1 month Ago By Steven Van Garsse
Waarom voert David Leisterh (MR) de gesprekken over de toekomstige Brusselse regering op televisie en niet aan de onderhandelingstafel? Hij moet nochtans nog een akkoord vinden met de PS en de Nederlandstaligen, schrijft BRUZZ-journalist Steven Van Garsse. Zo zijn we terug naar af. Algemeen werd aangenomen dat na de gemeenteraadsverkiezingen de rust zou weerkeren.
Geen verkiezingen meer in het verschiet de komende vijf jaar, een vruchtbaar klimaat om de onderhandelingen over de Brusselse regering eindelijk van start te kunnen laten gaan. Maar niets daarvan. Franstalig formateur David Leisterh (MR) heeft afgelopen weekend in L’Echo en maandagochtend op BX1 zijn licht laten schijnen over de formatie.
En heeft die daarmee alleen maar dieper in het moeras geduwd. Leisterh had als eerste en voornaamste opdracht om het vertrouwen met Groen weer te herstellen, na de stemming over de lage-emissiezone. Daar lijkt voorlopig niets van in huis te zijn gekomen.
En met die recente uitspraken maakt hij het alleen maar erger. In de weekendkrant zei Leisterh nog dat hij als bemiddelaar optreedt voor een meerderheid aan Nederlandstalige kant, om zo een doorstart te kunnen realiseren. Daar valt nog iets voor te zeggen.
Als hij slaagt in dat waar Elke Van den Brandt (Groen) tot nu toe niet in is gelukt, waarom niet? Per slot van rekening is het geduld van de formateur ook niet eindeloos. Twee dagen later dreigt hij echter op BX1 al dat als de Nederlandstaligen voor half november niet met een meerderheid komen de Franstaligen wel “zonder de Nederlandstaligen” aan een regeerakkoord zullen werken. Dat betekent twee dingen: zijn bemiddelingsopdracht aan Nederlandstalige kant, als die al echt au sérieux kan worden genomen, heeft niet veel opgeleverd.
Anders hoefde hij niet te dreigen. En twee: Leisterh weet maar al te goed dat een Brusselse regering zonder Nederlandstalige meerderheid helemaal niet mogelijk is. Ermee dreigen is niet alleen tamelijk lachwekkend, het brengt de formatie van een Brusselse regering geen centimeter dichterbij.
Zo sleept die Brusselse regeringsvorming zich amechtig vooruit. Het vertrouwen tussen MR en Groen is nog niet hersteld, en een Nederlandstalige meerderheid is in geen velden te bespeuren. Er is de piste van een regeringscommissaris om ‘de vierde partij’ te plezieren, maar sinds Benjamin Dalle (CD&V) daar feestelijk voor heeft bedankt, is daar ook bij de andere partijen weinig animo voor.
Iedereen weet dat serene onderhandelingen alleen aan tafel kunnen worden gevoerd, en niet in de televisiestudio’s of in kranteninterviews. De vraag is dus waarom Leisterh dit precies doet. Hij helpt er de regeringsvorming alvast geen meter mee vooruit.
Wellicht koopt hij met zijn ultimatum wat tijd om Groen mee aan boord te krijgen. Die onderhandelingen lopen nog, zij het heel moeizaam. Tegelijk dienen zijn uitspraken ongetwijfeld als bliksemafleider voor wat er zich aan de andere kant van het front afspeelt, aan Franstalige kant.
MR en PS, die samen een Brusselse regering moeten vormen, zitten immers op ramkoers. De coalitievorming in de verschillende gemeenten heeft diepe wonden geslagen. De MR had op meer burgemeesters gehoopt, maar heeft die laten afsnoepen door de socialisten.
De verwijten tussen PS, Les Engagés en de MR gaan heen en weer. PS-voorzitter Ahmed Laaouej noemt de kritiek van de MR op kandidaat-burgemeester in Schaarbeek Hasan Koyuncu (PS) “racistisch” en “denigrerend”, de MR dreigt met represailles als de PS in Vorst met de PTB in zee zou gaan, wat nochtans waarschijnlijk is. Kortom, het water tussen PS en MR is dieper dan ooit.
Hoe in zo’n constellatie een hechte regering gevormd kan worden, met een wervend project voor de Brusselaars, is zeer de vraag. David Leisterh noemt zichzelf steevast een optimist. Hij straalt ook rustige vastheid uit.
Maar hij moet nog altijd bewijzen dat hij in staat is om akkoorden te sluiten. Pas dan zal blijken of hij over de juiste tools beschikt om minister-president te worden van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest..
