Deze 88-jarige woonde zijn leven lang zonder warm water of een badkamer

WONEN Deze 88-jarige woonde zijn leven lang zonder warm water of een badkamer Pieta Verhoeven Vandaag, 08:04 • 5 minuten leestijd De keuken van meneer Arends © Rijnmond Aan de Lede 40 staat een woning die er nog precies zo uitziet als de vorige bewoner het achterliet. In het huis zie je hoe meneer Arends zijn hele leven woonde in een van de meest bijzondere wijken van de stad. "Als je je huis niet goed schoonhield, kreeg je een onvoldoende van de wooninspectie en moest je naar een woonschool.

" Meneer Arends heeft tot zijn dood op z’n 88ste in een huis zonder badkamer gewoond. Zijn woning, aan de Lede 40 in Tuindorp Vreewijk, had alleen een klein wasbakje op de overloop waar hij zich kon opfrissen. Als hij in bad wilde, moest hij de teil in.



Toen hij in 2008 overleed, was er vrijwel niets veranderd aan de woning uit 1918. Er was - en is - geen douche, geen warm water en geen centrale verwarming. De 'badkamer' van meneer Arends, met Jan Haak ernaast © Rijnmond Na Arends' dood werd het huis leeggehaald om klaar te maken voor de volgende huurder.

Dat gebeurde tot de overbuurman en oud-bibliotheekdirecteur Frans Meijer hoorde van de bijzondere woning. Hij zorgde ervoor dat Lede 40 een museumwoning werd. Terug naar de originele kleuren Het huis van de heer Arends werd weer teruggebracht in de oorspronkelijke staat.

Een kleurarchitect kwam langs om heel voorzichtig de verf van de muren te krabben en ontdekte dat de originele deuren mosterdgroen met schelpwit waren. De inboedel werd ook langzaam aangevuld, voornamelijk door bezoekers. "De meeste mensen die langskomen, wonen in Vreewijk of hebben er ooit gewoond.

Zij boden ons allerlei meubels en spulletjes aan. Zo vulde het huis zich langzaam." In de hoek staat een van de eerste televisies die Nederland rijk was.

Een bezoeker heeft de randjes van de ingebouwde kasten versierd met zelfgemaakte kastrandjes van kant. Extra speciaal is ook de originele kinderstoel. "Die vonden we op zolder.

Meneer Arends heeft er zelf nog in gezeten." De woonkamer met de kinderstoel en rechts de kastrandjes © Rijnmond Jan Haak, zelf een echte Vreewijker, verzamelt foto’s en andere verhalen van de wijk van vroeger. "Een tijd geleden ging ik langs bij de zus van een Vreewijk-bewoner op Texel.

Ze gaf me niet alleen foto’s van de bevrijdingsfeesten na de oorlog, maar had ook nog drie dozen met originele schoorsteenmanteltegeltjes. Zij had deze tegels bij een aantal huizen in de straat eruit gebikt, vlak voordat er een grote renovatie startte. Met die tegeltjes hebben we de schoorsteenmantel kunnen aanvullen.

" Inspectie voor vieze woningen Tuindorp Vreewijk is een groen dorpje in de stad. Een groep rijke mensen wilde begin vorige eeuw arme arbeiders uit het verkrotte centrum van Rotterdam een fijnere woning aanbieden. "Dat was niet meteen een succes: eerst kwamen er vooral Brabanders en Zeeuwen die werk vonden in de havens.

De Rotterdammers hadden nog maar weinig zin in Vreewijk. Er was nog niet eens een kroeg." Een straat in Vreewijk © Rijnmond Maar al snel zagen veel mensen toch de voordelen van het tuindorp en werd Vreewijk een populaire buurt.

Maar niet iedereen mocht er komen wonen. "Geïnteresseerden kregen de wooninspectie op bezoek. De inspecteurs haalden hun vingers langs de lijsten van schilderijen.

Als ze een laagje stof vonden, was het gezin niet schoon genoeg voor Vreewijk en mochten ze niet in de wijk komen wonen." Ook als je eenmaal toegelaten werd in de gewilde buurt, was je niet veilig voor de inspectie, zegt Haak. "Ze kwamen ook nog langs in de huizen in het tuindorp en deelden cijfers uit.

Als je je huis niet goed schoonhield, kreeg je een onvoldoende van de wooninspectie. Sommige bewoners moesten zelfs naar woonscholen om hygiënischer te worden." Verbrande keukenkastjes De ouders van meneer Arends kwamen door de inspectie en trokken er in 1928 in.

Hij bleef enig kind. "We weten niet veel van hem", vertelt Haak. "Na het vroege overlijden van zijn vader bleef hij met zijn moeder aan de Lede wonen.

Hij had geen vrienden, geen partner of kinderen, vertelden buurtbewoners, maar wel een goede baan bij een oliemaatschappij." De museumwoning is vrij groot voor Vreewijkse begrippen, zeker voor een alleenstaande: 126 vierkante meter. Toen de familie Arends er kwam wonen, was de woning net op het rioolnetwerk aangesloten.

Verder waren ze niet erg veranderingsgezind, blijkt uit de staat van het huis. "Maar de originele vondsten in de woning zijn voor een deel ook geluk. De meeste mensen hebben de originele keukenkastdeurtjes moeten opbranden voor wat warmte tijdens de Hongerwinter, maar hier zijn ze gelukkig bewaard gebleven.

" Oude gaskachel Naar de redenen van Arends' conservatieve wooninstelling is het gissen. Op bijna 90-jarige leeftijd had hij nog steeds geen warm stromend water en verwarmde hij het huis met een oude gaskachel. De vrijwilligers hebben op zolder niet alleen zijn kinderstoel gevonden, maar ook een hoop gehamsterde zeeppakjes en waspoeder uit lang vervlogen tijden.

Een deel van de gevonden voorwerpen van zolder © Rijnmond Dankzij zijn vasthoudendheid tegen elke vorm van vernieuwing is zijn huis na zijn dood omgetoverd tot een plek voor oudere Vreewijkers om herinneringen op te halen. De museumwoning is elke woensdagmiddag en eerste zaterdag van de maand geopend. "Soms komen er wel zeventien mensen per dag langs, soms helemaal niemand.

" Op zulke dagen zit Haak aan de tafel in de woonkamer een boekje te lezen. "Ik ben al veertien jaar vrijwilliger, dus ik voel me best thuis hier." Vanaf de muur kijken niet alleen de architecten van de wijk de bezoekers aan, het echtpaar Arends kijkt via een foto de woonkamer van hun oude woning in.

De museumwoning is niet alleen een klein altaar voor haar bedenkers en bewoners, ook de rest van de buurt is erbij betrokken. Op het tafeltje voor de tuindeuren staan namelijk nog twee lachende gezichten naast de radio. "Dat waren mijn ouders", zegt Haak.

"Wij woonden hier om de hoek." Het tafeltje met de radio en portretten © Rijnmond.