Dit is de nieuwe sterke man achter het veldritsucces van SD Worx-Protime

Interview Dankzij de overwinning van het Luxemburgse toptalent Marie Schreiber (21) in Hulst, heeft Team SD Worx-Protime haar eerste grote overwinning van het seizoen in het veld beet. Met de Hongaarse Blanka Vas (23) doet ook die andere pion het goed. In de staf is ex-wereldkampioen Lars Boom intussen vertrokken, maar wie is dan wel de grote man achter de veldritambities van het Women’s WorldTeam? Wij maakten kennis met ploegleider Christian Kos.

De Noord-Hollander, die lang geleden als renner nog uitkwam voor de continentale Koga-ploeg, is nog maar 34 jaar en onlangs overgekomen van AG Insurance-Soudal. Daar was de zoon van oud-baanwielrenner René Kos drie jaar ploegleider van voornamelijk de junioren- en beloftenploeg. Eind september werd hij al bij SD Worx-Protime geprestenteerd, maar toen was nog niet bekend dat hij ook het veldrijden zou oppakken.



Inmiddels lijkt Kos zijn draai te hebben gevonden. “Het is altijd wat gek om in een nieuwe ploeg te komen”, doet hij zijn verhaal. “Bij AG Insurance-Soudal heb ik met de belofterenners al wel wat crossen gedaan.

Toen de vraag kwam of ik bij deze ploeg gelijk met de crossers wilde beginnen, was dat meteen goed voor mij. We zijn er gelijk volle gas ingesprongen. Dat is wennen.

Je moet ook even tijd hebben om met die meiden op elkaar in te spelen, maar eigenlijk zeiden ze na het eerste weekend gelijk dat ze gewend waren.” Nochtans is jouw specialiteit toch het opleiden van jonge talenten? “Dat klopt, voor mij is het ook even omschakelen van het werken met junioren en beloften naar het beste WorldTeam. Maar in de basis is het allemaal hetzelfde.

Marie en Blanka zijn alle twee ook nog megajong. Er zijn een aantal nieuwe rensters in de ploeg bijgekomen die ook nog niet zo veel ervaring hebben. Femke Gerritse en Femke Markus zijn ook niet heel oud en zelfs iemand als Lotte Kopecky is ook nog niet klaar met ontwikkelen, dus in de basis is het werk hetzelfde.

Het is mentaal wel gewoon iets anders werken.” Het lijkt me wel een compliment om gevraagd te worden voor deze rol bij een van de grootste ploegen ter wereld. “Dat is het ook.

Als ik terugkijk op die drie jaar bij mijn vorige ploeg, denk ik dat we mooie dingen hebben gedaan met de beloftegroep. Het beste bewijs is dat de renners waar ik mee heb gewerkt, nu allemaal bij mooie profploegen terechtkomen. Die goede flow heb ik proberen door te trekken bij mijn nieuwe ploeg.

Het draait, het loopt en ze zijn blij. Als je goed in je vel zit, dan ga je beter presteren.” Je achtergrond in de cross is wel vrij beperkt.

Waar zit jouw meerwaarde? “Aan de ene kant de structuur opzetten en dingen regelen, zorgen dat alles op peil is. Ik ben vrij gestructureerd, dus bij de eerste Wereldbeker die we samen deden hebben we gelijk alle hotels voor het hele jaar doorgesproken. Dat is een groot deel van het takenpakket.

Maar zoals je opmerkt, ik kom niet uit de cross. Ik kan hen inhoudelijk wel helpen met kritische vragen te stellen als outsider, en zo op een advies of tactiek uitkomen. Anderzijds kan ik hen niet zeggen welke bandenkeuze ze moeten maken.

Wél wil ik op een relaxte manier een grapje tussendoor zorgen dat het in het hoofd goed zit.” Marie Schreiber pakte de zege in Hulst, maar jouw rensters zijn nog geen veel-winnaars. “Ik denk dat we het heel degelijk en stabiel doen.

Ze laten allebei zien dat ze aanschuren tegen het podium. Een stabiele plaats vijf, zes, zeven: daar horen ze nu gewoon. Met een uitschieter kunnen ze op het podium, en zoals Marie bewees ook winnen.

Het zit erin. Tegen Blanka zei ik dat ook al. In Namen rijdt ze een sterke wedstrijd, dus ze zit niet zo ver af van de toppers.

Het moet af en toe goed vallen. Als we er met elkaar in blijven geloven en het blijven doen zoals nu, zit er een stijgende lijn in.” Na het wegseizoen hadden we verwacht dat Blanka de grootste stap van de twee had gezet, maar in de cross lijkt het net omgekeerd? “Ik snap dat je dat had verwacht, maar onderschat Marie niet.

Ik denk dat Marie de grootste stap zet in de inhoud die ze uit het wegseizoen heeft meegenomen. Maar het grootste verschil is dat ze zich meer bewust is van haar eigen kunnen. Aangevuld met een beetje zelfvertrouwen en meer bedachtzaam omgaan met de energie die ze heeft.

Dat is op de juiste plek gevallen in Hulst. Ze start altijd hard, maar als je je daarbij vergaloppeert, dan zak je daarna sowieso weg. Dat gebeurde in Hulst al niet meer.

” Zijn ze allebei eigenlijk wel pure crossers? “Ik denk dat uiteindelijk de weg wel de bovenhand krijgt. Wij zijn ook gewoon een wegploeg in essentie. Blanka heeft al heel mooie dingen laten zien op de weg.

Als je een rit in de Tour wint, kan je wel iets. Ik denk dat langzaam de focus stiekem zal verschuiven naar toch meer weg en minder cross. We moeten kijken hoe we dat gaan indelen.

De weg blijft belangrijk, en ook de cross is belangrijk. Als we het zo kunnen combineren, is dat mooi meegenomen.” “Marie heeft minder op de weg laten zien, maar ze heeft ook minder op de weg gereden.

Als ik hun twee vergelijk, dan is Marie wel meer crossminded dan Blanka. Zij wordt steeds meer weg-minded. Ik denk dat het voor Marie een kwestie van tijd is.

Als ze meer ervaring krijgt op de weg en ze meer richting het voorjaar ervaringen mee kan pakken, moeten we zien hoe we daarover denken.” Heb je nog tips gekregen van je voorganger Lars Boom? “Eerlijk? Ik heb hem geen enkele keer gesproken. Je moet ons los zien van elkaar.

Ik heb veel contact gehad met ploegmanager Danny Stam toen ik begon. Ik heb mijn eigen idee van hoe ik wil werken, en ben aan de slag gegaan na goede gesprekken met Danny en de rest van het management. Ik denk dat mijn werkwijze goed past bij de ploeg en je ziet ook dat het gewoon heel goed loopt.

”.