De prijs voor het beste tv-interview zou naar de geïnterviewde moeten gaan

Het was geen interview, het was een gesprek, zei Margriet van der Linden over de uitzending van Zomergasten die ze in augustus maakte met advocaat Liesbeth Zegveld. Het enige wat zij had gedaan was „helpen; aanmoedigen om het aan te durven: het komt goed”. In talkshow Bar Laat (NPO 1) kreeg de presentatrice maandagavond de Sonja Barend Award uitgereikt voor het interview met Zegveld.

De ontmoeting tussen Van der Linden en Zegveld was „een zacht gesprek” geweest, zei Sonja Barend, de naamgever van de prijs die hem ook uitreikte. Dat zachte is bijzonder want de vorige Sonja Barend Awards gingen bijna altijd naar de makers van het harde nieuwsinterview. Van der Linden en Zegveld behandelden in Zomergasten weliswaar oorlogen, mensenrechten, genocide in Gaza, maar het interview ging vooral vlammen toen de advocaat vertelde van de overrompelend verliefdheid die haar deed besluiten om haar gezin te verlaten.



De winnaar van de Sonja Barend Award, de jaarlijkse prijs voor het beste televisie-interview, wordt bepaald door veertig tv-journalisten en tv-makers. Ik ben er één van maar ik was vergeten op tijd te stemmen. Hoewel ik een trouw tv-kijker ben, had ik zes van de negen genomineerden niet gezien.

Dus die heb ik maandagavond ingehaald. Prachtige programma’s kwamen langs. Tim Hofman nam in Over mijn lijk afscheid van Zoë, een jonge vrouw met botkanker.

Ademen ging moeizaam, Zoë lag aan het zuurstof, maar ze ging toch een sigaret met hem roken in de tuin. Tv-maker Dwight van van de Vijver vertelde aan Özcan Akyol in De geknipte gast hoe hij eronder leed dat hij een ongewenste nakomeling was in een huwelijk dat eigenlijk al voorbij was. Uit alles bleek dat Van van de Vijver vooraf niet had bedacht dat hij dit zou gaan vertellen.

De ontboezemingen en de inzichten die deze hem ter plekke brachten, kwamen voor hem als een verrassing. Dat is de verdienste van Akyol, die de juiste vragen stelde. Het tv-interview lijkt een overzichtelijk genre maar er zijn enorme verschillen.

Je hebt het gesprek over mens en gevoelens, en je hebt het nieuwsinterview waarin bijvoorbeeld een machthebber aan de tand wordt gevoeld. Het nieuwsinterview wint zoals gezegd bijna altijd. De sensatie van live-tv met hoofdpersonen uit een urgente kwestie voelt blijkbaar belangrijker dan ‘gewoon’ een mooi interview over overleden of anderszins tekortschietende ouders, een tweelingzusje met downsyndroom, of de eigen aanstaande dood.

Dit keer waren er echter maar twee nieuwsinterviews genomineerd. En een daarvan was een miskleun. NSC-leider Pieter Omzigt werd in talkshow Renze geïnterviewd door Renze Klamer over het hoofdlijnenakkoord.

De onkreukbare hoeder van de rechtsstaat was in een kabinet gestapt met een autoritair angehauchte club politieke vandalen. Hoe kreeg hij dat rond in zijn hoofd? Ging Klamer dat vragen? Nee, dat deed hij niet. Hij liet een andere gast, Teun van de Keuken, de moeilijke vragen stellen.

Maar zelfs die gaf al snel op. Politici zijn hopeloos. Je kunt goede vragen stellen, je kunt nog eens doorvragen, maar een goed gesprek wordt het nooit.

In een geslaagd tv-interview is vooral de geïnterviewde ontzettend goed. De prijs zou dan ook eigenlijk voor de geïnterviewde moeten zijn. Acteur Pierre Bokma en advocaat Liesbeth Zegveld werden in Zomergasten weliswaar opgetild door de interviewer, maar ze hadden met een mindere presentator ook wel geschitterd.

Sonja Barends persoonlijke favoriet, Cornald Maas met Saman Amini in Volle Zalen , was een fantastische uitzending omdat Amini zo’n bijzondere, energieke man is, met een bijzonder verhaal: van getraumatiseerde asielzoekerskind tot gevierde theatermaker..