De tien beste datingshows volgens de makers van de podcast Reality Check

Er zijn dagen waarop Timo Harmelink (31), Eva Essers (27, rechts op de foto) en Till Toxopeus (30) „enorm naar een goede docu snakken”. Till: „Dat krijg je als je zoveel met realitydatingshows bezig bent; het is lekkere tv, maar wel heel luchtig.” Het trio maakt sinds drie jaar de podcast Reality Check , waarvoor ze met onregelmatige frequentie verschillende datingshows analyseren: de eerste afleveringen gingen over De Bachelor , daarna kwamen onder meer Temptation Island en Married at First Sight aan bod.

Ze zijn het bekendst van hun dagelijkse nabeschouwingen over hitprogramma B&B Vol Liefde , waar vorige zomer zo’n 50.000 mensen per aflevering naar luisterden. Op dit moment bespreken ze Winter Vol Liefde , de winterse spin-off van het programma.



Het idee voor Reality Check ontstond begin 2022 bij het koffiezetapparaat van podcastbedrijf Dag en Nacht Media. Timo en Eva werkten daar als redacteur, Till als accountmanager. Timo keek als tiener naar A Shot at Love with Tila Tequila , een „voor die tijd best progressieve serie” over een biseksueel model dat de liefde zocht.

Op Till maakte de Britse versie van Big Brother in 2006 veel indruk. „Een jongen met tourette werd toen heel verliefd op een meid, zo lief en kwetsbaar.” Het leuke van datingprogramma’s is in de eerste plaats de herkenbaarheid, zeggen ze.

Iedereen heeft weleens gedatet – dat gaat altijd met horten en stoten. Eva: „Mannen die geen vragen stellen, bindingsangst; allemaal dingen die in het echt ook spelen.” De kneuterigheid en het ongemak maken het genre ook aantrekkelijk, vinden ze.

Timo houdt van datingshows met „drama en passie, met uitgesproken deelnemers”. Eva „juist niet, voor mij voelt dat snel neppig. Doe mij maar een programma waarbij ze in stilte zitten te eten.

” Till wil vooral de hoop kunnen koesteren dat het deelnemers werkelijk kan lukken: de liefde vinden. „Daarom staat Temptation Island niet in deze lijst; dat programma is gebouwd op toxische relaties. Het is veel leuker om relaties te zien ontwikkelen dan afgebroken te zien worden.

I really want to root for people .” Timo Harmelink: „Vanwege de culturele impact moest deze erin, maar het concept is inmiddels wel een beetje afgezaagd. Ik vind de Britse versie veel leuker, als Nederlanders een format kopiëren wordt het eigenlijk altijd een slap aftreksel.

” Eva Essers: „Het leuke zit ’m in de ongemakkelijke momenten: wie gaat de rekening betalen?” Timo: „Het voelt wel echt, misschien ook omdat het van de NPO is. Al zijn er superweinig succesverhalen, bijna niemand haalt er een relatie uit. Ik heb zelf ook een keer meegedaan, toen moest ik heel geforceerd over mijn coming-out vertellen.

” Eva: „Hier doen ook doodgewone zestigplussers aan mee, niet alleen maar jonge influencers. Het kan echt je buurman zijn, daar bij het altaar. Dat maakt het leuk.

” Timo: „Toen dit uitkwam, dachten mensen: what the fuck ? Wie gaat er nou trouwen zonder iemand gezien te hebben?” Eva: „Dat vind ik er juist goed aan, het concept huwelijk wordt een beetje op de hak genomen. Je kunt ook zo weer scheiden, dat gebeurt in het programma aan de lopende band. Bij het altaar zie je als kijker meteen of iemand de ander knap genoeg vindt, heerlijk.

” Timo: „En je denkt: zo, wat zit jij vol adrenaline. Dat hele verhaal over de wetenschap is volgens mij wel bullshit , ik betwijfel of een apenwetenschapper kan inschatten of mensen een match zijn.” Timo: „Ik kan hier eigenlijk niet naar kijken, want ik háát leedtelevisie.

Mijn eerste dates duren nooit langer dan drie uur, dus deze opzet lijkt me de hel. Je weet gewoon dat de producers types bij elkaar zetten die clashen, omdat het viral fragmenten oplevert. Maar ja, mensen hebben het er wel over, het heeft echt een plek in de cultuur gekregen.

” Eva: „Als je als deelnemer viral gaat, is de kans wel groot dat je online helemaal belachelijk wordt gemaakt, je zo’n internetgekkie wordt.” Till: „Ik denk soms nog aan die gast die croissantjes op de inductieplaat wilde bakken, of de deelnemer die onenightstand op z’n Nederlands uitsprak. Heel grappig, maar je denkt ook: jezus, moeten deze mensen wel op televisie?” Eva: „Dit programma heeft de toon gezet voor andere datingprogramma’s, die zich nu bijna standaard op een sprookjesachtige, tropische plek afspelen.

” Timo: „Ja, het kan nooit gewoon in Rotterdam of zo, hè? Deze serie heeft wel een beetje verneukt hoe we naar de liefde kijken, het is zo geromantiseerd. Terwijl de verhoudingen heel scheef liggen, één persoon die uit een hele groep singles mag kiezen.” Eva: „Maar het concept vernieuwt wel; niet dat alleen vrouwen voor een man gaan, maar bijvoorbeeld nu ook een homoseksuele bachelor.

” Timo: „Dat is goede representatie, ja. Wel eenzijdige representatie, want ze vragen altijd dezelfde soort uitgesproken gays.” Till: „De opzet van dit programma is fantastisch.

Je hebt een spannend spelelement, maar ook mensen die oprecht naar liefde zoeken. Het is allemaal heel theatraal: als de groep een match goed raadt gaan er enorme bouwlampen aan.” Timo: „Vooral het queerseizoen vonden we geweldig, daar zaten mooie gesprekken in, bijvoorbeeld met trans deelnemers.

Het is snel en scherp, ze weten je aandacht erbij te houden.” Till: „Deelnemers drinken best veel alcohol; niet zo gezond, wel sensationeel.” Timo: „ Love Is Blind was echt een keerpunt binnen het genre, omdat de insteek lief is; de emotionele band staat centraal.

In tegenstelling tot Married at First Sight geven de makers hier wél eerst ruimte om de relatie te laten groeien.” Till: „De success rate is dus ook hoog. Hoe leuk: mensen zien thriven die op het eerste gezicht misschien niet bij elkaar passen.

Zo was er een zwarte vrouw die zeker wist dat ze met een zwarte man zou thuiskomen, maar superverliefd eindigde met een witte man die nog net geen cowboyhoed op had.” Eva: „Ik zou zelf wel mee willen doen, zo’n goed experiment.” Eva: „Een iconisch programma.

Het was zo snel, zo op uiterlijk gericht: soms werden mannen al weggestemd op basis van hun schoenen.” Timo: „ Take Me Out heeft echt sterren geproduceerd, zoals Britt Dekker. Het was vrij ordinair en snappy, maar dat paste helemaal in die tijd – een soort vroegere versie van Tinder.

Ik keek het elke dag op de middelbare school.” Eva: „Ik vind het wel problematisch dat er nu weer formats ontstaan die hierop lijken, zoals YouTube-serie Pop The Balloon . Het idee is eigenlijk precies hetzelfde, behalve dat deelnemers nu een ballon laten klappen als ze iemand niet knap vinden.

” Till: „Dit programma is een influencerfabriek. De vrouwen beginnen met 200.000 volgers en eindigen met meer dan een miljoen.

” Eva: „ Love Island is een beetje de B&B Vol Liefde van het VK; iedereen heeft het erover. Molly-Mae en Tommy zijn een superbekend koppel geworden.” Till: „Deelnemers worden snel verliefd omdat ze op dat eiland in zo’n bubbel zitten; ze zijn allemaal megaknap en gaan helemaal in elkaar op.

Er zijn daar gewoon geen distractions , je merkt zelfs dat ze een eigen taaltje met elkaar ontwikkelen.” Eva: „Het voelt als één grote vakantieliefde. Neemt niet weg dat er deelnemers zijn die na dit programma een eind aan hun leven hebben gemaakt; we weten niet of dat één op één door Love Island komt, maar het laat wel zien hoe belangrijk goede begeleiding is.

” Eva: „ Boer zoekt Vrouw is zo traag, zo oprecht: hoe vaak zie je dat nou nog? Het is allemaal heel knullig, maar de deelnemers zijn geen karikaturen. Ze worden ook niet gecast; dat gebeurt bij andere datingshows wel. Als boeren maar twee brieven van geïnteresseerden krijgen, moeten ze het daar gewoon mee doen, hoe zielig dat dunne mapje ook is.

” Timo: „Het is boerenpropaganda. Het kan de kloof tussen het platteland en de Randstad wat dichten. Het format werkt ook echt goed: er zijn 110 Boer zoekt Vrouw -baby’s.

” Timo: „Als ik Nederland met één realityserie zou moeten omschrijven, is het B&B Vol Liefde . Niemand durft te praten over de dingen die er echt toe doen, en het sentiment is vaak: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Het format komt heel schattig over, maar als je nadenkt over wat er gebeurt, is het eigenlijk compleet insane ; in een vreemd land bij een onbekende gaan inwonen.

” Eva: „Daarom zorgt het natuurlijk voor goede tv. De selectie van deelnemers is knap, omdat het zulke verschillende, spraakmakende types zijn. Het is zo lekker om naar elkaar te sturen: god, Mike is weer bezig.

Alles zit goed in elkaar: de edit, de voice-overs, de muziek. Zo’n scène waarbij kasteelheer Albert – met een gezicht vol scheerschuim – in bad over een knappe dame praat, krijg je niet meer van je netvlies. Winter Vol Liefde is dit seizoen net zo spectaculair, de eerste aflevering was al een knaller.

Je kunt het niet gekker krijgen dan moeder Monique, die op haar sneeuwscooter warme chocolademelk komt brengen bij de date van haar zoon. Je denkt wel: hoelang blijft dit nog leuk? Ze zijn nu wel héél fanatiek aan het typecasten, daar kan een programma ook aan ten onder gaan.”.