Deze merkwaardige sport heeft nauwelijks beoefenaars, toch doen 'we' mee op het WK in India

SPORT Deze merkwaardige sport heeft nauwelijks beoefenaars, toch doen 'we' mee op het WK in India Rijnmond Redactie Vandaag, 15:29 • 4 minuten leestijd De mannen en vrouwen van de Nederlandse Kho Kho-teams © Bas Ali Deze sport wordt gezien als een variant op het aloude 'tikkertje' en kent in Nederland nauwelijks beoefenaars. Toch reisden een dames- en herenteam naar India om deel te nemen aan het Wereldkampioenschap Kho Kho. Alle wedstrijden werden dik verloren.

Een ervaring die je je leven lang bijblijft. Zo beschrijft Bas Ali (28) uit Capelle aan den IJssel zijn deelname aan het WK Kho Kho in New Delhi. Met het Nederlands team stond hij ineens midden in de spotlights in India, een land waar deze eeuwenoude sport immens populair is.



“Iedereen wilde met ons op de foto en vroeg om handtekeningen”, lacht hij. Wat is Kho Kho ? De sport doet denken aan een tactische versie van tikkertje in twee teams van acht spelers. Het vereist behendigheid, lenigheid en een flinke dosis snelheid.

In Nederland staat Kho Kho nog in de kinderschoenen, maar in India wordt het al generaties lang fanatiek gespeeld en gevolgd door miljoenen mensen. Iedereen wil naar het WK Hoewel er twee jaar geleden al een eerste Nederlands Kho Kho-team werd opgericht, verdween dat al snel toen een gepland WK werd geannuleerd. Toch bloeide de hoop vier maanden geleden opnieuw op.

In India waren plannen voor een WK en Nederland kreeg een uitnodiging om deel te nemen. “Van het oude team zijn nog maar weinig mensen over, maar we hebben in totaal wel vijftien dames en vijftien mannen gevonden om naar dit WK te gaan. Ja, natuurlijk wil je dat!”, zegt Bas.

Actiefoto van het Nederlands team © Kho Kho-team Kijken naar YouTube-filmpjes In een razend tempo bereidde het team zich voor met Rotterdam als uitvalsbasis. “We hadden nauwelijks ervaring, dus we moesten alles leren. We oefenden samen, keken eindeloos naar YouTube-filmpjes en kregen zelfs een trainer uit India op bezoek.

Hij hielp ons om strategieën te ontwikkelen. Alles om op het WK goed voor de dag te komen.” De reis naar India was een avontuur op zich.

“New Delhi is overweldigend”, vertelt Bas. “De smog, de chaos in de stad..

. Het was een cultuurshock. En hoewel de organisatoren hun best deden, merkte je dat het hun eerste WK was.

Soms stonden we uren te wachten op een bus. Maar ondanks alles was het fantastisch.” Het team werd in India onthaald alsof ze supersterren waren.

“We hadden een eigen buschauffeur, gids en zelfs beveiligers. Dat was heel bizar. En dat kinderen met je op de foto willen, snap ik nog wel.

Maar als een man van 40 ook een handtekening wil, moet je wel even lachen.” Bas Ali mocht een medaille in ontvangst nemen namens Oranje. © Bas Ali Olympische status Kho Kho mag dan een onbekende sport zijn in Nederland, in India heeft het diepe wortels.

De Indiase bond hoopt de sport internationaal te laten groeien, met uiteindelijk zelfs een Olympische status als doel. “Maar daarvoor moet de sport in meer landen serieus beoefend worden”, zegt Bas Ali. Voor Nederland is dat nog een lange weg.

Zowel het dames- als herenteam strandde in de poulefase en verloor alle wedstrijden. "Dat is niet gek", verdedigt Bas. "We hadden alleen tegen elkaar geoefend.

Nu speelden we op een echt serieus veld met echte regels. Met de ervaring die we nu hebben, komen we op andere toernooien beter voor de dag." Want dat is wel de bedoeling, het Nederlands team wil doorgaan met deze sport.

"We dachten dat het eenmalig was, maar iedereen was zo ontzettend fanatiek. Er zijn plannen voor een EK dit jaar. Dat is wel een toernooi om naartoe te werken.

" Blessuregevoelig Als iedereen in ieder geval weer fit is na het slopende WK. Bas: "Kho Kho is echt een blessuregevoelige sport. Mijn teamgenoot Sander scheurde bij de eerste wedstrijd al zijn kruisband.

Hij is direct weer naar Nederland gegaan. Het is een heel intensieve sport, vanwege het vele draaien en keren. Je doet dingen die je voeten bijna niet aan kunnen.

" "Het was zelfs nog even de vraag of we de laatste poulewedstrijd nog wel konden spelen. Van de vijftien spelers was de helft geblesseerd. Ik liep er ook niet okselfris meer bij, maar uiteindelijk lukte het toch.

Ja, het was echt een ervaring om nooit te vergeten. Dit verhaal vertel ik ook over jaren nog!" Beelden van een wedstrijd van Nederland tijdens het WK.