De impact van Biden's economische agenda kan nog lang na zijn presidentschap voelbaar zijn

(marketscreener.com) De Amerikaanse president Joe Biden heeft politiek gezien misschien niet veel krediet gekregen voor de duizenden subsidies en overheidsinvesteringen die zijn regering over het hele land heeft uitgestort, met luchthaven- of wegenprojecten in plaatsen als South Carolina en Wyoming die waarschijnlijk geen deuk zullen maken in de vastgeroeste status...https://nl.marketscreener.com/beursnieuws/laatste/De-impact-van-Biden-s-economische-agenda-kan-nog-lang-na-zijn-presidentschap-voelbaar-zijn--47437299/?utm_medium=RSS&utm_content=20240722

featured-image

Het kan bovendien jaren duren voordat duidelijk wordt of wat Biden heeft geprobeerd - een energietransitie na de koolstofuitstoot op gang brengen, de productie van technologie herverdelen, de welvaart verspreiden naar minder welvarende steden en de aangetaste infrastructuur heropbouwen - zich zal uitbetalen zoals zijn aanhangers beweren in de vorm van hogere productiviteit, veiligere toeleveringsketens en als aanbetaling op de aanpak van de klimaatverandering. Critici zouden zeggen dat de Democratische president het tekort heeft laten oplopen, winnaars heeft gekozen in plaats van particuliere markten, zijn boekje te buiten is gegaan op het gebied van kwijtschelding van studieleningen en handhaving van de antitrustwetgeving, en de inflatie heeft aangewakkerd. Maar toen Biden zich zondag terugtrok uit zijn herverkiezingscampagne, twijfelden voor- en tegenstanders niet aan zijn ambitie om een economisch transformerende president te worden door een draaiboek met progressieve economische ideeën uit te voeren dat al sinds de financiële crisis van 2007-2009 in de steigers stond.

Biden mengde zich niet in de agressievere en controversiëlere belastingideeën die sommige Democraten hebben gepromoot om rijkdom en inkomen te herverdelen, hoewel die wel ideeën bevatten zoals het opvoeren van de inspanningen van de Internal Revenue Service om geld in te zamelen. Maar hij bracht wat vroeger "industriepolitiek" werd genoemd terug, hernoemde het als aanbodgerichte economie met een liberale inslag en probeerde problemen aan te pakken die hij strategisch vond - de noodzaak om de binnenlandse productie van halfgeleiders te stimuleren - of moreel - het garanderen van kinderopvang en studieleningen. Het programma van Biden was "groot en dramatisch", aldus Mark Muro, een senior fellow bij het Metropolitan Policy Program van het Brookings Institution en een voorstander van de focus van de president op het stimuleren van investeringen in technologie in gebieden die economisch achterop zijn geraakt.



"Biden was in staat om een decennium of meer van patstelling, 'small ball' en scepticisme over de overheid te doorbreken om groots uit te pakken met een groot experiment met investeringen - in technologie, groene energie en infrastructuur," zei Muro. "De rode draad door dit alles was een overtuigende ontwerpfocus op plaatsen en inclusie" om de voordelen van innovatie te verspreiden buiten traditionele hubs zoals San Francisco en Boston. NIET ERFENIS-BEPALEND Het was ook duur en expansief, wat waarschijnlijk een uitbraak van inflatie in 2022 verergerde, was sceptischer over globalisering dan de visie van de Democratische voorgangers van Biden, Barack Obama en Bill Clinton, en omarmde een brede kijk op de rol van de federale overheid.

In de eerste twee jaar van zijn voorzitterschap heeft Biden vier belangrijke stukken economische wetgeving door het Congres geloodst. Eén pijler van dat programma, de infrastructuurwet van $1 biljoen in 2021, was "heel redelijk, het soort dingen waarvan u zich kunt voorstellen dat vorige presidenten ze zouden doen," zei Michael Strain, een onderzoeker en directeur van economische beleidsstudies aan het American Enterprise Institute. Maar "dat was niet bepalend voor de nalatenschap.

Wat de president wilde was de volgende FDR (Franklin Delano Roosevelt), de volgende Lyndon Johnson zijn," zei Strain, verwijzend naar de Democratische presidenten die de New Deal en Great Society programma's introduceerden die de economische invloed van de overheid in de jaren 1930 en 1960 enorm uitbreidden. In het slechtste geval zei Strain dat hij de uitgaven van Biden als "roekeloos" beschouwde, met een staatsschuld die nu gelijk is aan 6% van de nationale economische productie, het soort gat dat gewoonlijk tijdens een recessie te zien is. Strain fronste ook zijn wenkbrauwen over "domme foefjes zoals kwijtschelding van schulden van studenten" die de grens van federale hulp voor steeds meer gezinnen uit de middenklasse hebben verruimd.

Het is nauwelijks de donkere travestie die Trump afschildert, die het Witte Huis probeert terug te winnen nadat hij de verkiezingen van 2020 van Biden heeft verloren. Het werkloosheidscijfer onder Biden lag het langst onder de 4% sinds de jaren 1960, en duurde meer dan twee jaar. De loonstijgingen voor Amerikaanse werknemers waren het sterkst voor lager betaalde beroepen en hielden voor velen gelijke tred met de inflatie.

EEN VERSCHIL MAKEN Biden en Trump delen aantoonbaar één belangrijke economische eigenschap: Het gebruik van tekorten om de groei boven de trend te houden. Trump vertrouwde op een bestaand Republikeins draaiboek van belastingverlagingen die niet werden gecompenseerd door uitgavenverlagingen, terwijl Biden's aanpak iets nieuws was voor Democraten. Biden zat als vicepresident van Obama aan de zijlijn bij de inspanningen van de Democratische president om de financiële crisis van 2007-2009 te bestrijden met programma's die nu als te lauw worden beschouwd.

Het herstel van die diepe recessie verliep tergend langzaam en was littekenend. De les leek duidelijk: wanneer een crisis toeslaat, moet er snel en groots worden gereageerd. Dat was de logica achter Biden's eerste grote economische wetsvoorstel, het Amerikaanse reddingsplan van $1,9 biljoen.

Het werd minder dan twee maanden na Biden's inauguratie van 20 januari 2021 aangenomen en verlengde veel van de stimulerings-, werkloosheids- en andere betalingen die Trump aan het begin van de COVID-19 pandemie had uitgerold. Hoewel het herstel van de gezondheidscrisis tot na het einde van de ambtstermijn van Trump duurde en grotendeels met steun van beide partijen werd uitgevoerd, was het nettoresultaat een werkloosheidscijfer dat in ongeveer 18 maanden na de door de pandemie veroorzaakte recessie terugkeerde naar het midden van 4%. Daarentegen duurde het meer dan zeven jaar om dat niveau van werkloosheid te bereiken na de financiële crisis - een gezapig herstel dat vooral zwaar was voor arbeiders in Amerika en dat de opkomst van Trump mede in de hand werkte.

Latere wetsvoorstellen waren onder andere het tweepartijdige infrastructuurplan, geld om de Amerikaanse productie van halfgeleiderschips te stimuleren en de Inflation Reduction Act, misschien wel het meest controversiële initiatief van Biden omdat hij stimuleringsmaatregelen voor de productie van groene energie en elektrische voertuigen opnam in een wetsvoorstel dat zogenaamd bedoeld was om de stijgende prijzen aan te pakken. Sommige van deze programma's zouden wel eens teruggedraaid kunnen worden als Trump de verkiezingen van 5 november wint. Maar veel van wat Biden in gang heeft gezet, zal waarschijnlijk blijven bestaan, aldus Mark Zandi, hoofdeconoom bij Moody's Analytics.

Het land doorstond de pandemie met minder economische schade dan gevreesd, en als de kosten daarvan inflatie waren, dan had het alternatief veel pijnlijker kunnen zijn in termen van chronische werkloosheid en productieverlies, aldus Zandi. Ook de investeringen in infrastructuur en chipsproductie - iets wat te zien is aan de sprong in investeringen in fabrieken en het aantal wegenwerkers verspreid over Amerikaanse steden - zijn grotendeels de deur uit. Het is niet op de schaal van wat Roosevelt deed om de Grote Depressie aan te pakken, zei Zandi, maar het deed er wel toe.

"Ik zie het als expansief, groot, een verschil makend, maar in de context van traditioneel macro-economisch beleid, niet als transformatief of het veranderen van het speelveld," zei hij. "We staan op hetzelfde speelveld. Hij speelde alleen met grotere spelers en meer spieren.

" (Verslaggeving door Howard Schneider; Bewerking door Dan Burns en Paul Simao) . Wall Street koerst af op hoger slot UCB duwt Bel20 weer boven 4.000 punten Chippers helpen AEX aan mooie winst Aktien Frankfurt Schluss: Dax op weg naar herstel na aanzienlijk weekverlies BP, PDVSA haasten zich om gasdeal af te ronden voor Venezolaanse verkiezingen De hausse van zomerreizen is niet genoeg om de inkomsten van luchtvaartmaatschappijen te doen stijgen Hongarije, Slowakije vragen Europese Commissie om te bemiddelen met Oekraïne over Lukoil Onderzoek - Meer vrouwen in Duitse bedrijfsbesturen dan ooit tevoren CANADA FX SCHULD - Canadese dollar verzwakt, rendement benchmark daalt Alphabet rapporteert dubbelcijferige groei in Q2; AI-adoptie, uit de pan rijzende kosten in het vizier.