoord, waarna ook de vroege vlucht ten einde kwam. Wat volgde was een onrustige fase, waarin steeds wat groepjes wegreden. Daarbij zaten Nederland, Denemarken, Italië en België bijna altijd met een of twee pionnen mee.

De volgende versnellingen van MVDP kwamen ongeveer 90 kilometer van de finish, waarbij hij met zijn tweede aanval wegreed met Mikkel Bjerg en Matteo Trentin . Die twee reden alleen niet met hem mee. Pech was er voor Tim Merlier , die langs de kant kwam te staan en alleen moest zien terug te keren.

Samensmelting na gevaarlijke situatie, Pedersen en Van der Poel gaan door Het drietal-Van der Poel werd vervolgens opgeslokt door een interessante elitegroep, met onder meer Teunissen, Eenkhoorn, Van Poppel, Pedersen, Kasper Asgreen , Alexander Kristoff , Hugo Page en drie thuisrijders met Laurenz Rex , Edward Theuns en Jonas Rickaert . Het peloton zat niet ver, maar door inspanningen van onder meer Teunissen en Pedersen viel de kopgroep niet stil. Toch was de samenwerking niet goed, waardoor ruim 60 kilometer voor de meet een samensmelting volgde.

Pedersen smeet met zijn krachten, want op de laatste kasseistrook van Op de Kriezel versnelde hij voor de zoveelste keer. Hij kreeg dit keer Van Poppel, titelverdediger Christophe Laporte en Arthur Kluckers mee, waarna een sterke Van der Poel daar nog naartoe knalde met Rutsch. Zij pakten 15 seconden en dwongen de Italianen en de Belgen in het defensief in het stevig uitgedunde peloton.

Secondenspel tussen groep-Van der Poel en peloton Op de laatste keer Kolmontberg gebeurde niets, maar op de Zammelenberg verloor het peloton toch wat terrein. Pavel Bittner ging nog alleen in de tegenaanval, maar de Tsjech kon de sprong niet maken en liet zich terugzakken in het peloton. Het verschil met koplopers Van der Poel, Van Poppel, Pedersen, Laporte, Kluckers en Rutsch was namelijk opgelopen naar 25 seconden, met nog 35 vlakke kilometers te gaan richting Hasselt.

Op de brede banen verdween de voorsprong vervolgens wel als sneeuw voor de zon, al moest de Italiaanse trein er diep voor gaan. Exact 25 kilometer voor de finish werd de groep met Van der Poel en Pedersen in de kraag gevat door een peloton dat ruim 50 man groot was. Italië hield het tempo hoog, maar het was in de slotronde andermaal Denemarken dat met Søren Kragh Andersen en Kasper Asgreen de koers hard maakte.

Massasprint om de Europese titel Asgreen reed geruime tijd vlak voor het peloton uit, waardoor Affini alle zeilen bij moest zetten. Het lukte vijf kilometer voor de meet, maar opnieuw versnelde Kragh Andersen, al werd hij ook weer bijgehaald door een oersterke Affini. In zijn zog werden meerdere treintjes geformeerd, in dienst van favorieten als Jonathan Milan , Jasper Philipsen , Tim Merlier en Olav Kooij , die zich tot dan toe goed onzichtbaar hadden weten te houden.

Italië begon met een indrukwekkende trein aan de slotkilometer, waarna van achteren meerdere treintjes kwamen opstomen. Dat zorgde voor een chaotische slotfase, waarin geen enkele trein echt zijn sprinter goed kon afzetten vooraan. Milan kon het Italiaanse werk niet afmaken en strandde buiten de top-10.

De topfavoriet van Italië moest toezien hoe Merlier langs de buitenkant met een machtige sprint iedereen versloeg; Kooij kwam nog opzetten, maar kwam tekort. Philipsen liep met minimaal verschil het brons mis, omdat de verrassende Madis Mihkels hem te snel af was..