De blinde Ruben is door zijn wonderlijke gehoor het goudhaantje van de politie

POLITIE De blinde Ruben is door zijn wonderlijke gehoor het goudhaantje van de politie Nikki Veerbeek Vandaag, 08:07 • 4 minuten leestijd Ruben en zijn hond Fransie © Cees Schutt Ruben (37) mag dan zo goed als helemaal blind zijn, luisteren kan hij als de beste. Zijn werk bij de Rotterdamse politie past hem dan ook als een handschoen. De informatie die hij uit heimelijke opnames weet te halen, kan zomaar het ontbrekende puzzelstukje in een moord- of zedenzaak zijn.

Als kind droomt Ruben er stiekem al van om bij de politie te werken. “Maar als politieagent op straat gaan staan, dat lijkt me niet heel erg verstandig”, zegt hij met een bulderende lach. Een van de eerste dingen die opvalt aan Ruben, is hoe vrolijk en energiek hij is.



De man gaat onmiskenbaar met plezier naar zijn werk. Ruben heeft een oogaandoening en is slechtziend geboren. Hij ziet nog 5 procent.

Dat maakt het in het leven niet bepaald makkelijk om aan werk te komen. Hier en daar heeft hij baantjes, vooral in de klantenservice. Maar droombanen zijn dat niet.

Tot hij drie jaar geleden als audiospecialist bij de Rotterdamse politie begint. Werk als audiospecialist Daar werkt hij mee aan opsporingsonderzoeken. Na toestemming van de rechter-commissaris plaatst de politie een microfoon in bijvoorbeeld een woning, een bedrijf, een auto of op straat.

Ruben luistert naar deze opnames en verwerkt zijn bevindingen in rapporten. Meestal krijgt hij van zijn baas de meest ingewikkelde opnames toegespeeld. “Soms hoor je drie verschillende gesprekken en allemaal omgevingsgeluiden.

Dit bijvoorbeeld”, legt hij uit terwijl hij keihard op de tafel bonkt. “En dan moet ik specifiek naar een van die gesprekken kunnen luisteren. De andere gesprekken en het getik en geschuif moet ik eruit filteren.

” Ruben aan het werk als audiospecialist voor de politie © Cees Schutt Wonderlijk goed gehoor Dat kan Ruben als geen ander door zijn scherpe gehoor. Zijn baas vertelt dat als hij op het terras zit, hij precies kan vertellen waar mensen die een paar tafeltjes verderop zitten over zitten te kletsen. Zelf zegt Ruben er niet eens bewust van te zijn dat hij zijn gehoor voortdurend aan het gebruiken is.

“Voor mij is het normaal. Wat voor jullie zien en kijken is, is voor mij horen en luisteren.” Door het werk ontwikkelde dit zijn gehoor nog verder.

“Je traint jezelf. Het is niet dat toen ik hier begon, ik mijn koptelefoon opzette en zei: geef me maar de moeilijkste opnames.” Moord en kindermisbruik Het afluisteren van politie-opnames houdt ontegenzeggelijk in dat je in aanraking komt met veel heftigheid.

“Moord, kindermisbruik”, schetst Ruben. Details over de zaken mag hij niet geven. “Je hoort veel ellende, dus je moet sterk in je schoenen staan.

Als je daar heel gevoelig voor bent, ben je niet geschikt voor dit werk.” Daar heeft hij zelf geen last van. Ruben schudt wat hij hoort bijna moeiteloos van zich af.

“Zodra het computertje uitgaat en ik me omdraai, ben ik het kwijt. Zo sta ik in het leven. Ik zal liegen als ik zeg dat er zaken zijn die me helemaal niets doen, maar in principe kan ik het heel goed loslaten.

” Ruben en hond Fransie © Cees Schutt Hard werken voor zedenzaken Het zet hem weleens aan het denken als hij weer eens met zijn neus op gruwelijke feiten wordt gedrukt. “Eigenlijk hebben wij het heel goed”, beseft hij dan. “Als ik ’s avonds klaar ben met werk, kan ik naar huis toe.

Diegene waarnaar ik heb geluisterd, heeft misschien wel een trauma. Daar wil ik graag iets voor kunnen betekenen.” Voor zedenzaken loopt hij graag wat harder.

“Dat is zó heftig. Als je daarin een bijdrage kunt leveren om iemand voor het gerecht te krijgen, dan geeft dat heel veel voldoening.” Het is overigens zeker niet alleen maar ellende waar hij naar luistert.

Sterker nog: het merendeel van de opnames beslaat banale, dagelijkse zaken. Geliefden die kibbelen, gezang onder de douche of het gepruttel van een koffieapparaat. “Soms moeten we echt lachen om bepaalde dingen”, grijnst hij.

“Je krijgt een inkijkje in iemands leven, die je normaal gesproken legaal niet krijgt. Maar dat moet je ook maar leuk vinden, om de hele dag naar boerende, schijtende mensen te luisteren.” LEES OOK Rogier zag van de een op de andere dag vrijwel niets meer, nu is hij Paralympisch topsporter.