1 month Ago
De eerste Dead Rising heb ik bizar veel gespeeld. Samen met een aan zombiefilms verslaafde maat van me (shoutout naar Elmar) brachten we uren door in Willamette Parkview Mall. Net zolang tot we echt iedereen hadden gered en alle toffe wapens en combinaties hadden uitgeput.
Het origineel blonk uit op verschillende fronten, van de enorme ladingen zombies, naar het met een knipoog gebrachte verhaal en de goed uitgevoerde gore. Het spel sloeg precies de juiste toon aan om horrorfans te plezieren. Een van de leukere dingen was met freelance fotograaf Frank West het uitzonderlijk gedetailleerde winkelcentrum te verkennen om deze zo langzaam in kaart te brengen.
We zijn inmiddels flink wat sequels en tijd verder, dus kon een volwaardige remaster (wat stiekem misschien wel een remake is) niet uitblijven. Maar is de kern van wat Dead Rising zo leuk maakte bewaard gebleven? Helaas is de afgelopen dagen het spel meer in de aandacht geweest voor een paar negatieve wijzigingen, en ik moet zeggen dat dit deels terecht is. Allereerst is er de aangepaste UI van Dead Rising Deluxe Remaster.
Deze is, niet helemaal onterecht, onder handen genomen voor de moderne tijd. Jammer genoeg is een deel van het organische ontdekken van de mall door de toevoeging van een uitgebreide map en kompas een stuk minder interessant. Sowieso gaat een deel van de stijl die de menu’s van het origineel hadden, met de nieuwe notificaties een beetje verloren.
Aan de andere kant is het in Dead Rising Deluxe Remaster dus veel gemakkelijker om te navigeren, en zijn de meer onduidelijke objectives en moeilijker te redden overlevenden nu een stuk beter te doen. Ergens voelt het alsof hier toch iets mee verloren gaat. Ook is er een opvallende wijziging aan het fotograferen gedaan, je kunt niet langer foto’s maken met de tag ‘Erotica’, waar eerlijk gezegd best wat voor valt te zeggen.
Aan de andere kant maakte de game met deze labels (niet alleen het erotica label) ook een statement over de staat van fotojournalistiek op het moment dat het spel verscheen. De discussie over paparazzi werd nog volop gevoerd in die tijd, en ergens is dit label dus ook een onderdeel van het tijdsbeeld waarin het spel verscheen. Ik vind het een moeilijke discussie, en voor beide kanten valt wat te zeggen in dit geval.
Gelukkig zijn er ook zaken die in deze preview wel goed aanvoelen. De controls zijn onder handen genomen, en ik moet zeggen dat het spel beter speelt dan ooit. Frank is minder statisch, en je kunt de oude manier van besturen terugzetten.
Het was leuk geweest als dit ook voor de UI kon. Wel kan je deze interface praktisch helemaal van het scherm laten verdwijnen, waarmee je je een stuk makkelijker in Dead Rising Deluxe Remaster kunt onderdompelen. De AI zou nu ook beter door de mall moeten kunnen komen, en hoewel ik het idee heb dat ze wat minder vaak vast bijven zitten, waren er nog altijd wat rare momenten waar ze niet precies deden wat ik graag wilde.
Een remaster is uiteraard niet compleet zonder een flinke grafische overhaul, en deze is voor mijn gevoel maar deels geslaagd. Ondanks dat er meer zombies te zien zijn de mall er geweldig uitziet en de gore gedetailleerder is dan ooit tevoren, zien veel personages er ronduit vreemd uit. Dit valt nog het meeste op bij Frank, die niet langer aandoet als een jonge enthousiaste freelance fotograaf.
Zijn look is duidelijk gebaseerd op de latere sequels, waarin Frank duidelijk veel meer tijd heeft doorgebracht met diep in het glaasje te kijken. Zijn dikke drankneus werkt bijna op de lachspieren. En zo zijn meer van de gezichten van personages wat minder gelukt.
Wel fijn is de toevoeging van meer voice-acting, waardoor iedereen nu ook echt wat te zeggen heeft. Dit geeft het spel zeker een heel ander gevoel mee. We konden voor deze preview de eerste twee dagen van Dead Rising Deluxe Remaster spelen, en dit heeft best een goeie indruk achtergelaten, ondanks de wijzigingen waar ik me minder in kan vinden.
De extra pakjes voor Frank zijn erg leuk, evenals dat elk pakje met een ander achtergrondmuziekje komt, dat je vervolgens door de speakers in het winkelcentrum hoort. Ook grafisch zien de mall en vooral de zombies er beter uit dan ooit tevoren. Deze remaster is gemaakt in de RE Engine, dus dit betekent dat er uitzonderlijk veel grafische opties in zitten, en je het spel behoorlijk goed kunt draaien, ook op iets mindere systemen.
Alle moderne upscalers zijn netjes vertegenwoordigd, en voorlopig lijkt alles redelijk goed geoptimaliseerd. Ik kwam uiteraard nog wat kleine bugs tegen, maar deze versie is niet voor niets nog niet af. Dead Rising heeft altijd een bijzonder plekje in mijn hart gehad.
Verschenen in een tijdperk waarin The Walking Dead nog niet bestond, voelde de game als een callback naar een verloren tijdperk van zombiefilms. Vol geweldige galgenhumor, bijzondere wapens, unieke tegenstanders en een lading zombies zoals we nog nooit hadden gezien. Zombies zijn inmiddels weer gemeengoed, dus ik ben benieuwd hoe Dead Rising Deluxe Remaster in deze context speelt.
Voorlopig ben ik voorzichtig enthousiast over deze remaster van Dead Rising. Het is goed dat alle content er netjes in zit, en de extra’s zijn absoluut leuk. Aan de andere kant worden er een paar rare keuzes gemaakt die het spel forser veranderen dan misschien nodig is.
Het voelt alsof men de huidige generatie gamers een beetje onderschat door het spel makkelijker te maken dan het was. Maar wie weet zie ik dit verkeerd, en is er hiermee een hele groep die hiermee wel van het spel kunnen genieten, en dat is alleen maar goed..
