Deze villa is het nieuwe thuis van 36 minderjarige asielzoekers: ze leren er fietsen, koken en doen hun huiswerk

ASIEL Deze villa is het nieuwe thuis van 36 minderjarige asielzoekers: ze leren er fietsen, koken en doen hun huiswerk Vandaag, 08:56 • 6 minuten leestijd Villa Oud Walenburg © Rijnmond Ooit was deze villa een luxe buitenverblijf van de familie Walenburg, nu wonen er tijdelijk 36 minderjarige asielzoekers. Onder de kroonluchters krijgen ze niet alleen onderdak, maar ook een plan voor de toekomst. “Een van de jongens kwam binnen met twee dromen: profvoetballer of loodgieter worden.

” Geschreven door Vaas de Wit In de pronkkamer van Villa Oud Walenburg, met hoge glas-in-loodramen en barokbehang, staan nu drie voetbaltafels en een flatscreen-tv. De aansluitende erker is gevuld met stevige tafels en rode en groene plastic kuipstoeltjes – bedoeld om aan te eten. Op de grijze hoekbank liggen de controllers van de PlayStation klaar voor een potje FIFA.



Het voetbalspel is favoriet bij de 36 minderjarige asielzoekers die sinds begin dit jaar in Villa Walenburg worden opgevangen. De kuipstoeltjes in de erker © Rijnmond “Eerst speelden ze ook graag GTA,” vertelt Gesrow, locatiemanager van Villa Oud Walenburg. “Totdat ik een keer binnenkwam en ze in een virtuele stripclub stonden.

De jongens lachten, maar het is niet de bedoeling dat ze online auto’s stelen, mensen neerschieten en stripclubs bezoeken. Dat spel is nu verboden.” De bewoners zijn tussen de 15 en 17 jaar oud en zonder ouders of verzorgers naar Nederland gekomen.

Op Walenburg vinden zij onderdak en 24/7 begeleiding. Het is de bedoeling dat jongeren binnen deze kleinschalige opvang zo veel mogelijk kunnen leven als hun leeftijdsgenoten: op tijd naar bed, fulltime naar school en een helpende hand als het moeilijk is. Wifi-wachtwoord “Bij aankomst stellen nieuwe bewoners vrijwel direct twee vragen: ‘Wat is het wifi-wachtwoord?’ en ‘Hoe lang mag ik blijven?’” De wifi is niet alleen belangrijk om eindeloos video's op TikTok en YouTube te kijken, maar ook om in contact met familie te blijven.

“Bijna alle jongens spreken regelmatig met hun dierbaren, die vaak nog in hun land van herkomst verblijven. WhatsApp, bellen, maar vooral FaceTime wordt veel gebruikt,” legt Gesrow uit. Ondanks de steun en troost die het personeel de jongeren biedt, blijft het gemis van thuis.

“Een ouderlijke knuffel is onvervangbaar,” zegt begeleider Minne. Geuren van thuis Voor veel jongeren zijn het geuren die hen het sterkst terugbrengen naar hun thuis. “In de zomermaanden was ik de tuin rondom de villa aan het sproeien, toen een van de jongens vroeg of hij dat mocht doen.

In Syrië deed hij dat altijd samen met zijn vader, en de geur herinnerde hem aan dat moment", vertelt Gesrow. “Een andere jongen wilde weten welk wasmiddel ik gebruik, omdat die geur hem aan thuis deed denken: in Turkije waste zijn moeder zijn kleren met precies dezelfde geur.” De jongens zijn vaak door hun ouders naar Europa gestuurd met de opdracht om hun hele familie in veiligheid te brengen.

“Een zware verantwoordelijkheid op zo’n jonge leeftijd", benadrukt Gesrow. “Jarenlang zwierven ze rond, zonder te weten waar ze die avond zouden slapen. Een reis waarop beroving, achtervolging en afpersing geen uitzonderingen zijn.

Het is begrijpelijk dat het tijd kost voordat ze zich echt kunnen ontspannen. Daarom krijgt elke bewoner een individueel plan waarmee we deze jonge levens zo goed mogelijk op de toekomst voorbereiden.” Het planbord met o.

a. corvee © Rijnmond Verplicht naar school Op de gangen van Villa Oud Walenburg is het stil – het is 11:00 uur en alle jongeren zitten op school. In de verte klinkt nog het geluid van een verdwaalde wekker.

“Waarschijnlijk de snoozefunctie die nooit is uitgezet toen iemand zich haastig naar school spoedde. Zestienjarige jongens slapen nu eenmaal liever uit dan dat ze op tijd op school zijn", glimlacht Gesrow. Toch is school voor iedereen verplicht.

De meeste jongens volgen lessen in een internationale schakelklas om hun Nederlands en kennis van de cultuur bij te spijkeren, waarna ze kunnen doorstromen naar het vmbo, havo of vwo. Gesrow licht toe: “Sommigen spreken al goed genoeg Nederlands en volgen een beroepsopleiding of lopen stage. Je merkt dat ze veel gemotiveerder zijn als ze hun opleiding zelf mogen kiezen, dus we kijken samen met de jongens wat het beste past.

” 70 euro leefgeld per week Leren stopt niet na schooltijd. “Wij willen dat jongeren zelfstandig worden. We weten niet of ze in Nederland mogen blijven, maar hopen hen vaardigheden bij te brengen die overal ter wereld van pas komen", vertelt Minne.

“Boodschappen, koken en schoonmaken doen de jongens zelf. Ze krijgen elk 70 euro per week, waar ze zelf alles van moeten regelen. Niet alleen eten, maar ook hobbyspullen of sparen voor een winterjas – alles moet van dat bedrag.

” Ook het leren omgaan met het openbaar vervoer en fietsen door Rotterdam hoort bij zelfstandig worden. Gesrow vertelt: “Tijdens de fietsles fietsen alle bewoners gekleed in gele hesjes achter de instructeur aan – moederkip gevolgd door haar kuikens.” De entree van Villa Oud Walenburg © Rijnmond Instant noodles Een uitgebreid ingerichte keuken, inclusief pastakoker en airfryer, geeft de jongens de mogelijkheid om maaltijden te bereiden.

“Maar zoals je verwacht hebben pubers niet altijd zin om te koken. Sommigen eten elke dag instant noodles. Met posters van de schijf van vijf leggen we uit dat die zakjes totaal geen voedingsstoffen of vitamines bevatten", aldus Gesrow.

Toch worden begeleiders soms verrast met heerlijke zelfgemaakte gerechten. Een van de favorieten is Eritrees brood, vertelt Minne. “De jongens zijn super sociaal en gastvrij.

Vaak zetten ze in kleine groepjes een traditioneel gerecht op tafel, en wij worden altijd uitgenodigd om mee te eten.” Culturen Boven in de villa zijn de gedeelde slaapkamers van de jongens. Afgetrapte sportschoenen en een spelletjeskast steken af bij het sierlijke uiterlijk van de villa.

Er hangen geen klassieke schilderijen van de Hollandse Meesters aan de muren, maar kleine vierkante canvassen. Ze zijn niet groter dan 10 bij 10 centimeter en kinderlijk beschilderd met grote, kleurrijke halen. Op een van de doeken prijkt de vlag van Soedan – of "Suban", zoals de tekst erboven suggereert, met een verkeerd om geschreven d.

De kleine, vierkante canvassen aan de muur © Rijnmond De kamers zijn eenvoudig ingericht, maar de foto's aan de muren geven een inkijkje in hun persoonlijke leven: een selfie op het strand, een foto met vrienden, en veel beelden van familie. Gesrow vertelt: “In de villa lopen verschillende talen en culturen door elkaar heen, maar iedereen staat open om van elkaar te leren.” Voetbal verbindt Om het contact tussen bewoners makkelijker te maken, proberen ze jongens met eenzelfde culturele achtergrond bij elkaar op de kamer te plaatsen.

“Syriërs kunnen Arabisch met elkaar spreken, terwijl Eritrese jongeren op zondagen vaak samen naar de kerk gaan.” “In een huis vol mannen zorgt voetbal altijd voor verbinding - daar is geen taal voor nodig", vertelt Gesrow. Buiten worden regelmatig voetbaltoernooitjes georganiseerd en veel jongens trainen bij een lokale club.

“Eén van de bewoners had twee dromen toen hij in Rotterdam aankwam: loodgieter of profvoetballer worden. We zorgden dat hij kon trainen bij een lokale club en af en toe meehelpen bij de buurman met klussen. Loodgieter leek het meest haalbare doel, maar inmiddels is hij gescout door Sparta.

Nu kan hij kiezen tussen zijn twee passies", zegt Gesrow met trots..