Edito KJ - iedereen gelijk voor de wet?

Zoals enkele weken geleden, tijdens een citytrip met vrienden naar Marokko. Het ging over het begin dit jaar verder verstrengde verbod om nog te roken in de buurt van een school. Ik begrijp niet helemaal waarom, maar wellicht omdat het een slecht voorbeeld zou zijn.

Roken is smerig en roken is ongezond, maar moet de overheid zich nu echt gaan bezighouden met het instellen van een bepaalde perimeter rond de schoolpoort waar je dan geen sigaret zou mogen opsteken? Dat ze eerst eens voldoende goede leraren vinden, denk ik dan. Nu zie ik het nobele doel achter die overdreven regelneverij natuurlijk ook, alleen trekken mijn hersenen de vreemde parallel met lage-emissiezones. En daar ben ik tegen.



Niet dat ik geen gezonde lucht voor mijn in de stad opgroeiende kinderen wil, maar ik vind een LEZ asociale neveneffecten hebben. Net de mensen die geen nieuwe wagen kunnen betalen, worden geweerd. Terwijl zij die bij de aankoop van hun auto volop konden profiteren van de batterij aan gunstmaatregelen, die stadspoort wél ongestoord mogen binnenrijden.

Dat wringt. Ik ben zo opgevoed. Ik vind een LEZ asociale neveneffecten hebben: net de mensen die geen nieuwe wagen kunnen betalen, worden geweerd.

Nu goed, het debat begon te vervelen – mijn gezelschap woont in de stad en heeft geen auto die onderhevig is aan de lage-emissieregels, dus veel had ik niet aan de vergelijking met het al dan niet roken in de buurt van een school. Bovendien waren we niet zomaar naar Marokko gevlogen, we zouden Marrakesh verkennen. Van de Medina tot de Jardin Majorelle is het genieten geblazen, ik kan me de gezellige straatjes en het lekkere eten moeiteloos voor de geest halen.

Net zoals de...

brommers. Overal rijden er brommers. Marrakesh is een pittoreske stad, maar wel eentje met een geurtje.

Het roet in mijn neusgaten doet me denken aan mijn kindertijd, aan het huis van mijn ouders waar toen nog gewoon gerookt kon worden, aan mijn eerste fuiven in kleine zaaltjes met lage plafonds en een mistgordijn. De stinkende kleren, het twee, drie keer moeten wassen van je haren om van die stank verlost te geraken. Daar is vandaag geen sprake meer van.

Niet op café of restaurant. Niet op de werkvloer. Zowat nergens meer, met dank aan de steeds strengere rookrestricties.

Ga ik die op een lange baan geschoven discussie alsnog verliezen? En moet ik mijn mening over lage-emissiezones dan ook bijstellen? Doen we niet. Ik ben en blijf tegen. Er moeten toch andere manieren zijn om de luchtkwaliteit te verbeteren? Deelwagens en openbaar vervoer, ik zeg maar iets.

Zolang het maar geen lage-emissiezones zijn. Alleen dreig ik zo het debat over roken in de buurt van scholen te verliezen. Dus ben ik tegenwoordig tegen auto’s in de binnenstad.

Tegen álle auto’s, groot of klein. Euro 3-diesels én EV’s. Iedereen gelijk voor de wet.

Wat een mens al niet moet doen om gewoon gelijk te krijgen..