De fusielijst moest de groenen isoleren, ze tot bescheidenheid dwingen en eventueel dumpen. Dat is exact wat nu gebeurt

Bart Eeckhout is hoofdcommentator. De fusielijst moest de groenen isoleren, ze tot bescheidenheid te dwingen en eventueel te dumpen. Dat is exact wat nu gebeurt, schrijft hij.

Het kan geen kwaad om toch nog even de basisregel van democratie in herinnering te brengen: al wie minstens de helft plus één zetel achter hun beleidsprogramma verzamelt, mag zich democratisch gelegitimeerd noemen. Dat geldt ook in Gent, waar Groen nu naar alle waarschijnlijkheid de coalitie met Open Vld en Vooruit (samen Voor Gent) moet verlaten ten voordele van de N-VA. Sneu voor Groen, misschien sneu voor Gent, maar het is geen democratisch schandaal.



Het is politiek. Wie de film van de onderlinge verhouding tussen de drie uittredende Gentse coalitiepartijen laat afrollen, kan moeilijk verbaasd zijn dat de groenen uiteindelijk de deur gewezen wordt. Vooruit brak een ideologisch coherent kartel met Groen op, om een hybride en matig populaire fusielijst met de Open Vld van burgemeester Mathias De Clercq te maken.

Die fusie had mede als doel de groenen te isoleren, ze tot bescheidenheid te dwingen en eventueel te dumpen. Dat is exact wat nu gebeurt. Dat in dezelfde beweging met N-VA de dominante partij uit de Vlaamse voogdijregering aan boord kan klimmen, speelt uiteraard mee.

Ook in Antwerpen zal het nu wellicht wonderwel snel vooruitgaan. Nogmaals, dat mag allemaal. Ook bij Voor Gent mogen ze stoppen met het grote drama.

De vertwijfeling over de voorkeurpartner zit ingebakken in de fusielijst Voor Gent. De burgemeesterslijst droomde ooit van een absolute meerderheid, maar de kiezers beslisten daar overtuigend anders over. De rechterflank van Open Vld wou rechtsom met N-VA en voerde daar zelfs stiekem campagne voor.

Bij Vooruit daarentegen vinden ze die Gentse groenen misschien wel arrogante lastpakken, ze hebben ze toch graag aan hun zijde om progressief beleid te kunnen voeren. Over welke kant het beleid op moet, heeft Voor Gent nooit een visie ontwikkeld. Dat is het nadeel van wel meer nieuwbakken fusielijsten.

Ze zijn enkel door een streven naar macht verbonden. Rood zal nu toch zonder groen de reputatie van Gent als progressieve oase van liefde moeten hooghouden. Die reputatie was sowieso niet altijd even verdiend in een stad die gekleurde dagjestoeristen uit Brussel op politiepatrouilles trakteert en die van woningprijzen een uitsluitingsmechanisme maakt.

Lees ook Niet nog eens zes jaar open oorlog: hoe de breuk in progressief Gent bezegeld werd Hoezeer de nieuwe, rechtsere coalitie het aanschijn van de stad zal veranderen, moeten we afwachten. Te oordelen naar de waanzinnige tot ronduit dubieuze plannen om een stadsparking in het centrum te verdrievoudigen en een deel van de binnenring te ondertunnelen, mag het wel bijzonder veel geld kosten. Groen moet nu even de wonden likken.

De partij moet zichzelf evalueren, de rancune in toom houden, en snel weer aan de slag. Het zou zeer goed kunnen dat de gedwongen oppositie in Gent, Antwerpen en zelfs Brussel-stad een godsgeschenk is voor de groenen. Bevrijd van alle beperkingen van beleid en van alle banden met Vooruit, kunnen ze het eigen profiel scherper dan ooit aflijnen, zonder zichzelf tot karikatuur te vernauwen.

Groen verkeert om meerdere redenen in ademnood. Misschien heeft de concurrentie de partij nu wel weer wakker gekust. Ook dat is gewoon democratie.

Geselecteerd door de redactie.