Door ogen van liefde: Lessen uit ‘De Kleine Prins’

“De Kleine Prins” van Antoine de Saint-Exupéry is wereldwijd en behoort daarmee tot de best verkochte boeken aller tijden. Ondanks zijn populariteit is “De Kleine Prins” een beetje een puzzel. Ogenschijnlijk is het een kinderboek, maar het leest als een combinatie van een kindersprookje, surrealistische fictie, poëzie, memoires, droomverhalen en Platonische dialogen – een onwaarschijnlijke mix die erin slaagt diep te ontroeren en te betoveren.

De betekenis is mysterieus en het einde is voor interpretatie vatbaar. Het leest als een fabel of parabel, maar toch is het niet eenvoudig uit te leggen waarover het gaat. Het werk is een internationaal geliefde moderne klassieker omdat het eenvoudige verhaal de kern raakt van belangrijke waarheden over kindertijd en volwassenheid, liefde en relaties, verwondering, trouw, verlangen en verlies.



Veel van dit mysterieuze verhaal weerspiegelt het leven van de auteur, Antoine de Saint-Exupéry, een tragisch figuur die stierf tijdens een gevechtsvlucht in de Tweede Wereldoorlog. De Franse dichter en vliegenier werd in 1900 geboren in Lyon, Frankrijk, en verloor een 15-jarige, goudharige jongere broer aan reumatische koorts. Je zou “De Kleine Prins” kunnen lezen als een exploratie van dat vroege verlies, met de titulaire Kleine Prins als een symbool voor Saint-Exupéry’s broer.

Antoine de Saint-Exupéry was geobsedeerd door vliegen en bracht vele jaren door in de lucht, ondanks het feit dat hij meermaals neerstortte. Eén crash vond plaats in de Libische woestijn – net als de vliegenier in “De Kleine Prins”. Een andere overeenkomst tussen de werkelijkheid en de fictie is dat Saint-Exupéry’s vrouw, Consuelo, een moeilijk en onvoorspelbaar temperament had, net als de roos op de planeet van de Kleine Prins.

hebben een parallel getrokken tussen de complexe gevoelens van de Kleine Prins voor zijn roos en Saint-Exupéry’s relatie met zijn vrouw. Consuelo zelf zag dit verband blijkbaar ook – ze schreef een autobiografie getiteld “Het verhaal van de roos”. Buiten dat zijn directe biografische verbanden echter schaars.

De roman behandelt thema’s en vragen die in ieders leven voorkomen. Het verhaal gaat over een piloot die neerstort in de woestijn, waar hij een kind ontmoet dat simpelweg “de Kleine Prins” wordt genoemd. De jongen vraagt de piloot een schaap voor hem te tekenen om mee te nemen naar zijn thuisplaneet, een asteroïde zo groot als een klein huis.

Beetje bij beetje komt de piloot te weten dat de prins op zijn planeet een antropomorfe roos had wiens emotionele behoeftigheid de prins ertoe dreef zijn planeet te verlaten, ondanks zijn liefde voor de roos. De Kleine Prins reisde vervolgens naar verschillende planeten waar hij volwassenen ontmoette die elk een type vertegenwoordigen: een koning die over niets heerst, een zelfingenomen man die denkt dat iedereen hem bewondert, een dronkaard die drinkt omdat hij zich schaamt voor het drinken, een zakenman die denkt dat hij alle sterren bezit en een lampaansteker die elke minuut mechanisch zijn taak volbrengt. Het verlangen van de prins naar vriendschap en gezelschap leidt hem uiteindelijk naar de aarde, waar hij een vos ontmoet die hem leert over liefde en loyaliteit.

Daarna ontmoet hij de piloot in de woestijn. Maar hoe langer hij reist, hoe meer hij verlangt om terug te keren naar zijn roos. De eenvoud van het verhaal, dat geen achtergrondverhaal, complexe karakterisering of realistische setting heeft, maakt het mogelijk om sneller en directer door te dringen tot de centrale kwesties door middel van een poëtische, quasi-mythologische lens.

Wat zijn die centrale kwesties? Voor zo’n kort werk biedt “De Kleine Prins” een lange lijst met antwoorden op deze vraag. Maar ik zal me hier concentreren op slechts drie ervan: kindertijd, eenzaamheid en hoe kijken naar de wereld met ogen van liefde alles transformeert. De verteller-piloot begint het verhaal met een anekdote uit zijn kindertijd, waar verschillende volwassenen een van zijn tekeningen niet begrepen.

Het onvermogen van “volwassenen” om te begrijpen wat echt belangrijk is in het leven (in tegenstelling tot kinderen) wordt een terugkerend thema. Hier moeten we begrijpen dat Saint-Exupéry’s term “volwassen” niet zomaar van toepassing is op alle volwassenen, maar op degenen die hun kinderlijke gevoel van verwondering hebben verloren. Deze volwassenen gaan op in de “volwassen” wereld van het afwegen van cijfers, de laatste mode, het vergaren van winst en de strijd om de macht.

Zoals de verteller het zegt, hebben deze mensen geen interesse in “boa constrictors, of oerwouden, of sterren”. In een vroege conversatie tussen de piloot en de prins wordt het thema van het kijken naar de wereld door de ogen van een kind nog eens benadrukt. De piloot is druk bezig met het repareren van zijn vliegtuig.

Hij ergert zich aan de voortdurende vragen van de prins. De laatste vraag is of het schaap van de prins de bloem op zijn planeet zal opeten. De geërgerde piloot roept: “Zie je niet dat ik het erg druk heb met belangrijke zaken!” Waarop de prins antwoordt: “Je praat net als de volwassenen! .

.. Je haalt alles door elkaar.

...

Je verwart alles. ..

. Al miljoenen jaren groeien er doornen aan de bloemen. Miljoenen jaren lang hebben de schapen ze net zo goed opgegeten.

En is het niet belangrijk om te proberen te begrijpen waarom de bloemen zoveel moeite doen om doornen te laten groeien die voor hen van geen enkel nut zijn? Is de oorlog tussen de schapen en de bloemen niet belangrijk? ...

En als ik – ikzelf – één bloem ken die uniek is in de wereld, die nergens anders groeit dan op mijn planeet, maar die één schaapje op een ochtend met één hap kan vernietigen, zonder zelfs maar te merken wat hij doet – oh, denk je dat dat niet belangrijk is!” Saint-Exupéry maakt hier verschillende punten: Ten eerste, wat onbelangrijk lijkt voor volwassenen kan van het grootste belang zijn in de wereld van een kind, en het hoeft niet per se te worden verworpen door de volwassenen. Ten tweede kunnen de activiteiten die volwassenen soms bezighouden – zoals het optellen van eindeloze sommen, zoals de zakenman op zijn eenzame planeet – minder betekenisvol zijn dan sommige vragen die kinderen zich stellen. Het kind houdt zich bezig met bijzonderheden: dingen die hij kent, ziet en ervaart.

Het stelt “onpraktische” vragen. Daarom heeft het kind soms meer kans om de zeldzaamheid en lieflijkheid van elk goed ding te begrijpen, zelfs van het kleinste, minst “nuttige”, meest verborgen ding. De Kleine Prins legt uit hoe de liefde voor een bepaald ding onze kijk op het hele universum kan veranderen: “Als iemand houdt van een bloem, waarvan slechts één enkel exemplaar groeit in al de miljoenen en miljoenen sterren, dan volstaat het om naar de sterren te kijken om hem gelukkig te maken.

Hij kan tegen zichzelf zeggen: ‘Daar ergens is mijn bloem’. De toewijding van de Kleine Prins aan zijn lang verloren bloem benadrukt het thema van eenzaamheid in het verhaal. Eenzaamheid is overal: De piloot stort neer in niemandsland, geïsoleerd van de beschaving.

De Kleine Prins leeft alleen op een kleine planeet tot de roos komt, die hij uiteindelijk aan haar lot overlaat omdat, in zijn woorden, “ik te jong was om te weten hoe ik van haar moest houden”. Wanneer de Kleine Prins naar de aarde komt, belandt hij in een lege, eenzame woestijn. Zijn eerste ontmoeting, met een slang, leert hem: “Het is ook eenzaam onder de mensen.

” Het volgende wezen dat de Kleine Prins tegenkomt is een vos die zo eenzaam is dat hij de Kleine Prins smeekt om hem te temmen. Maar uiteindelijk moet de Kleine Prins ook de vos verlaten. Dit doordringende gevoel van eenzaamheid maakt de waarde van liefde en relaties alleen maar groter wanneer ze in het boek voorkomen, wat ons terugbrengt bij de manier waarop liefde iemands kijk op het leven verandert.

Het is de vos die het meest welsprekend over dit onderwerp praat en wiens woorden het hart van het boek lijken te onthullen. Hij zegt tegen de Kleine Prins: “Als je mij temt, zullen we elkaar nodig hebben. Voor mij zal jij uniek zijn in de wereld.

Voor jou zal ik uniek zijn in de wereld ...

Het zal zijn alsof de zon op mijn leven zou schijnen. Ik zal het geluid kennen van een stap die anders is dan alle andere stappen. Andere stappen sturen me terug onder de grond.

Die van jou zal me, als muziek, uit mijn hol roepen. En kijk: zie je de graanvelden ginds? Ik eet geen brood. Daar heb ik niets aan.

De graanvelden hebben me niets te bieden. En dat is triest. Maar jouw haar heeft de kleur van goud.

Bedenk eens hoe prachtig dat zal zijn als je mij getemd hebt! Het graan, dat ook goudkleurig is, zal me weer aan jou doen denken. En ik zal graag luisteren naar de wind in het graan.” De relatie tussen de jongen en de vos verandert alles, zelfs de betekenis van een graanveld.

De meest geciteerde zin uit de roman komt ook van de vos: “Alleen met het hart kan men juist zien; wat essentieel is, is onzichtbaar voor het oog.” Als we van iets houden en ons eraan verbinden, wordt het kostbaar en uniek. De Kleine Prins leert de waarde van zijn roos inzien, juist omdat ze van hem is.

Hij heeft haar gekoesterd, verzorgd en verdragen, niet een andere bloem. En dat zet de hele wereld in vuur en vlam met een nieuwe glans. Alles wordt kostbaar in het licht van deze centrale liefde.

En het wordt door alles weerspiegeld, zodat we de wereld als het ware met scherpere ogen zien. De Kleine Prins leert dit aan de vliegenier. “De sterren zijn mooi vanwege een bloem die niet gezien kan worden.

...

Wat de woestijn mooi maakt, is dat hij ergens een bron verbergt.” Het kind of de volwassene met een bepaald soort kinderlijke blik ziet meer dan alleen het uiterlijk van dingen, ziet dat in het hart van de wereld, en in alle bijzonderheden van de wereld, iets lieflijks ligt, als we het maar zien en ons ermee verbinden. Epoch Times is een onafhankelijke nieuwsorganisatie die niet beïnvloed wordt door een regering, bedrijf of politieke partij.

Vanaf de oprichting is Epoch Times geconfronteerd met pogingen om de waarheid te onderdrukken – vooral door de Chinese Communistische Partij. Maar we zullen niet buigen. De Nederlandstalige editie van Epoch Times biedt op dit moment geen betalende abonnementen aan en aanvaardt op dit moment geen donaties.

U kan echter wel bijdragen aan de verdere groei van onze publicatie door onze artikelen te liken en te her-posten op sociale media en door uw familie, vrienden en collega’s over Epoch Times te vertellen. Deze dingen zijn echt waardevol voor ons. Waarheid & Traditie.