De kunst verdwijnt achter haar aura

‘Het is essentieel om als kunstenaar verwarring te zaaien en de geest op te schudden”, is een van de beroemdste uitspraken van Salvador Dalí. Hij sprak natuurlijk over zijn eigen werk dat de toeschouwer, zoals hij het zelf omschrijft, een „transcendente” ervaring zou bieden. Dat leek me wel wat voor een regenachtige zaterdag en dus trok ik met mijn achtjarige stiefzoontje naar het Amsterdamse Fabrique des Lumières dat uitpakte met Dalí .

Zes jaar geleden opende het eerste Atelier des Lumières haar deuren in een voormalige ijzergieterij in Parijs; inmiddels zijn er ‘Lumières’ over de hele wereld, van New York tot Dubai. Met ronkende namen als Vincent van Gogh, Claude Monet en Gustav Klimt trekken ze miljoenen bezoekers . Ze beloven een immersive experience , een vernieuwende en spectaculaire beleving van kunst.



Levendig was het zeker: over de muren van het gebouw wemelden kleurrijke projecties van details uit Dali’s beroemdste werken. Beelden krioelden van plafond tot grond, waardoor het leek alsof we in een surrealistische onderwaterwereld waren beland. Er klonk luide muziek van legendarische bands als Queen.

De bezoekers liepen vol verwondering rond of zaten op een vloer waarover smeltende klokken bewogen. Ze maakten foto’s van hun gezichten waarop Dalí’s penseelstreken verschenen. Het toppunt van immersion : de bezoekers waren heel even zélf het schilderdoek geworden.

Toen we de hele ruimte hadden gezien, las ik in de ogen van mijn stiefzoont.