De kust beschermen met zand dat gaat klonteren dankzij een beetje elektriciteit

De structuur van nat zand aan de kust is te veranderen door er elektriciteit doorheen te leiden. Er ontstaat dan een rotsachtige, harde laag. Dit ‘natuurlijke cement’ kan wellicht ingezet worden tegen kusterosie, schrijven onderzoekers van Northwestern University in de Verenigde Staten in het wetenschappelijke tijdschrift Nature Communications Earth & Environment , die ermee experimenteerden in hun lab.

Kusterosie is een groeiend probleem, nu de zeespiegel stijgt door klimaatverandering. Bouwwerken of het injecteren van cement zijn tot nu toe de voornaamste manieren om kusterosie tegen te gaan. Er wordt volop gezocht naar nieuwe effectieve en betaalbare manieren om verdwijnend land te behouden.



De manier waarop weekdieren hun schelpen maken met mineralen uit zeewater, vormde de inspiratie voor de methode van Northwestern University. De structuur van het zand verandert, doordat de elektriciteit de pH-waarde omhoogbrengt van het water dat tussen de poriën van het zand zit. Daardoor komen chemische reacties op gang.

De mineralen in het zeewater klonteren vervolgens samen met het aanwezige zand. De onderzoekers pasten 2 tot 4 volt toe, en zagen na enkele dagen een harde laag ontstaan met daarin calciumcarbonaat, magnesiumhydroxide en hydromagnesiet – dezelfde stoffen als in de schelpen van weekdieren. Hoe langer de stroom blijft lopen, hoe steviger de laag.

Ook na het stoppen van de stroom blijft de rotsachtige laag bestaan. Maar de verandering hoeft niet permanent te zij.