Eenzame uitvaart voor onbekende man: drie maanden na vondst weet niemand wie het is

EENZAAMHEID Eenzame uitvaart voor onbekende man: drie maanden na vondst weet niemand wie het is Pieta Verhoeven Vandaag, 20:03 • 5 minuten leestijd Kistdragers op de begraafplaats © Rijnmond Afgelopen augustus vond een visser een lichaam op zee, zo’n 50 kilometer voor Hoek van Holland. Na drie maanden was nog steeds niet duidelijk wie de man is, en wordt hij begraven. "Dit is zo’n schrijnend geval.

" De meeste graven lijken op elkaar. Er staat een naam op, een geboortedatum, een sterfdatum. Meestal hebben nabestaanden ook op de grafsteen gezet dat de overledene een lieve opa, oma, man, moeder, oma, vader, zoon of dochter was die zeer gemist wordt.



Vaak wordt ook vermeld dat de overledene in liefdevolle herinnering voortleeft, nooit vergeten wordt en nooit uit het hart van de nabestaanden zal verdwijnen. Dat zijn de meeste graven. Maar niet alle.

Vak 7 op de Zuiderbegraafplaats in Rotterdam wijkt af. De graven hebben geen namen, geen data, geen persoonlijke toevoegingen. Zelfs geen grafstenen.

Dit stuk van de begraafplaats is gereserveerd voor onbekende overledenen. Mensen die gestorven zijn zonder dat iemand weet wie hij of zij was. Een waardig einde voor een onbekende In vak 7 liggen 41 mensen zonder naam op hun laatste rustplek.

Vandaag komt daar iemand bij. In augustus vond een visser op zo’n 50 kilometer van Hoek van Holland namelijk een lichaam in zee. Aan zijn gebit konden onderzoekers opmaken dat het ging om een volwassen man.

Dat is het enige wat vaststaat. Waar hij vandaan kwam, hoe oud hij was en hoe hij heette blijven onbeantwoorde vragen. Vak 7 op de Zuiderbegraafplaats © Rijnmond DNA-onderzoek in de databanken leverde niets op.

De kleding die de man droeg is vergeleken met die van vermiste personen in allerlei landen, maar ook dat was zonder resultaat. Na ruim drie maanden is dus besloten om deze onbekende man een waardig einde te geven: hem te begraven, even stil te staan bij zijn leven, en zijn dood. Een persoonlijk gedicht Bij elke begrafenis zonder nabestaanden is een van de zestien dichters van Stichting de Eenzame Uitvaart Rotterdam aanwezig.

Zij schrijven voor iedereen die zonder familie, vrienden of kennissen begraven wordt een persoonlijk gedicht. Meestal weet de gemeente - die de begrafenis regelt - wel in grote lijnen wie de dode was. Daniël Dee, dichter en coördinator bij de stichting, benadrukt dat die begrafenissen voor allerlei verschillende overledenen zijn, oud en jong, man of vrouw.

"De meest voorkomende eenzame uitvaarten zijn die van wat oudere mannen die worstelden met verwaarlozingsproblematiek en alcoholisme. Maar we hebben ook twee keer een baby moeten begraven." Een beeld bij de anonieme graven © Rijnmond Dee woont vandaag de uitvaart bij met dichter Mark Boninsegna, die zijn gedicht voor de onbekende straks zal voordragen.

Verder zijn er een uitvaartverzorger, iemand van de begraafplaats, studenten van de kunstacademie die een project over sociale initiatieven doen en vier kistdragers van de gemeente aanwezig. Iemands zoon Nadat de kistdragers de grenenhouten kist met herfstboeket op het graf hebben gezet, houdt de uitvaartverzorger eerst een toespraak. Hij vertelt over de onbekende, die wellicht allerlei dromen voor de toekomst had.

Of hij een vader, vriend, oom, opa of partner was, dat weten we niet. Alleen dat hij iemands zoon is geweest. Na zijn speech gaat dichter Boninsegna voor de kist staan.

het was augustus toen vissers je vonden ver van het strand waar kinderen aan zand- kastelen en dromen bouwen langs de pier die je alleen op eigen risico mag betreden -want verraderlijke golfslag gecreëerd door schepen- liggen bergen scheermessen aangespoeld door dat wat leven mogelijk maakt in een wereld waar geen vragen gesteld worden drijft de horizon verder- weg de donkere nacht in terwijl de maan het dag- licht weerkaatst dromen wij over het moment dat een visser je leven vangt en het je opnieuw schenkt Hij legt het gedicht op de kist en buigt zijn hoofd. Alle aanwezigen zijn een moment stil om afscheid te nemen van iemand die ze nooit gezien noch gekend hebben. Wellicht is er iemand die op hetzelfde moment aan de man in de kist denkt.

Die niet weet waar hij is, die hem mist, die herinneringen aan hem heeft. Of misschien bestaat diegene helemaal niet. Beide scenario’s zijn oneindig verdrietig, en alle aanwezigen lijken dan ook onder de indruk van de uitvaart van deze onbekende.

De ingang van de Zuiderbegraafplaats © Rijnmond Een schrijnend geval Een begrafenis van een compleet onbekende, dat maken de dichters niet vaak mee, zeggen ze na de uitvaart. Vaak lopen ze voor het gedicht even langs het huis waar de overledene heeft gewoond, om de omgeving te zien en een indruk te krijgen van iemands leven. Boninsegna is nu bij het strand van Hoek van Holland geweest.

"Dit is zo’n schrijnend geval. Was hij een vluchteling? Is hij vermoord, was het een ongeluk, is hij in het water gedumpt? Je weet het niet. Terwijl hij in het water lag, waren kinderen op het strand zandkastelen aan het bouwen.

Wat een contrast." De uitvaarten blijven je bij, benadrukken de dichters, maar ze doen het met een reden. "Iedereen moet tot aan het einde begeleid worden", zegt Dee.

"Het laatste wat je kan doen, is de persoon herinneren en erkenning geven aan iemands bestaan. Dat is een vorm van beschaving, van een gemeenschap. Een leven mag niet voorbijgaan zonder dat er iemand bij is.

".