De ratten van Amsterdam

Soep van de Week in Het StamCafé Als ik aan ratten denk, denk ik vooral aan de Schimmelpenninckjes, de Klompjes en de Dolfjes van deze wereld, en aan kartelknagertjes als Trouw en de Volkskrant, die allen met de staart tussen de poten luid piepend, fluitend, gillend en krijsend het volgens hen zinkende X-schip van Elon Musk ontvluchtten om vervolgens een geruisloze dood te sterven in het Bluesky-hospice. En ik denk natuurlijk aan de magistrale roman van Pieter Waterdrinker: . Waterdrinker: “De ratten van Amsterdam zijn de verderfelijkste van alle.

Met hun stinkende lijven hullen ze zich in walmen parfum, in de bovenwereld lachen ze het volk met hun knaagdiertanden vriendelijk toe, waarna ze zich ondergronds voortbewegen door de gouden, met fluweel en satijn beklede buizen van het menselijke riool, onder de op palen gebouwde Nederlandse hoofdstad, terwijl de massa hen blijft zien als de verkondigers van de zuivere menslievendheid, empathie, onbaatzuchtigheid – la volonté générale est toujours bonne.” En verder denk ik aan die epische langspeelplaat van The Stranglers: . Ik wilde voor vandaag eigenlijk een doorwrocht essay schrijven over de zeer geslaagde wittebroodsweken van Donald Trump, tot ik op een op de website van de staatsomroep stuitte.



En als het over angst en paniek zaaien gaat, is het RIVM nooit ver weg. Spartacus schreef al eerder écht alleen nog maar over "het klimaat" gaat en ik heb daar verder niets toe te voegen. Maar ratten en Amsterdam zijn al sinds mensenheugenis onafscheidelijk dus donder op met je klimaatagitprop, NOS.

Ik herinner mij uit mijn vlegeljaren op de Zeedijk dat de moddervette ratten zonder enige angst voor de junkies en de dealers in de vuilniscontainers voor de Chinese vreetschuren zaten te dineren. Wat was Mokum Ik ging eens even googlen op ratten en Amsterdam en ik vond echt honderden artikelen over onze slimme knagertjes. Wat te denken van dit uiterste stigmatiserende en islamofobe uit notabene Het Parool: De Groene Amsterdammer , qua hetze tegen mohammedanen: Ik zie een duidelijke parallel tussen deze haatzaaierij tegen moslims en Jodenhaat.

Denk maar aan de film , over de verspreiding van het Joodse Volk via het Midden-Oosten, Noord Afrika, Europa, Duitsland naar Polen, Rusland en van daaruit over de rest van de wereld. Deze trek van de Joden wordt vergeleken met die van de ratten, die begonnen in Azië en dezelfde route volgden om over de hele wereld een plaag te zijn. Vervang Joden door Marokkanen et voilà: gefundenes Fressen voor fascisten.

Los van het heilige-brood-probleem in 020 is er natuurlijk de . Om nog maar te zwijgen over de GroenLinks-randdebielen in Pyongyang aan de Amstel, en nu rattenfluisteraars inzetten en die de vrolijke knagers naar de rafelranden van de stad lokken. Nou moet ik eerlijk toegeven dat ook ik voorstander ben van een vriendelijke oplossing voor de overlast van ratten.

Zo heb ik een diervriendelijke rattenval, we kijken even naar de beelden: In de val hang ik een broodkorst met pindakaas en zodra de rat daar aan begint te knabbelen, valt het deurtje (soms) dicht. Vervolgens laat ik het beessie ver mijn woonst weer los. En dan is er nog .

Matcha is een jager en sloopt alles wat beweegt. Een echte killer. Ze lag als kindje aan de ketting van een zigeuner, lieve mensen hebben haar bevrijd en naar de hondenopvang van APAR gebracht, niet ver van mijn Villa Vischlucht.

Ze is inmiddels al 5 jaar bij ons en dolgelukkig. Het toeval wil dat de opbrengst van die ik met oom Rob Hoogland samenstelde, geheel naar dat schitterende initiatief in Moncarapacho gaat. Met de diervriendelijke val wist ik overigens slechts 1 rat te vangen, terwijl Matcha er minimaal 15 heeft geneutraliseerd.

Het is geen leuk gezicht, kan ik de lezer verzekeren, maar het kan nog veel erger want de kleine Matcha heeft ook drie kippen van de buurman vernietigd, en een flink aantal roze flamingo-kuikens en nog wat beschermde vogelen waarvan ik de naam niet ken. Ik heb trouwens nooit zo goed begrepen waarom vooral vrouwen zo bang zijn voor ratten. Ik vind ratten namelijk bijzonder interessant en ik mag ze graag observeren, en vond een aardige verklaring bij de kommunistiese rotkrant .

Bij Freud vond ik de casus van de : Later vertelde Rattenman na fors aandringen door Freud (Rattenman vertoonde veel weerstand) een verhaal dat hij gehoord had over een straf die een gevangengenomen kapitein in de Oriënt ooit had gekregen. De kapitein was vastgebonden en vervolgens werd er een pot met ratten bovenop zijn billen gezet. "En de ratten knaagden zich een weg in.

..", stotterde Rattenman.

"In zijn anus", maakte Freud de zin na enig stilzwijgen af. Het sadistische verhaal over de ratten had volgens Freud bij Rattenman alle herinneringen aan de 'anaalretoriek' uit zijn jeugd opgeroepen, alsook allerlei wrede seksuele neigingen opgerakeld die hij had verdrongen, waaronder homoseksuele impulsen. Toen hij het verhaal van Freuds duidingen echter helemaal had geaccepteerd naderde zijn neurose geleidelijk zijn einde, aldus besluit Freuds casusbeschrijving.

Ik moest natuurlijk meteen denken aan . Les 1 journalistiek van Tuur: een goed verhaal nooit doodchecken. De grootste rat van Amsterdam tenslotte is natuurlijk die gluiperd van de Postcode Loterij, maar de runner up is .

Dat menselijk stuk vuil is overigens een belediging voor de waardige en slimme rat, die tenminste nog vlijtig is en hard werkt voor de kost. Voor die smerigste pestilentiënverspreider van Vonk dit toepasselijke gedicht van de onvergetelijke Emily Dickinson. (1356) The Rat is the concisest Tenant.

He pays no Rent. Repudiates the Obligation— On Schemes intent Balking our Wit To sound or circumvent— Hate cannot harm A Foe so reticent— Neither Decree prohibit him— Lawful as Equilibrium..