Comeback van Kane op het Scheveningse strand: 'Dit moet wel bijzonder worden'

DEN HAAG - Tot deze week was de status van de comeback van de Haagse band Kane onduidelijk. Zijn zanger Dinand Woesthoff en gitarist Dennis van Leeuwen tijdelijk weer bij elkaar? Of maken ze een doorstart? Dat is de vraag die rondzingt tijdens de succesvolle concerten deze zomer. Nu het tweetal de komende week terugkeert op het Scheveningse strand en de studio induikt voor nieuwe muziek, lijkt het laatste geval.

'Het is ontzettend leuk om te mogen doen', zegt Dinand over het samen muziek maken. 'Dat is gewoon allemaal broederschap. Er is weinig dat beter wordt dan dat.



' Dat is eind 2014 wel even anders als duidelijk wordt wat een jaar daarvoor al onvermijdelijk lijkt. Dinand wil opnieuw een jaar sabbatical er achteraan plakken, maar Dennis kan daar niet op wachten en neemt het besluit voor beiden. De op dat moment meest populaire rockband van Nederland stopt er mee na vijftien ongelooflijke, maar vooral succesvolle jaren.

Nu bijna tien jaar later is het weer helemaal goed. We spreken ze via een beeldverbinding, want Dennis zit in Amsterdam en Dinand nog op Ibiza, waar hij sinds 2021 woont. Dennis: 'Ik kan je zeggen dat het met de broederschap enorm goed zit.

Dat hele reconnect met Kane is voor ons zo'n viering van wat vriendschap kan zijn na zo'n lange tijd. Na zoveel dingen die je hebt meegemaakt weer samenkomen en dan merken dat die magie nog steeds voor een heel groot deel hetzelfde is. En misschien wel op sommige momenten beter dan hij was, is ook iets wat ik iedereen zou gunnen in zijn leven.

' Kane is helemaal terug van weggeweest. Na het verschijnen van de indrukwekkende documentaireserie 'Kane, a story recorded' bij Videoland en drie nieuwe singles volgden in juni vijf uitverkochte shows in de Ziggo Dome en een optreden bij Concert at SEA. Volgens Dinand gaat het dan ook hartstikke goed met Kane.

'Je vraagt dat ook op een mooi moment, want we staan aan de vooravond van een gig op Scheveningen. Dat wordt de laatste gig van het jaar die we doen.' Dat de shows in de Ziggo Dome en Concert at SEA zo'n succes zouden worden, had hij van tevoren ook niet kunnen bedenken: 'Ja, het pakte waanzinnig uit.

Het was fantastisch om dat samen te ervaren. Geweldige band, de crew erbij. Maar vooral ook al je vrienden erbij, je familie, de kinderen.

Die kennen dat alleen maar van YouTube en van streamingdiensten, maar voor de rest niet vanuit hun eigen ervaring. En om dat te kunnen delen en dat het dan zo is gegaan is fantastisch.' Dennis kan zich daar helemaal bij aansluiten: 'Mijn kinderen zijn negen en elf, die geloofden gewoon niet dat we soms wel eens voor een vol stadion stonden.

En dan is er maar één manier om dat te bewijzen. Ik was zelf 14 toen ik voor het eerst naar een concert ging, van Herman Brood. Ik weet nog precies hoe dat was.

Je moet je voorstellen dat je naar zo'n show gaat, naar je vader kijkt, die zingt of gitaar speelt in de Ziggo Dome.' Aanleiding voor dit interview is het concert tijdens Live On The Beach op het Scheveningse Noorderstrand komende vrijdag. Een locatie die herinneringen oproept naar hun eerste optreden 25 jaar geleden op bijna precies dezelfde plek.

Dinand kan het zich nog goed herinneren: 'Ik was 21, toen heb ik met drie vrienden een strandtent gekocht en dat hebben we Mecca genoemd. Daar speelden ook bandjes en zo zijn we eigenlijk begonnen met bandjes te hebben, daar heb ik Dennis leren kennen.' Niet veel later speelt Kane voor het eerst: 'We gingen daar repeteren op het strand bij het Zwarte Pad.

Daar kwamen op een gegeven moment steeds meer mensen naartoe. Mecca was dicht, dus we hadden zoiets van waar komen die mensen voor? Toen kregen we een beetje in gaten dat er mensen kwamen omdat wij daar speelden. Dus er ligt heel veel historie.

Daarna hebben we een eigen festival georganiseerd waar destijds Billy the Kid en Anouk ook met ons speelden. Vanaf daar is het eigenlijk één groot succesverhaal geworden.' Een echte verklaring voor dat succes is er volgens Dennis niet, maar misschien dat die typische Haagse houding van 'we gaan het gewoon doen' wel een rol heeft meegespeeld: 'Je kan wel gaan zeuren, maar je kan het ook gewoon doen.

Dat dwing je dan toch op een bepaalde manier af. Dus het is een beetje een combinatie van ongelooflijk geluk. Ik bedoel dat we elkaar ontmoeten, dat het klikte en dat het lukte met Kane was geluk.

' Maar ook heel hard werken en er in geloven: 'Een enorm geloof, echt enorm geloof.' Een mooi voorbeeld van dat geluk was het eerste optreden dat Dinand had overgehouden aan een woensdagavond in De Paap: 'Dan stond er een bandje en dan kon je een briefje met een songtitel in een hoed doen. En dan pikten zij een paar van die briefjes eruit, die mochten dan met die band zingen.

Ik was daar met mijn toenmalige vriendin Maddy, die wist van niks.' Als laatste van de avond wordt Dinand eruit gepikt en zingt 'Little Wing' van Jimi Hendrix: 'Later kwam de eigenaar naar mij toe en zei als je ooit in De Paap wil spelen, dan ben je van harte welkom, we hoeven geen demo te horen. Dus toen ik Dennis had leren kennen heb ik die jokerkaart ingezet en heb ik gevraagd of we daar kunnen spelen.

En dat kon. Op die manier konden we voor de platenmaatschappijen een soort van showcases doen.' Terugkijkend op die eerste vijftien jaar Kane voelt Dinand zich ongelooflijk dankbaar.

'Ik bedoel, we hebben net die Ziggo Dome gedaan voor bijna tachtigduizend mensen. Ik denk het grootste compliment is natuurlijk dat als je muziek maakt voor jezelf en dat die vervolgens mag reizen van hart naar hart en ziel naar ziel. Dat je mensen mag begeleiden op geboortes, bruiloften, overlijden, alles in het leven en dat je muziek daarvoor gebruikt wordt.

Als je dat van tevoren had voorspeld, had ik gezegd van wauw wauw wauw, waar kan ik tekenen?' Voor Dennis is Kane een aaneenschakeling van hoogtepunten: 'Maar de mooiste herinnering die ik heb is met Dinand. Dat we die muziek maken en eigenlijk in een ruimte zitten, in een oefenruimte in Rotterdam en hij 'Head Down' speelt. Ik zeg: yo gast, dat is het gewoon, je hebt nu net gewoon een song gespeeld Die moeten we gewoon zo snel mogelijk opnemen.

' Dat is waar volgens Dennis Dinand op z'n best is: 'Wat je echt in je hart voelt is gewoon die eerste keer dat je een song hoort. Met 'Damn Those Eyes' had ik dat ook. Dan zit je in de kelder met Dinand, op de Laan van Meerdervoort, en dan speelt hij gewoon die song.

Dat is gewoon sensationeel. Daar vind ik hem echt magistraal. Hij heeft misschien wel een idee van flarden van het liedje al in zijn hoofd, maar eigenlijk weet hij zelf ook nog niet precies hoe die song gaat.

Maar hij speelt hem gewoon. Ja, dat is een soort van magie die is onbetaalbaar.' Als we dan toch complimenten aan het uitdelen zijn.

Van tevoren vroeg Dinand zich af of Dennis nog wel zo goed was als in die eerste periode. Zeker met de kennis dat Dennis zijn gitaar na de breuk in 2014 niet meer had aangeraakt. 'Ik was heel benieuwd of Dennis dat level zou halen.

Ik was ook benieuwd of ik het allemaal aankon, want je bent toch een stuk verder. Maar Dennis is gewoon een fantastische gitarist en hij heeft dat echt geweldig gedaan. Ik ben echt ontzettend trots op je, echt super gaaf.

' De wederzijdse complimenten onderstrepen het gevoel dat ze nog niet klaar zijn met Kane. Dat ze dus komende week opnieuw de studio induiken om nieuw materiaal op te nemen, is eigenlijk een logische stap. Wat de uitkomst daarvan is, zal uiteindelijk moeten blijken: 'Ik ervaar helemaal geen druk.

Of wij muziek vinden of niet, nee, het mag je overkomen. En als het ons overkomt dan sta ik zo van yes, dat is het beste wat kan gebeuren. En als het niet gebeurt dan kunnen we achterom kijken en zeggen: wauw, dat we dit allemaal hebben mogen meemaken.

' Vrijdag is de laatste show van de band van dit jaar. Vijfentwintig jaar na dat eerste concert bij Dinand's eigen strandtent Mecca. Dat moet dus ook wel bijzonder worden: 'Ja! Er is wel een hele speciale gast.

Als het allemaal goed gaat, dan hebben hele speciale gasten. Maar het wordt wel echt een verrassing. Natuurlijk uit Den Haag.

Het wordt de eerste en laatste keer in al die tijd dat we op het Scheveningse strand spelen. Dat zal niet meer gebeuren. Dus in die zin gaan we dat vieren.

En ja, ik heb twintig jaar op nog geen vijf minuten ervandaan gewoond. Dus het is voor ons één grote homecoming gig. En ik hoop dat mensen dat ook zo ervaren.

'.