De Simac Ladies Tour is jaarlijks jachtterrein voor onvervalste kleppers

De Holland Ladies Tour heeft een rijk verleden, dat begint in 1998. Jaarlijks staat de meerdaagse wedstrijd door Nederland garant voor een aantal zaken. Spektakel, maar ook de eeuwige vraag: kun je er ook buiten het uiterste zuiden van Limburg ervoor zorgen dat er een mooi parcours komt? Normaliter slaagt de organisatie daar overigens meer [...]The post De Simac Ladies Tour is jaarlijks jachtterrein voor onvervalste kleppers appeared first on WielerFlits.

featured-image

De Holland Ladies Tour heeft een rijk verleden, dat begint in 1998. Jaarlijks staat de meerdaagse wedstrijd door Nederland garant voor een aantal zaken. Spektakel, maar ook de eeuwige vraag: kun je er ook buiten het uiterste zuiden van Limburg ervoor zorgen dat er een mooi parcours komt? Normaliter slaagt de organisatie daar overigens meer dan behoorlijk in.

In dit stuk nemen we een duik in de rijke historie van de etappekoers. Als je koers teruggaat tot 1998 ben je zeker in ‘het vrouwenwielrennen’ een koers met gigantische historie. Er zijn maar weinig koersen op het hoogste niveau die dat kunnen navertellen.



Niet lang voordat de WK wielrennen in Valkenburg werden georganiseerd, werd er in en om Ter Aar gestreden om de eerste leiderstrui. Die ging na 4,6 kilometer vlammen tegen de klok naar Leontien van Moorsel. Een gedroomde opener voor de organisatie, maar de eerste eindzege zou een paar dagen laten naar Elsbeth van Rooy-Vink gaan.

Overigens zeggen we nu wel dat het in 1998 de allereerste keer was dat er een Ronde van Nederland voor vrouwen werd georganiseerd, maar dit klopt toch niet helemaal. Want er is in 1985 al een dergelijke koers verreden. Etappes van toen? Proloog Leiden (2,2 km, winnares Gonnie van Koert) — Leiden-Lisse (65,4 km, Monique de Bruin) — Lisse-Hilversum (77 km, Connie Meijer) — Hilversum-Dronten (81 km, Petra Groen) — Tijdrit Dronten (12 km, Petra de Bruin), Dronten-Heerenveen (82 km, Heleen Hage) — Heerenveen-Heerenveen (79 km, Rita Timpers).

Eindwinnares Petra de Bruin vond het een hele prestatie, zo lezen we uit verslagen uit die tijd. “Het kostte mij allemaal erg veel inspanning, meer nog als in de Tour de France , want daar waren het de bergen die ons de nek braken, hier was het de wind, zeg maar storm, die ons dwars zat. Vandaar dat ik durf te stellen, deze Vrouwenronde was net zo zwaar als de Tour de France .

” Dat mocht zo zijn, organisatorisch schortte er nog wel het een en ander aan de wedstrijd, en dan drukken we het voorzichtig uit. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het destijds bij een jaar koersen bleef. Ook na de edities van 1985 en 1998 kleurt de erelijst van de ronde vooral rood-wit-blauw, met dank aan Van Moorsel, Mirjam Melchers, Debby Mansveld, Ellen van Dijk , Chantal van den Broek-Blaak , Annemiek van Vleuten en uiteraard Marianne Vos .

Met vier achtereenvolgende (!) eindoverwinningen is zij de absolute recordhoudster. Het lijkt er niet op dat dit snel geëvenaard danwel overtroffen gaat worden. Gelukkig is het op de erelijst niet alleen maar Nederland wat de klok slaat.

Zo zien we ook gerenommeerde namen als Petra Rossner, Susanne Ljungskog, Lotte Kopecky , Kristin Armstrong en Lisa Brennauer op de erelijst terug. Je zou voor minder tekenen. Hoewel ze ‘slechts’ een keer de eindzege pakte, zijn de statistieken van Ellen van Dijk ook adembenemend in deze koers.

In de jaren 2013 tot en met 2018 stond ze maar liefst zes keer op rij op het podium. Hoed af! Recordhoudster qua top tien-klasseringen is Trixi Worrack (11). De meeste ritten zijn dan weer gewonnen door een landgenote van Worrack: Ina-Yoko Teutenberg verzamelde er veertien, terwijl Vos (nog) op 13 staat.

Meerdaagse wielerwedstrijden organiseren in Nederland is nog niet zo makkelijk, maar de organisatie bokst het telkens toch maar weer mooi voor elkaar, ondanks dat er weleens donderwolken hangen boven de koers. Een geluk dat een keur aan bedrijven (een fietsenboer, een bouwgigant, een kappersketen, een machineverhuurbedrijf en anno 2024 een IT-bedrijf). Het is te hopen dat de wedstrijd tot in de lengte der dagen georganiseerd kan blijven worden, want het is een vaste waarde op de vrouwenkalender met steeds enkele zeer onderhoudende koersdagen.

Of daar nu wel of niet een Limburg-etappe bij zit, maakt eigenlijk niet eens zo gek veel uit. Gedurende de jaren hebben vele WK-deelneemsters hun vormpeil aangescherpt in de Nederlandse etappekoers. Zeer vaak staat zelfs een toekomstige draagster van de regenboogtrui aan de start van de meerdaagse.

Nu is het WK natuurlijk al achter de rug, dus dit jaar gaat de voorbereidingsvlieger niet meteen op, maar ach, wat maakt het uit, zeker na 25 eerdere edities kunnen we met een gerust hart stellen dat de Holland Ladies Tour van zichzelf al prestigieus genoeg is om even een paar dagen lomp hard voor te trappen...

Daarom: koesteren, die koers. De Simac Ladies Tour vindt in 2024 plaats van 8 tot en met 13 oktober..