4 weeks Ago
De Civilization-serie is er een die me al jaren in zijn greep houdt, en hoewel ik enkel deel vijf en zes heb gespeeld, heb ik daar samen al meer dan duizend uur in gestoken. Toen ik hoorde dat Civ VII op Gamescom werd onthuld en zelfs speelbaar was, ging mijn hart sneller kloppen. Dit is namelijk zonder twijfel een van de games waar ik het meest naar uitkijk.
Firaxis, de ontwikkelaar van de serie, staat bekend om het feit dat ze wel eens grote risico's durven te nemen met hun gerenommeerde reeks. De overstap van het succesvolle vijfde deel naar het zesde was flink, met een volledig nieuwe visuele stijl en ingrijpende veranderingen in de gameplay. Ze durven te innoveren, zelfs wanneer dat niet altijd met open armen wordt ontvangen door de community.
De overstap naar deel zeven is daarop geen uitzondering. Ook dit keer zijn er meerdere grote aanpassingen doorgevoerd die al direct op enige kritiek stuiten. Hoewel ik zelf ook enigszins sceptisch ben, zie ik tegelijkertijd de enorme potentie en heb ik vertrouwen in het vakmanschap van Firaxis.
Een van de grootste veranderingen zit in het kiezen van je leider en civ; dit keer gebeurt dat namelijk apart van elkaar. Benjamin Franklin aanvoerder van de Mongoolse hordes Tijdens mijn korte speelsessie kreeg ik de keuze tussen Augustus van Rome, Hatshepsut van Egypte, Amina van Songhai en Ashoka van Maurya. Ik koos uiteindelijk voor Hatshepsut van Egypte, maar ik hoefde haar niet per se met Egypte te spelen.
Zo kon ik Hatshepsut bijvoorbeeld ook de leider van Aksum (gelegen in Ethiopië) maken. Dit is bewust gedaan, omdat je tijdens het spel niet bij één beschaving blijft; na een bepaalde tijd breekt een nieuwe era aan waarin je moet kiezen voor een nieuwe 'culture', zoals ze nu worden genoemd. In de preview kon ik dit nog niet selecteren, maar het werd al aangegeven dat er logische opvolgers zullen zijn die opkwamen na het oude Egypte, zoals het Kalifaat van de Abbasiden.
Er zijn ook minder voor de hand liggende keuzes mogelijk, al vereisen deze wat meer inspanning. Zo zou je met voldoende paard-resources kunnen veranderen in een Mongoolse cultuur. Dit systeem lijkt sterk op wat Amplitude een paar jaar geleden probeerde met Humankind, hoewel dat systeem niet helemaal succesvol was.
Firaxis heeft echter enkele belangrijke aanpassingen doorgevoerd die het gefaalde systeem van Amplitude naar een hoger niveau kunnen tillen. Zo is het aantal keer dat je moet wisselen van cultuur en het aantal eeuwen aanzienlijk lager—slechts drie keer in totaal—en kun je niet zomaar een willekeurige cultuur kiezen. Hierdoor blijf je altijd enigszins gebonden aan de geschiedenis.
Als je bijvoorbeeld begint met Egypte, blijf je verbonden aan culturen in het Midden-Oosten en kun je niet zomaar een onlogische overstap maken zonder daar eerst veel voor te doen. Al is het uiteindelijk wel mogelijk om gestoorde creaties, zoals Benjamin Franklin als leider van Mongolië, mogelijk te maken. Drie delen De drie eeuwen in Civilization VII dienen ook om de game op te breken in verschillende fasen, elk met eigen doelstellingen en uitdagingen.
Tijdens mijn speelsessie koos ik ervoor om me te richten op een cultureel doel. Hoewel mijn tijd beperkt was tot slechts 20 minuten, kreeg ik een glimp van de eerste stap: het bouwen van een wonder. De korte duur van de sessie liet echter niet toe dat ik verder kon gaan dan dit initiële doel.
Wat me onmiddellijk opviel, is hoe prachtig de game eruitziet. De map is niet alleen gedetailleerd, maar ook opvallend levendig, waarbij Firaxis elementen uit zowel Civ 5 als Civ 6 heeft samengebracht en verder verfijnd. De omgevingen voelen rijk en dynamisch aan, iets wat fans van de serie ongetwijfeld zullen waarderen.
Toch was ik minder onder de indruk van de leider-modellen, die wat mij betreft de charme missen van de klassieke Civ 5-leiderschermen. Hier had ik persoonlijk op wat meer flair gehoopt. In de korte tijd die ik had, kon ik ook wat experimenteren met het bouwen van steden.
Een opvallende nieuwe mechaniek is hoe steden nu in lagen zijn opgebouwd. Je stad breidt zich nu uit met kleine dorpjes die eromheen verschijnen, en districten die je bovenop elkaar bouwt, waardoor ze groter en complexer worden. Dit geeft je de mogelijkheid om je steden in de loop van de tijd steeds verder te specialiseren, wat een interessante nieuwe dimensie toevoegt aan de strategische planning.
Firaxis heeft ook aanpassingen doorgevoerd aan de city-states en barbaren. In Civilization VII zijn barbaren niet langer de naamloze, chaotische vijanden die we kennen uit eerdere delen. Ze zijn nu geïntegreerd met city-states, waardoor je in staat bent om met hen te interacten en zelfs samen te werken.
Toch moet ik zeggen dat ze in mijn speelsessie nog steeds vooral een stoorzender waren, net zoals de klassieke barbaren die altijd je plannen in de war schoppen. Korte sessie, hoge verwachtingen De sessie was helaas te kort om een definitief oordeel te vellen, maar de nieuwe keuzes die Firaxis maakt, wekken mijn nieuwsgierigheid. Hoewel ik nog niet zeker weet hoe alles zal uitpakken, heb ik vertrouwen in de innovatieve aanpak van Firaxis.
Ik hoop snel een langere speelsessie te kunnen beleven, waarin ik meerdere uren aan de slag kan om de diepgang van deze veranderingen te doorgronden..
