Edwin heeft een doldriest plan: hij gaat een dierenambulance stelen

OPMERKELIJKE ZAKEN Edwin heeft een doldriest plan: hij gaat een dierenambulance stelen Maurice Laparlière Vandaag, 07:26 • 6 minuten leestijd Edwin breekt in bij de dierenambulance en gaat rijden in een wagen © Rijnmond/Pixabay Een man breekt in bij Dierenambulance Zuid-Holland-Zuid. Er verdwijnt een wagen en alle sleutels liggen in de sloot. Zijn acties hebben serieuze gevolgen.

Je hoort irritatie bij de rechter. “Kunt u mij eens uitleggen waarom u dat uitgerekend bij de dierenambulance doet?”, vraagt ze. Edwin* leunt met zijn ellenboog op tafel en heeft zijn hand onder zijn hoofd.



Zijn tante zit schuin achter hem. Tante kijkt bepaald niet blij. "Nou, we hebben een heel programma", begint de rechter eerder die middag aan de zaak.

Edwin heeft een oude dame in Friesland opgelicht, er wordt op mysterieuze een bed bezorgd op naam van zijn tante en dan is er de veelbesproken inbraak bij de dierenambulance. Hij zit al maanden vast. Vooral het illegaal rondrijden in een dierenambulance roept door het hele land verbijstering op.

“Mevrouw, toen ik het aan het doen was, dacht ik: waar ben ik nou mee bezig?”, zegt Edwin. Op zaterdag doet Maurice Laparlière verslag van een opmerkelijke rechtszaak in onze regio. Vandaag een 45-jarige man die wordt beschuldigd van oplichting, inbraak en identiteitsfraude.

Dat gebeurde in 2021, 2023 en afgelopen zomer. We beginnen de zaak met de boxspring die wordt bezorgd op het adres van Edwin. De bestelling is gedaan op naam van tante.

Maar die weet van niets. Ze zit achter Edwin en haar gezicht staat op onweer. Gek genoeg is juist weer Edwins banknummer ingevuld op de bestelpagina op internet.

“Hoe kan het nou dat haar naam erbij staat?”, vraagt de rechter. “Dat moet u niet aan mij vragen. Ik weet van niks.

” Maar het is wel uw woning, zegt de rechter. “U zegt dat”, reageert Edwin kort. Hij woonde er al niet meer, zegt hij.

“Mevrouw de rechter, ik heb een strafblad van 43 pagina’s. Het is niet de eerste keer dat ik voor oplichting vastzit. Waarom zou ik dan überhaupt mijn eigen rekeningnummer gebruiken?”, zegt Edwin.

Liegen Edwin - mager en felle, donkere ogen - heeft nogal een verleden met zijn tante. Ze zou hem ooit in huis hebben genomen en toen zou hij jarenlang haar identiteit hebben misbruikt. “Ze heeft twee keer de deurwaarder aan de deur gehad voor het bed.

Haar neef heeft haar veel stress en ellende bezorgd”, zegt de advocaat van tante. Tante wil ook wat zeggen. “Ik ken hem van kleins al.

Eenmaal een dief is altijd een dief. En liegen doet-ie er ook nog bij.“ De rechter constateert dat ze geen vrienden meer zijn.

“Nee!”, zegt tante fel. Edwin sluit even zijn ogen als ze dat zegt. Dan gaat Edwin weer in de aanval.

“Ik heb geen zin om een hele discussie met u te krijgen”, zegt hij tegen de rechter. “In Nederland kun je gewoon 20 duizend rekeningnummers invullen. Ik ga toch niet op mijn eigen adres met mijn eigen nummer spullen laten bestellen met een andere naam? Ik heb die gegevens niet gebruikt!” Medewerkers van de dierenambulance na de inbraak © Rijnmond Dierenambulance Dan gaan we naar het opmerkelijkste onderdeel van de zitting.

Als vrijwilligers op een zondagochtend in juli het Rotterdamse kantoor van de dierenambulance binnenlopen, zien ze een puinhoop. Er ligt glas, de vloer ligt bezaaid met papieren, er zijn kluizen van de muur gerukt en er mist van alles. Ze zijn er kapot van.

Twee dagen lang kunnen meerdere wagens niet rijden. Uitgerekend dan is er een olielekkage met besmeurde zwanen. Een ramp.

"Wie breekt er nou in bij een dierenambulance?”, vraagt een medewerker zich verbijsterd af op tv. Er wordt een landelijke inzamelingsactie gestart. Die brengt bijna 80 duizend euro op.

Die inbreker, dat is Edwin. Hij vertelt waarom. “Dat is de enige plek waar ik binnen kon komen en waar ik wist waar de enveloppen met geld lagen.

” Edwin was namelijk eerder vrijwilliger bij de dierenambulance. Hij had op dat moment nog een sleutel en kende de codes. Het geld heeft hij hard nodig, omdat hij in de schulden zit en wordt bedreigd, zegt Edwin.

"Ik leefde al weken op straat en het regende veel. Ik dacht dat ik met de onderdelen 3000 euro kon verdienen.” Dat is het bedrag dat hij nodig heeft om de man die hem bedreigt af te betalen.

Hij gooide alles op de grond, het was pure razernij Een van de andere verdachten van de inbraak over Edwin Edwin doet het niet alleen, maar met twee anderen. “Hij gooide alles op de grond. Het was pure razernij”, zegt een van hen eerder tijdens zijn rechtszaak.

Edwin laadt vervolgens zijn OV-fiets in een dierenambulance en rijdt weg. Bij het water van de Heemraadssingel in Rotterdam stopt hij. “Ze vonden u een meter of tien bij de dierenambulance vandaan.

Wat wilde u nou met die wagen?”, vraagt de rechter. Edwin: “Ik wilde de dierenambulance verkopen voor onderdelen. Uiteindelijk ben ik naast de wagen gaan zitten.

Het ging me toch te ver. Het heeft nog een aardig tijdje geduurd voor ze me vonden. Zeker drie kwartier.

” Wagens van Dierenambulance Zuid-Holland-Zuid © Rijnmond Hardleers “Ik begrijp het niet”, zegt de rechter. “Uw strafblad is bijna te lang om te lezen. U heeft echt al alle kansen gehad.

U krijgt begeleiding. Op een gegeven moment is het wel zo’n beetje op, hè. Wat moeten we nu nog doen? We vindt u dat we nu nog moeten doen?” Edwin zegt dat hij gelooft in begeleid wonen, dat heeft hij nog niet geprobeerd.

Verder is hij vader geworden en wil hij er zijn voor zijn kindje. Daarom heeft hij zelf ook nieuwe hulp geregeld en overplaatsing dichter bij moeder en kind. De reclassering zegt dat Edwin soms liegt en sociaal wenselijke antwoorden geeft.

Ook de officier van justitie heeft er genoeg van. Ze heeft weinig verwachtingen van nieuwe hulp. Ze wil vooral straf en eist 6 maanden cel.

Daar zou dan nog ruim een half jaar bij komen vanwege eerdere voorwaardelijke straffen. “Meneer is enorm hardleers en heeft veel waarschuwingen gehad. Nu is het gewoon klaar.

" Inbreken bij de Dierenambulance is per definitie een wanhoopsdaad de advocaat van Edwin “Ik ga u vragen niet heel erg in te zoomen op het verleden van mijn cliënt”, zegt de advocaat van Edwin. "Ik vind dat ieder mens op ieder moment een nieuwe kans moet krijgen. Maar hij moet ook afrekenen.

En die verantwoordelijkheid neemt hij nu ook. Het is makkelijk om te zeggen: we geven het nu op. Maar ik vraag u dat niet te doen.

” “Inbreken bij de Dierenambulance is per definitie een wanhoopsdaad", gaat de raadsman verder. "Zo'n ambulance is niet verhandelbaar. Extreem opvallend.

Cliënt zit ook in een jas van de dierenambulance op straat. Het neigt ernaar dat je denkt: hij wil gewoon betrapt worden." “Het kleine kind is er nu.

En hij wil een begeleid woonsituatie meemaken. Die is er nooit eerder is geweest. Hij mag misschien wel zitten, maar hij zit ook al een tijd, al drie maanden.

Hij wil liever zijn handen uit de mouwen steken met een werkstraf, dan op zijn handen zitten in de gevangenis.” HET VONNIS - "Dat u eerder dingen deed bij uw tante, dat reken ik niet mee. Ik snap wel dat uw tante gestoord van u werd", zegt de rechter over de boxspring.

Toch vindt ze dat niet te bewijzen. De rest wel. "U licht een oude vrouw op.

Dan denk ik: bah. Dat denk ik ook van de dierenambulance. Mensen die keihard werken.

" Ze veroordeelt Edwin in totaal tot 7,5 maand cel. "Ik hoop dat u betere keuzes maakt als u weer vrijkomt." *Omwille van zijn privacy is de naam van de verdachte gefingeerd.

De redactie kent zijn ware identiteit..