De beste boeken van november volgens de Letterenredactie van De Standaard

Van welke titels hopen we dat ze uw leeslijst halen? We tippen u graag de beste boeken van november, zodat u boeiend door de herfst bladert. De voorbije jaren verschenen aardig wat moederboeken. Het voelt onkies om rouwliteratuur te vergelijken, maar één ding valt op.

Waar Bloedzang van Caro Van Thuyne en Gestameld liedboek van Erwin Mortier een sterk lyrisch karakter hebben, is Autobiografie van mijn lichaam van Lize Spit bovenal een analyse. Het is een anatomieles, waarbij niet alleen de moeder op de snijtafel komt te liggen, maar het gezin, de schrijver incluis. Autobiografie van mijn lichaam is krachtig én breekbaar, het is een hamer van porselein.



Een dermate fragiel boek onttrekt zich wat deze recensent betreft dan ook aan een quotering. Als dat niet kan, moeten het er vijf zijn: vier voor het boek, een extra ster voor het lef. Lees hier de recensie.

Slobodan Šnajder is de nestor van de Kroatische literatuur en mag je gerust een van de belangrijkste Europese auteurs van zijn generatie noemen. Nobelprijswaardig, zelfs. Geboren in een land dat niet meer bestaat, neemt hij ons in zijn epische romans mee naar zijn jaren in Joegoslavië.

Het oeuvre van deze intussen 76-jarige schrijver is immens. Zijn nieuwste roman, de epische familieroman De engel van het verdwijnen , vertelt behalve over de verschillende lotsbestemmingen van mensen ook over de ineenstorting van een staat en over de oorzaken van die mislukking. Lees hier het interview.

Het had heel wat voeten in de aarde alvorens Jean-Baptiste Andrea de prestigieuze Prix Goncourt op zak mocht steken. Er waren maar liefst veertien stemrondes nodig voor de balans doorsloeg naar Waak over haar . Deze onverbiddelijke pageturner, die vóór de bekroning al een bestseller was, ging vele honderdduizenden keren over de toonbank en werd de bestverkochte roman in Frankrijk van 2023.

Het verhaal over een oude kunstenaar die vanuit een abdij in de Piëmontese bergen zijn levensverhaal vertelt, is puur leesplezier. Lees hier de recensie en hier het interview. De Italiaanse schilder Caravaggio (1571-1610) spreekt tot de verbeelding.

Hij bracht realisme en krachtige licht-donker contrasten in de schilderkunst, en kreeg een reputatie als vechtjas en moordenaar. In Rome zou hij op 28 mei 1606 ene Ranuccio Tomassoni vermoord hebben tijdens een ruzie vanwege een weddenschap. Zo staat het althans in de vele boeken en studies over Caravaggio.

Tomas Lieske, winnaar van de Bordewijk-prijs 2023 en de Constantijn Huygens-prijs 2024, maakt van deze krachtpatser de hoofdpersoon in zijn tiende roman, Wij van de Ripetta , een boek met evenveel bravoure als Caravaggio. Lees hier de recensie. De Brusselse illustrator Tom Schamp waagt zich met Het allermooiste, buitengewone en complete boek van alle letters (5+) aan een abc-boek met de K van kijkplezier, de G van grapjes en de F van frictie.

Abc-boeken zijn zo oud als de jeugdliteratuur zelf. Al sinds pedagogen ingezien hebben dat kinderen net iets beter onthouden als ze het ook leuk vinden, wordt het alfabet vergezeld van prenten, versjes en korte verhalen. Ondertussen heeft het leesplezier het in dit genre overgenomen van de leesles.

Aan Het allermooiste, buitengewone en complete boek van alle letters valt in elk geval veel plezier te beleven, ook voor wie het lezen al lang onder de knie heeft. Lees hier de recensie. Evelyn Roll, een ambitieuze journalist van de Süddeutsche Zeitung , is op het toppunt van haar kunnen wanneer ze wordt geveld door een aneurysma.

Dankzij een dosis geluk en een doortastende chirurg ontsnapt Roll aan een gewisse dood. Haar non-fictieboek Pericallosa is het overrompelende verhaal van haar herstel. Ze moet daarbij niet alleen opnieuw leren praten en lopen, ze wordt ook geconfronteerd met verdrongen jeugdherinneringen.

Ze gaat in gesprek met haar familie en stoot op een transgenerationeel oorlogstrauma, een tijdbom die ze een leven lang heeft meegedragen. Lees hier de recensie. De eerste foto die ze als tiener maakte, was er een van de maan.

Sindsdien is Bieke Depoorter gefascineerd door hemellichaam. Ze trok een tijdlang op met astronomen en maakte een boek over sterren, maar ook over herinneren en persoonlijk trauma. Blinked myself awake is een subtiele een ingenieuze verzameling persoonlijke herinneringen, ontmoetingen en ervaringen, doorweven met historische wetenswaardigheden over de ontwikkeling van de sterrenkunde, en de katalyserende rol van de fotografie daarbij.

Lees hier de bespreking en hier het interview met de fotograaf. Lewis Carroll (1832-1898) vertalen is aartsmoeilijk. Hij hanteert een geheel eigen idioom, speelt met taal en maakt voortdurend woordgrappen.

Het is een hele krachttoer om zowel de inhoud als de vormelijke speelsheid van de verhalen te bewaren. Robbert-Jan Henkes slaagt met vlag en wimpel in deze nieuwe vertaling van Alice in Wonderland & in Spiegelland . Hij doet de grappige, filosofische, slimme avonturen van het zevenjarige meisje alle eer aan.

Lees hier de recensie. De Nederlandse Aimée de Jongh kreeg als eerste de toelating van de erven van Nobelprijswinnaar William Golding om een graphic novel te maken van Lord of the flies . De klassieker over een groepje jongeren dat op een onbewoond eiland komt vast te zitten en langzaam alle beschaving verliest, is een immer actuele parabel over hoe snel de mensheid kan ontsporen.

De Jonghs bewerking is een schot in de roos. Ze tekent een spannende avonturenstrip die je plots een donkere spiegel voorzet. Het is een versie die een nieuwe generatie lezers voor het boek kan winnen, maar waar niemand te oud voor is.

Lees hier de recensie. Als Hitler Frankrijk inneemt, willen velen naar de VS. Eén man maakt de reis in tegengestelde richting: Varian Fry komt van New York naar Marseille om mensen te helpen Europa te ontvluchten.

Eerder publiceerde Uwe Wittstock het angstaanjagende Februari 1933 . De winter van de literatuur . Daarin liet hij zien hoe Hitler in één maand tijd van Duitsland een dictatuur wist te maken en hoe schrijvers daar uiteenlopend op reageerden.

Marseille 1940. De grote exodus van kunst en literatuur is daar als het ware een vervolg op. Het boek bulkt van de spannende anekdotes en filmische scènes: een thriller die in wezen over bureaucratie gaat.

Lees hier de recensie. De Engelse premier Herbert Asquith (1852-1928) verstuurde in de eerste maanden van de Grote Oorlog honderden brieven aan zijn maîtresse Venetia Stanley. Hij was toen 62, voor de tweede keer getrouwd en vader van zes kinderen.

En premier, maar dat hield hem niet tegen om soms bijzonder gevoelige, strategische informatie met Stanley te delen. In zijn thriller Afgrond citeert Robert Harris, auteur van voortreffelijke historische (misdaad)romans als Vaderland en de Cicero -trilogie, rijkelijk uit de originele brieven en fictionaliseert hij het historische verhaal. Lees hier de recensie.

In haar veertigjarige carrière heeft illustrator Ingrid Godon een opmerkelijke evolutie doorgemaakt: van veeleer dienend illustrator tot een beeldenmaker die volop experimenteert en haar eigen gang gaat en voortdurend nieuwe technieken uitprobeert. Dit najaar bracht ze maar liefst drie titels tegelijk uit, die zowel door kinderen als door volwassenen kunnen worden gesmaakt. In elk daarvan toont ze een ander facet van haar beeldtaal.

Een mooie staalkaart van haar veelzijdigheid. Lees hier de recensie, en hier de rubriek ‘Mijn leven in boeken’ met Ingrid Godon..