Een jonge Zweed bezorgde de Chinese olympische tafeltennissers de zenuwen

Truls Moregard blaast nog maar eens op zijn batje. Hij stopt zijn shirt in zijn broek, springt een paar keer op en neer. Dit is het dus, de grootste wedstrijd van zijn leven, in hal 4 van de Arena Paris Sud, een loods die is omgebouwd tot een tafeltennisparadijs en nu zoemt van opwinding voor de finale van het olympische mannentoernooi.

De Zweed haalt nog eens diep adem en retourneert dan vaardig de service van zijn tegenstander. Het eerste punt is voor hem. Hij had nog nooit zoveel gehuild in zijn leven als afgelopen week, vertelde de 22-jarige Moregard aan Zweedse media.



Als olympisch debutant en nummer 26 van de wereld kwam hij naar Parijs zonder al te veel verwachtingen. In ronde twee wachtte hem immers Wang Chuqin, de Chinese nummer 1 van de wereld en de grote naam van de Chinese ploeg. Wang was afgelopen dinsdag nog olympisch kampioen in het gemengd dubbel geworden, maar op woensdag gebeurde er iets heel bijzonders: hij verloor.

Moregard speelde aanvallend, varieerde met zijn servicespins en aan het eind van de wedstrijd stond het er echt: 4-2 in games voor de Zweed. Voor het eerst sinds 2008 zou er geen Chinese tafeltennisfinale komen op de Spelen. Moregard kwam in een flow.

De achtste finale: 4-1. Kwartfinale: óók 4-1. En in de halve finale won hij met 4-2 van de Braziliaan Hugo Calderano, de nummer zes van de wereld.

Alleen al de gedachte aan de olympische finale, vertelde Moregard in Aftonbladet , bezorgde hem vochtige ogen. Nu is Moregard een groot talent en niet helemaal onbekend op het hoogste niveau. In 2021 haalde hij de WK-finale, waarin hij verloor van de Chinees Fan Zhendong.

Uitgerekend hij, de nummer vier van de wereld, is deze zondag ook de tegenstander in Parijs. Fan heeft het hele toernooi nog maar vier games verloren en hij versloeg in de halve finale thuisfavoriet Felix Lebrun met 4-0. Voor Fan en de Chinezen staat er heel wat op het spel, dit is hún nationale sport.

De laatste zeven Olympische Spelen ging het goud zes keer naar een Chinees, ook het zilver trouwens. Alleen in 2004 in Athene versloeg de Zuid-Koreaan Ryu Seung-Min iedereen en in 2000 was er zilver voor de Zweed Jan-Ove Waldner, de olympisch kampioen van 1992. In de geest van zijn illustere landgenoot begint Moregard geweldig aan de finale.

Met zijn ongewoon gevormde batje, met hoeken in plaats van een ronde vorm, verrast hij Fan een aantal keer door het initiatief in de rally over te nemen. De eerste game gaat naar de Zweed: 11-7. De tribunes zijn roodgekleurd voor Fan.

Ze beginnen nog luider te juichen om hun nationale held te ondersteunen en overstemmen niet alleen het kleine aanwezige contigent Zweden, maar ook de aanwezige Fransen, die een halfuurtje daarvoor nog door het dolle heen waren toen Lebrun brons won. Fan schakelt een niveautje hoger en wat volgt is een geweldige wedstrijd met eindeloze rally’s door twee spelers die soms meters van de tafel staan om een bal terug te slaan. Dan is Moregard weer in de aanval, dan neemt Fan het weer van hem over.

De Chinees pakt de tweede set (11-9) en ook de derde (11-9). Hij slaakt een vreugdekreet. Voor het eerst staat Moregard achter.

Hij begint wat op zichzelf te mopperen. Nu is het Fan die hem een aantal keer weet te verrassen en de Zweed maakt foutjes die hij zich niet kan veroorloven. De Chinees loopt snel uit en bouwt, ondanks een comeback van Moregard, zijn voorsprong verder uit: 3-1 in games, in een best-of-seven .

Als Moregard ook de drie eerste punten van de vijfde game verliest, vraagt zijn coach een time-out aan. Voorafgaand aan de finale had de Zweedse coach gezegd dat het belangrijkste is dat je tegen Chinezen moet geloven dat je kunt winnen. Anders is er geen beginnen aan.

Maar bij zijn pupil is er mentaal iets geknakt, het lichtvoetige is verdwenen. Bovendien is Fan nóg beter gaan spelen. Moregard maakt nog een waanzinnig punt, een hoge bal met zoveel effect dat het Fan verrast en hij er niet bij kan, maar de Chinees verzilvert zijn zesde matchpoint.

Fan’s reactie is onderkoeld: met zijn armen over elkaar neemt hij het gejuich in zich op. Moregard doet zijn hoofddoek over zijn hoofd. Het heeft niet zo mogen zijn, zegt hij na afloop.

„Met de manier waarop ik speelde, kan ik niet boos zijn dat ik niet heb gewonnen. Ik heb mijn beste spel laten zien en Fan was gewoon beter.” Hij kan terugkijken op een ongelooflijke week, zegt Moregard.

„Met mijn loting zou een zilveren medaille onmogelijk moeten zijn. Dus ik ben supertrots.” Intussen wordt Fan door zijn coach in de lucht getild en maken ze samen een vreugdedansje.

Op de tribune pinken Chinese fans een traantje weg. De Chinezen hebben waarvoor ze kwamen: goud. Hun dominantie in het tafeltennis is weer bestendigd, de nationale trots gered.

.