Deze zussen kregen vier hoogbegaafde dochters, die op hun negentiende afstudeerden

PERSOONLIJK Deze zussen kregen vier hoogbegaafde dochters, die op hun negentiende afstudeerden Anneke Kortleve Vandaag, 20:03 • 5 minuten leestijd De zussen Van Wanrooij in Klaaswaal © Rijnmond Anny en Paula van Wanrooij zijn wereldberoemde accordeonspelers. Maar hun loopbaan is niet het enige bijzondere aan de onafscheidelijke zussen. De ‘zusjes Van Wanrooij' wonen nog altijd in de Hoeksche Waard en kregen vier hoogbegaafde dochters, die op hun negentiende afstudeerden.

Ze toerden door Japan en Amerika en wonnen twee keer de wereldkampioenschappen accordeonspelen. Ze kregen hordes fans én hordes huwelijksaanzoeken. Maar ze moesten er niets van weten.



Elke keer als Paula en Anny huiswaarts keerden, gingen ze terug naar hun vader en moeder in het woonwagenkamp. Paula: “Zij waren het echte hoogtepunt in ons leven. Vanaf dat we jong waren al.

We mochten alles van ze, ze gaven ons vertrouwen.” Anny knikt: “We kregen ook geen zakgeld. Als ik geld nodig had, zeiden ze: ‘Je weet waar de portemonnee ligt’.

” Stapelbed Toen Paula werd geboren, woonde de vijfjarige Anny met haar ouders in een kleine woonwagen van metalen platen. Anny: “We sliepen in een stapelbed, mijn ouders boven en ik beneden. Toen Paula werd geboren, ging ze bij mij in bed.

Later woonden wij samen in diezelfde woonwagen, en onze ouders verhuisden naar een aanbouw.” Ze deden verschillende afstudeerrichtingen op het conservatorium en studeerden versneld af, waarna ze wereldberoemd werden als accordeonspelers. Toch verhuisden ze pas na 30 jaar naar een stenen huis op een erf, een kilometer van het kamp vandaan.

Vader en moeder verhuisden mee. Paula: “Moeder kookte. Ik had tot zij overleed, ik was toen 53, nog nooit gekookt.

” Anny lacht: “Nou, nu nog steeds niet. Je bakt er niets van. Nu doe ik het.

” Op blote voeten bij hun landelijk gelegen woonerf. © Rijnmond Tegelijk zwanger Ze werden tegelijkertijd zwanger, allebei laat voor een vrouw in die tijd in Klaaswaal. Toen Paula 30 was, beviel ze van Teresa.

Anny was 35 en beviel een half jaar later van Annapaola. Vijf jaar later was het weer raak. Tussen Juanita, Anny’s dochter, en Rosita, Paula’s dochter, zit maar acht weken.

De vaders zijn ‘wel aanwezig’, vertelt Paula: “Er is een goede onderlinge verstandhouding.” De dochters dragen de naam Van Wanrooij. Anny: “Wij vonden het fijn dat de kinderen allemaal dezelfde achternaam hadden.

Ze groeiden immers op als zusjes en zowel de oudste twee als de jongsten deelden een slaapkamer met elkaar.” Paula: “Het lijkt ons niet meer dan normaal dat een kind de naam van de moeder krijgt, die het baart.” Strikjes in het haar De vier dochters van de Van Wanrooijs sloegen elk ieder drie klassen over.

Ze gingen op hun achtste of negende naar de middelbare school. Paula: “Ik deed ze nog van die leuke strikjes in hun haar en van die schattige jurkjes aan. Dat was eigenlijk stom, tussen die grote kinderen.

Maar gelukkig ging het goed. Ze maakten toch vriendjes op de middelbare school.” Opa en oma van Wanrooij en hun wagen © Privé Niets geks Vanaf hun negentiende hadden alle vier de dochters meerdere universitaire diploma’s op zak.

Teresa en Annapaola deden naast informatica en tandheelkunde, ook het conservatorium, net zoals hun moeders. Rosita en Juanita studeerden vanaf hun veertiende privaatrecht en recht van de gezondheidszorg. Rosita, de dochter van Paula, werkt thuis en schuift aan bij haar ‘moeders’, zoals ze Anny en Paula allebei noemt.

Rosita ging, net als Juanita, na haar afstuderen aan het werk bij een grote verzekeraar. Andere startende collega’s waren meestal een decennium ouder. Rosita: “Voor mij was dat niets geks hoor, nooit geweest eigenlijk.

” De Van Wanrooijs op Feyenoord De Opera © Privé Paula: “Dat is ook omdat al je vrienden het altijd heel normaal vonden. Toen je 14 was, was je klaar met de middelbare school. Normaal gaat zo’n eindexamenklas dan naar Spanje, toch?” Rosita lacht.

“Ja, dan zou ik natuurlijk niet mee kunnen. En dus gingen we met zijn allen naar een huisje in de Ardennen. Nu denk ik: supertof van ze.

Maar toen vond ik dat allemaal heel logisch.” Volwassen leven De oudste dochters hebben inmiddels hun vleugels uitgeslagen. Rosita en Juanita wonen op hun 27ste nog op het erf in Klaaswaal.

Dochter Rosita lacht: “Heerlijk, toch? Wordt er lekker voor je gekookt.” Iets ernstiger zegt ze: “Voor sommigen zal het vast fijn zijn, in hun eentje in een appartementje. Maar ik moet er echt niet aan denken.

Het is heerlijk om elkaar zo dichtbij te hebben.” Paula gaat met haar hand naar haar hart. “Een woonwagen zit hier.

Dat gaat er nooit meer uit.” Op hun erf staan twee kleine huizen, een kleine woonwagen en een groot modern wit huis. Paula: “Maar ik kan niet zeggen in welk huis ik woon.

” LEES OOK Koningin Máxima maakt indruk op Klaaswaal, maar tapt dramatische biertjes "Gaat ze weer" Elke dag loopt ze van huis naar huis. Paula: “Dan doe ik daar de was, eet ik daar, en daar kleed ik mij om. Uiteindelijk zou ik weer in een woonwagen willen wonen.

” Anny: “Gaat ze weer. Jij zegt altijd dat je later weer in een woonwagen gaat wonen.” Paula en Anny treden nog vaak op en hebben verschillende orkesten en zangkoren die ze dirigeren.

Paula: “Ik ga nooit met pensioen. Ik blijf muziek maken tot het einde.” Nooit moe Anny valt in: “Je wordt er ook gewoon nooit moe van.

” Paula’s lach verstart: “Wat zeg je nou weer? Je wordt er hartstikke moe van. Jij hebt dat niet, je bent nooit moe. Maar jij hebt daar iets geks, hoor.

” Anny haalt haar schouders op. Het is tekenend voor de zussen. Ze zeggen even hard dat ze van elkaar houden, als dat de ander stapelgek is.

Anny: “Volgens mij kan ik geen dag zonder Paula. En jij ook niet zonder mij.” Paula grinnikt: “Ja, dan bel ik je meteen op.

Hoe werkt het ook alweer met de boodschappen?” Zusjes van Wanrooy woonwagen.