Datingapps net zoals gokken? Critici claimen van wel: ‘Roofzuchtige monetarisering’

‘Hinge is designed to be deleted’. Dat is de slogan van de populaire datingapp Hinge. Maar is dat echt zo? Is een datingapp ooit écht gemaakt om weer te verwijderen? Critici zeggen van niet en vergelijken de extra’s die je tegenwoordig kunt kopen op datingapps, zelfs met gokproducten.

„Datingapps zijn bedrijven. Als ze zouden werken, zouden ze financieel onhoudbaar zijn.” Datingapps Datingapps zijn gratis, maar op elke app is er wel de mogelijkheid om te betalen voor extra’s of een premiumfunctie, om bijvoorbeeld te zien wie leuk vindt of simpelweg om meer profielen te zien.



Op Tinder, Bumble en Hinge is het mogelijk om een premiumaccount te nemen, voor minimaal 10 euro per maand. „Het enige waar ze om geven is omzet, en ze vinden zoveel mogelijk manieren om mensen naar een betaalde functie te lokken”, claimt een voormalig werknemer van Match Group, eigenaar van Tinder en Hinge, in gesprek met . Verslavend design Een verslavend design lijkt echter vanaf het begin al in Tinder te zijn ingebakken.

Jonathan Badeen, medeoprichter van Tinder, heeft het swipe-mechanisme uitgevonden en de originele Tinder iPhone-applicatie geschreven. In 2018 vertelde hij in de documentaire van HBO dat „in Tinder een aantal bijna game-achtige elementen zijn toegevoegd, waarbij je bijna het gevoel hebt dat je wordt beloond. Het werkt een beetje als een gokautomaat”.

„Je bent benieuwd wie de volgende persoon is. Hopelijk ben je benieuwd naar het ‘It’s a Match!’-scherm. Een leuke kleine kick.

” ‘Laat me blijven swipen’ Omdat zo’n app net zo werkt als een gokautomaat, is het , zo legt Natasha Schüll, auteur van , uit. „Gokkers hebben het altijd over deze ‘machinezone’ waarin ze worden getrokken en waarin ze het gevoel hebben dat ze opgaan in het proces. Ik denk dat deze soort trance-achtige staat, of het nu gaat om sms’en, handelen, mobiel sportwedden of daten, begint te voelen als een vreemde, trance-achtige flow,je niet kunt stoppen en je gewoon denkt: ‘Laat me blijven swipen’.

” Schüll gelooft dat sommige datingappbedrijven „elke vorm van verleiding en monetarisering hebben gebruikt om inkomsten te genereren en waarde uit mensen te halen, door te profiteren van hun natuurlijke menselijkheid. Het is roofzuchtige monetarisering.” Financiële uitbuiting Een docent ethiek aan de Universiteit van Leeds, Luke Brunning, erkent dit: „Het systeem kan vergeleken worden met online gokken”, vertelt hij in het tv-programma .

„Omdat het kopen van premiumdiensten op datingapps de gebruiker niet meer dates garandeert.” Net zoals dat gokken niet garandeert dat je met een grote zak geld naar huis gaat. De premiumabonnementen noemt Carolina Bandinelli, universitair hoofddocent aan de Universiteit van Warwick, simpelweg „financiële uitbuiting”.

Volgens haar zijn mensen en nemen ze dan een abonnement, in de hoop dat dat de situatie verbetert. „De abonnementen zijn de zakelijke en financiële uitbuiting van deze frustratie. „De belofte dat als je iets anders doet, als je iets meer doet, het algoritme je dan zal belonen.

” Bandinelli gaat zelfs zo ver het een „afpersing” te noemen. „Datingapps zijn bedrijven. Als ze zouden werken, zouden ze financieel onhoudbaar zijn.

” Transparantie Brunning maakt zich vooral zorgen over het gebrek van transparantie. „Ik denk dat de zorg is dat – zoals bij veel vormen van online gokken – de consument niet echt veel transparantie heeft over de waarschijnlijke toename van de uitkomst of positieve uitkomst. Ze weten niet hoe het proces werkt, ze doen gewoon wat ze wordt verteld.

” Tinder beweert 55 miljard matches te hebben gemaakt, maar volgens houdt Match Group geen gegevens bij over hoeveel langdurige relaties er via zijn platforms zijn gevormd. Het beste van Metro in je inbox 🌐 Meld je aan voor onze nieuwsbrief en ontvang tot drie keer per week een selectie van onze mooiste verhalen. Reacties.