Een jaar lang testen, testen, testen voor Jutta Leerdam: ‘Het is een privilege dat ik dat kan’

Een jaar lang testen, testen, testen voor Jutta Leerdam: ‘Het is een privilege dat ik dat kan’ De WK afstanden in Hamar is voor Jutta Leerdam voor het eerst in haar solo-project een echte test. Hoe staat ze ervoor? Op haar dooie gemakje schuifelt Jutta Leerdam het kamertje binnen. Hier in het hotel in Hamar, waar de schaatsers al een paar dagen vertoeven, staat ze zoals zo vaak dit jaar de pers te woord.

Ze heeft niet heel lang: de Noorse media mogen ook en die willen van alle Nederlanders alleen Leerdam spreken. Je hoeft niet ver te zoeken om te weten dat Leerdam misschien wel de grootste ster is van de sport. Of, beter gezegd: in ieder geval de meest aansprekende.



Zelfs Jordan Stolz komt niet in de buurt van de aandacht die Leerdam krijgt. En dan is volgens Leerdam haar vriend Jake Paul ook nog uitgenodigd door de internationale schaatsunie ISU, met een begeleidende brief met de vraag of de influencer ook eens kan uitleggen hoe sport goed te vermarkten is. “Dat vind ik goed, want ook deze sport moet door.

” Leerdam zelf mag dit weekend weer een WK rijden. In een seizoen waarin alles voor haar veranderde, is het een ijkpunt. Precies een jaar geleden besloot ze de georganiseerde schaatssport in teamverband gedag te zeggen en zelf haar eigen route naar Milaan te kiezen.

Eentje waarbij ze mensen die ze vertrouwt om zich heen verzamelde. Voor haar veranderde er niet veel, vond ze zelf. Opstaan, trainen, perfectioneren.

En dat elke dag. Maar dat was niet helemaal waar. Het was een jaar waarin ze niet alleen op het ijs haar weg probeerde te vinden, maar ook in een leven dat haar de hele wereld over bracht.

Ze pendelt heen en weer tussen Friesland en Puerto Rico, waar haar Amerikaanse vriend en influencer Paul woont. Ze was aanwezig bij zijn bokswedstrijd, uitgezonden door Netflix. Daar moest ze andere manieren vinden om te trainen: er is immers geen ijs in Texas.

Leerdams levensstijl leidde dit seizoen ook tot vragen van niet-reguliere media. Zulke vragen beantwoordt ze soms, niet altijd; media wordt vooraf op het hart gedrukt om alleen over sport te praten. Vaak gaat ze dan in op heel technische details van haar manier van bewegen op het ijs.

Dit jaar meanderde ze tijdens dat soort gesprekken breeduit, als ze over haar keuze voor nieuwe of toch oude schaatsschoenen vertelde. Ze snapt dat haar weg naar de Spelen een route was die voor anderen niet haalbaar is. Leerdam betaalt haar seizoen deels met inkomsten uit haar Instagram-verdiensten (ze heeft nu meer dan vijf miljoen volgers) en haar bekendheid.

Door dat laatste stapte een sponsor, na haar vertrek bij coach Jac Orie, na twee weken al in, huisvestingbedrijf Kafra uit Venray. “Dat mensen er wat van vinden, komt denk ik door een soort jaloezie, een soort onbereikbaarheid”, zei ze in oktober. “Ik snap dat mensen zich hier niet mee kunnen identificeren.

” Dit jaar trainde ze de helft van de tijd bij Team Novus, de internationaal getinte ploeg voor individuen uit meerdere landen. De andere helft bij de Oekraïens-Nederlandse Kosta Poltavets, met wie ze al eerder twee jaar samenwerkte en die ‘haar spiegel’ is. Hoe dat gaat, blijft deels verborgen.

Poltavets wil pas na de WK in Hamar uitgebreid terugblikken. Wel duidelijk is dat ze halverwege het jaar ‘een reset’ nodig had. Ze koos toch voor ander materiaal, waardoor ze haar routines in korte tijd ‘weer opnieuw moest aanleren’.

Leerdam stelde dit seizoen vaak dat het niet veel anders was ‘dan normaal’. “Ik heb de besten om me heen verzameld.” Dát is de grote winst geweest dit jaar.

Zo heeft ze het ook heel weinig over haar enkel, die vorig jaar voor veel pijn zorgde. “Ik heb nu iemand die mijn enkel goed onder controle houdt, wat voor mij super belangrijk is. Ik heb een duidelijke keuze in materiaal en technisch zit ik op het goede pad.

Dat is de winst van dit seizoen.” Toch was er niet meteen resultaat, ook al zei ze in Hamar dat ze dit jaar alles heeft gewonnen wat ze wilde winnen. Onder meer een EK sprint, en de NK’s.

Haar surplus aan talent geeft haar een buffer om telkens wereldwijd mee te doen om de topprijzen. Toch is het het hele seizoen ‘testen’ geweest. “Ik test en ik win.

Dat is machtig. Het is een privilege dat ik dát kan meemaken.” Net op tijd lijkt ze in vorm om ook mondiaal gezien weer de beste te worden, net zoals ze dat in 2021 en 2023 was.

Bij de laatste wereldbekerwedstrijd, twee weken geleden in Heerenveen, versloeg ze eindelijk topfavoriete Miho Takagi, die dit seizoen de vier andere internationale wedstrijden had gewonnen. Toch kwam ze toen ook nog hoofdschuddend over de finish. Geen enkele rit is dit jaar perfect geweest.

Voelt ze zelf dat ze in vorm is? Zoals ze in Heerenveen zei: “Pieken is voor mij een gevoel. Vorm is bij mij niet iets fysieks. Fysiek ben ik altijd sterk en fit.

Het gaat erom dat ik mijn kracht kwijt kan op het ijs. Dat heeft met techniek te maken.” Vrijdag mag ze tijdens de 500 meter haar vorm testen.

Zaterdag, tijdens ‘haar’ 1000 meter, de afstand waarop ze favoriet is, moet blijken of het eerste jaar solo is geslaagd. En dat is alleen met een wereldtitel het geval. Voor minder doet Leerdam het immers niet.

Toch? “Ik focus echt niet op resultaat. Ik heb al wereldtitels en die vind ik heel mooi, maar één plak ontbreekt nog: olympisch goud. Daar is alles op gericht.

” Dit weekend keek ik naar de eerste wereldbekerwedstrijden van dit schaatsseizoen. Wat me vooral opviel waren de lege tribunes. Is dit het failliet van de schaatssport, vraagt Pepijn Keppel zich af .

.