Column: Deze ov-crisis vereist per direct noodmaatregelen

OPENBAAR VERVOER Column: Deze ov-crisis vereist per direct noodmaatregelen Paul Verspeek Vandaag, 21:09 • 4 minuten leestijd Een overvolle metro op station Pijnacker-Nootdorp. © Omroep West Terwijl het kabinet een 'asielnoodmaatregelenwet' presenteert, wordt een serieuze crisis andermaal over het hoofd gezien: die in het openbaar vervoer. Afgelopen week barstte de metro op de Rotterdamse E-lijn andermaal uit zijn voegen, honderden teleurgestelde reizigers op de perrons achterlatend.

En de politiek? Krekels. Zelf was ik reteslim op dinsdag, toen de trein Rotterdam-Den Haag wegens werkzaamheden voor twee weken uit de dienstregeling werd gehaald. Ik wist: nu neemt iedereen de metro, Randstadrail op lijn E.



Normaal stap ik op bij station Meijersplein, nu koos ik voor Westpolder in Berkel en Rodenrijs. Twee haltes eerder, dan maakte ik meer kans. De metro arriveerde, er kon geen sardine meer bij , maar ik had geluk: er stapte een meisje met fiets (!) uit, agressief "Geef mij ruimte!" krijsend en dat bood net genoeg plek voor mijn niet al te gezette gestalte.

Het passeren van de stations Rodenrijs, Meijersplein en Blijdorp leverde scenes op van vertwijfeld kijkende reizigers, die niets anders restte dan de volgende metro te nemen, die ook vol was. De RET anticipeerde weer niet Daarvoor moesten ze dan wel tien minuten wachten, want de RET had wederom niet geanticipeerd door meer metro’s in te zetten. Net als in juli van dit jaar toen Rotterdam-Den Haag eveneens uitviel en het Rotterdamse vervoersbedrijf vrolijk aankondigde dat de zomerdienstregeling was ingegaan.

Ergo: om de vijftien minuten rijden op de E-lijn. Natuurlijk, personeelstekort, ik weet het, allemaal lastig, maar laat als RET eens wat meer van je horen. Samen met alle andere vervoersbedrijven: 'Hallo, dit kan zo niet langer.

' Het ov is mateloos populair en nog gunstig voor het klimaat ook: doe es wat daar in politiek Den Haag. Win-win. Ik kan de persoonlijke anekdotes gemakkelijk aan elkaar rijgen.

Neem het vrij nieuwe treinstation Lansingerland-Zoetermeer. Prima plek, armoedig uitgevoerd. Bij de perrons kan je niet zien welke trein hoe laat arriveert.

Dus zag ik al meerdere malen hoe mensen komen aansnellen en geen idee hebben waar ze moeten zijn. De trein reed weg zonder hen. Er stoppen daar bussen, maar die tijden sluiten niet aan bij de treintijden.

Mijn zoon komt bijna dagelijks met de trein uit Utrecht. Meestal kan hij dan nog net zien hoe zijn bus een minuut eerder wegrijdt, zodat hij een half uur kan wachten op de volgende. Lege bus reed weg Mijn dochter maakte hetzelfde mee, maar dan met de metro vanuit Rotterdam-Centrum.

Op het moment dat tientallen mensen uit de metro stapten op station Rodenrijs, reed de bus weg. Leeg. Zij konden allen een half uur wachten.

Om het met eigen ogen te zien, haalde ik mijn dochter een keer op van het station. We reden naar huis en passeerden de bus die ze had moeten nemen. Die bus stond namelijk minutenlang stil bij een halte.

Waarom? Er was niemand ingestapt, dus stapte niemand uit, dus reed de bus het traject te snel. Om weer in de pas te rijden met de dienstregeling, bleef hij staan. Leeg.

Wij zwaaiden vanuit de auto naar de buschauffeur, die verveeld op zijn telefoon zat te kijken. Geen treininformatie op het perron van station Lansingerland-Zoetermeer © Rijnmond Mocht u net als ik van wandelen houden, dan zult u in grote delen van Nederland merken dat er nauwelijks nog openbaar vervoer is. Weggesaneerd.

Of bussen die om het uur of alleen op bestelling rijden. Soms is het niet te doen en ik zeg het met schaamte: dan gaan we met twee auto’s: een naar het begin- en een naar het eindpunt van de wandeling. En iedereen kent wel de verhalen over de dagelijks uitvallende treinen, de eindeloze vertragingen.

Dieptepunt is het schrappen tot in 2025 van de Eurostarlijn Amsterdam/Rotterdam-Londen, omdat ze in de hoofdstad een of ander perronnetje moeten aanpassen. Reizen met de trein: een utopie Af en toe zie je van die mooie kaartjes met directe treinverbindingen tussen Europese steden. Een utopie voorlopig.

Ik reisde de afgelopen jaren naar Berlijn (zonder overstappen) en Praag (één keer overstappen) en stuitte op niets anders dan ellende van uitvallende of te korte treinen. Op Utrecht CS werden we zelfs verordonneerd de te volle trein richting Berlijn te verlaten, "Anders halen we de politie erbij", klonk het bars via de intercom. Op een dag weet je het: je wordt conducteur.

Maar ach, bij de NS en de RET en al die andere vervoerders kan het personeel er ook niets aan doen. Het is de politiek die hen in de steek laat. Het gevoel voor urgentie ontbreekt.

Het wordt niet ervaren als een crisis. Die het wel is. Voor iedereen.

Ik loop momenteel met mijn vrouw het Nederlandse Kustpad, van Zeeuws Vlaanderen naar Oost-Groningen. We zijn nu gestrand bij de Afsluitdijk, want door werkzaamheden kan je daar nog niet in het geheel overheen lopen en het ov is beperkt beschikbaar. Maar we zijn zó blij dat we binnenkort in de auto met 130 km per uur over de dijk kunnen rijden.

.